Забур 136 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ СИЮ ШАШУМ Суруд назди наҳрҳои Бобил.

¹ Назди наҳрҳои Бобил, он ҷо менишастем, мегиристем низ, вақте ки Сионро ба ёд меовардем.

² Бар дарахтони бед, ки андаруни он буд, барбатҳои худро овехтем,

³ Зеро ки дар он ҷо асиркунандагони мо аз мо суханони сурудро талаб мекарданд, ва зулмкунандагони мо — шодмониро: «Барои мо аз сурудҳои Сион бихонед».

⁴ Чӣ тавр мо суруди Худовандро дар замини бегона бихонем?

⁵ Агар туро, эй Ерусалим, фаромӯш кунам, бигзор ямини ман фаромӯш шавад;

⁶ Забонам ба комам бичаспад, агар туро ба ёд наоварам, агар Ерусалимро бар сари шодмонии худ нагузорам.

⁷ Худовандо! Рӯзи Ерусалимро ба банӣ‐Адӯм ёдоварӣ намо, ки гуфта буданд: «Вайрон кунед, аз буньёдаш вайрон кунед!»

⁸ Эй духтари Бобили табоҳкор! Хушо касе ки сазои туро диҳад, барои сазое ки ба мо додаӣ.

⁹ Хушо касе ки кӯдакони туро гирифта, ба сахра занад.