Забур 145 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ЧИЛУ ПАНҶУМ Худованд умедворони Худро нигаҳбонӣ менамояд.

¹ Ҳалелуёҳ. Эй ҷонам, Худовандро мадҳ намо.

² Тамоми умри худ Худовандро мадҳ хоҳам кард; то даме ки вуҷуд дорам, Худои худро хоҳам сароид.

³ Ба мирон таваккал накунед, ба фарзанди одам, ки дар вай наҷоте нест:

⁴ Рӯҳи вай берун меравад, вай ба хоки худ бармегардад; дар ҳамон рӯз андешаҳои вай нест мешавад.

⁵ Хушо касе ки Худои Яъқуб мададгори ӯст, ва умеди ӯ бар Худованд Худои ӯст,

⁶ Ки Ӯ осмон ва заминро офаридааст, ва баҳр ва ҳар чиро, ки дар онҳост; Ӯ ростиро то абад нигаҳбонӣ мекунад;

⁷ Ба ситамкашон додгарӣ мекунад, ба гуруснагон нон медиҳад; Худованд бандиёнро озод мекунад.

⁸ Худованд чашми кӯронро мекушояд; Худованд хамидақоматонро рост мегардонад; Худованд одилонро дӯст медорад.

⁹ Худованд ғарибонро нигаҳбонӣ менамояд, ятимон ва бевазанонро тақвият медиҳад, ва роҳи шариронро каҷ мекунад.

¹⁰ Худованд подшоҳӣ хоҳад кард то абад, Худои ту, эй Сион, то абадуддаҳр. Ҳалелуёҳ!