Забур 146 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ЧИЛУ ШАШУМ Мадҳ дар шаъни Худованди Қодир.

¹ Ҳалелуёҳ. Зеро ки некӯст Худои моро сароидан; зеро ки ин дилпазир аст: ҳамду санои шоиста аст.

² Худованд Ерусалимро бино мекунад, парокандагони Исроилро ҷамъ меоварад;

³ Дилшикастагонро шифо мебахшад, ва ҷароҳатҳои онҳоро мебандад;

⁴ Миқдори ситораҳоро ба ҳисоб мегирад: ҳамаи онҳоро бо номҳошон мехонад.

⁵ Худованди мо бузург аст ва пурқувват; хиради Ӯ беҳадду беканор аст.

⁶ Ҳалимонро Худованд тақвият медиҳад; шариронро то ба замин паст мезанад.

⁷ Дар шаъни Худованд бо шукрона суруд хонед; Худои моро бо барбат бисароед,

⁸ Ки Ӯ осмонро бо абрҳо мепӯшонад, барои замин борон муҳайё мекунад, бар кӯҳҳо алаф месабзонад.

⁹ Ба чорпо хӯрок медиҳад, ва ба бачаҳои зоғ, ки сӯи Ӯ мехонанд.

¹⁰ На ба иқтидори асп рағбат дорад, на ба соқҳои одам таваҷҷӯҳ мекунад:

¹¹ Худованд ба тарсгорони Худ таваҷҷӯҳ менамояд, ва ба онҳое ки ба эҳсони Ӯ умедворанд.