Забур 118 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ҲАЖДАҲУМ Қуввати мӯъҷизаосои каломи Худо.

¹ Хушо касони ростроҳ, ки мувофиқи шариати Худованд рафтор мекунанд.

² Хушо онҳое ки шаҳодоти Ӯро риоя мекунанд, бо тамоми дил толиби Ӯ мебошанд.

³ Ноинсофӣ низ намекунанд, бо роҳҳои Ӯ мераванд.

⁴ Ту фармудҳои Худро амр кардӣ, то ки онҳоро пурра ба ҷо оварем.

⁵ Кошки роҳҳои ман дуруст мебуд, то ки фароизи Туро нигоҳ дорам!

⁶ Он гоҳ хиҷил нахоҳам шуд, вақте ки ба тамоми аҳкоми Ту назар андозам.

⁷ Туро бо ростии дил ҳамд хоҳам гуфт, вақте ки довариҳои одилонаи Туро таълим гирам.

⁸ Фароизи Туро нигоҳ хоҳам дошт; маро тамоман тарк накун.

⁹ Ба чӣ васила ҷавон роҳи худро покиза медорад? Бо нигоҳ доштани худ мувофиқи каломи Ту.

¹⁰ Бо тамоми дили худ толиби Ту шудаам; маро нагузор, ки саҳв карда, аз аҳкоми Ту сар тобам.

¹¹ Сухани Туро дар дили худ ниҳон доштаам, то ки пеши Ту хато накунам.

¹² Эй Худованд, Ту муборак ҳастӣ! Фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹³ Ҳамаи довариҳои даҳони Туро бо лабҳои худ баён кардаам.

¹⁴ Дар роҳи шаҳодоти Ту хурсандам, чунон ки дар сарвати беҳтарин.

¹⁵ Дар бораи фармудҳои Ту фикру хаёл мекунам, ва ба роҳҳои Ту назар меандозам.

¹⁶ Аз фароизи Ту ҳаловат мебарам; каломи Туро фаромӯш нахоҳам кард.

¹⁷ Ба бандаи Худ таваҷҷӯҳ намо, то ки зинда монам ва каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁸ Чашмони маро воз кун, то ки аз Тавроти Ту корҳои аҷоибро бубинам.

¹⁹ Ман дар замин ғариб ҳастам; аҳкоми Худро аз ман пинҳон надор.

²⁰ Ҷонам ба лаб омадааст аз орзуи он ки довариҳои Туро дар ҳар вақт бидонад.

²¹ Бадқасдони малъунро, ки аз аҳкоми Ту сар метобанд, итоб намудаӣ.

²² Маломат ва тамасхурро аз ман дафъ кун, зеро ки шаҳодоти Туро риоя намудаам.

²³ Мирон низ нишаста, ба муқобили ман сухан меронанд; аммо бандаи Ту дар бораи фароизи Ту фикру хаёл мекунад.

²⁴ Шаҳодоти Ту низ ҳаловати ман аст, машваратчиёни ман аст.

²⁵ Ҷонам ба хок яксон шудааст; аз рӯи каломи Худ маро зинда гардон.

²⁶ Роҳҳои худро баён кардаам, ва маро иҷобат намудаӣ; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

²⁷ Тариқи фармудҳои Худро ба ман бифаҳмон, то ки дар бораи корҳои аҷоиби Ту фикру хаёл кунам.

²⁸ Ҷонам аз андӯҳ об шудааст; аз рӯи каломи Худ маро қоим гардон.

²⁹ Роҳи кизбро аз ман дур кун, ва шариати Худро ба ман ато фармо.

³⁰ Тариқи ростиро баргузидаам; довариҳои Туро пеши назари худ мебинам.

³¹ Ба шаҳодоти Ту часпидаам; Худовандо, маро хиҷил накун.

³² Бо роҳи аҳкоми Ту хоҳам давид, зеро ки диламро фараҳ хоҳӣ бахшид.

³³ Тариқи фароизи Худро, эй Худованд, ба ман нишон деҳ, то ки онро то ба охир пайравӣ намоям.

³⁴ Маро фаҳм бибахш, то ки шариати Туро пайравӣ намоям, ва онро бо тамоми дил нигоҳдорӣ кунам.

³⁵ Маро ба роҳи аҳкоми Худ ҳидоят намо, зеро ки онро хостаам.

³⁶ Диламро ба шаҳодоти Худ моил гардон, ва на ба тамаъкорӣ.

³⁷ Чашмонамро аз дидани чизҳои ҳеҷу пуч пешгирӣ намо; дар тариқи Худ маро зинда гардон.

³⁸ Сухани Худро бо бандаи Худ, ки ба тарси Ту дода шудааст, иҷро намо.

³⁹ Маломати маро, ки аз он метарсам, пешгирӣ намо, зеро ки довариҳои Ту некӯст.

⁴⁰ Инак, фармудҳои Туро орзумандам; аз рӯи адолати Худ маро зинда гардон.

⁴¹ Бигзор эҳсонҳои Ту, эй Худованд, бар ман биёяд, ва наҷоти Ту мувофиқи сухани Ту,

⁴² То ки ба ҷавоби бадгӯи худ чизе гуфта тавонам, зеро ки ба каломи Ту таваккал кардаам.

⁴³ Ва каломи ростиро аз даҳонам тамоман нагир; зеро ки ба довариҳои Ту умед бастаам;

⁴⁴ Ва шариати Туро ҳамеша нигоҳдорӣ хоҳам кард то абад.

⁴⁵ Дар вусъатобод роҳ хоҳам рафт, зеро ки фармудҳои Туро ҷӯё шудаам.

⁴⁶ Дар бораи шаҳодоти Ту пеши подшоҳон сухан хоҳам ронд, ва ор нахоҳам дошт.

⁴⁷ Ва аз аҳкоми Ту, ки дӯст медорам, ҳаловат хоҳам бурд.

⁴⁸ Ва кафҳои худро сӯи аҳкоми Ту, ки дӯст медорам, хоҳам бардошт, ва дар бораи фароизи Ту фикру хаёл хоҳам кард.

⁴⁹ Каломи Худро бо бандаи Худ ба ёд ор, ки ба василаи он маро умед бахшидаӣ.

⁵⁰ Ин дар мусибатам тасаллои ман аст, зеро ки сухани Ту маро зинда гардонд.

⁵¹ Бадқасдон маро бисьёр тамасхур карданд; бо вуҷуди он аз шариати Ту сар натофтам.

⁵² Довариҳои қадимии Туро, эй Худованд, ба ёд меовардам, ва тасаллӣ меёфтам.

⁵³ Оташинӣ маро дар бар мегирад аз шарироне ки шариати Туро тарк кардаанд.

⁵⁴ Фароизи Ту сурудҳои ман буд дар ғарибистони ман.

⁵⁵ Шабона исми Туро, эй Худованд, ба ёд меовардам, ва шариати Туро нигоҳдорӣ мекардам.

⁵⁶ Он аз они ман гардидааст, зеро ки фармудҳои Туро риоя намудаам.

⁵⁷ Худованд насибаи ман аст; гуфтам, ки каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

⁵⁸ Марҳамати Туро бо тамоми дил илтиҷо кардаам: мувофиқи сухани Худ ба ман марҳамат намо.

⁵⁹ Роҳҳоямро андешидаам, ва пойҳоямро сӯи шаҳодоти Ту баргардондаам.

⁶⁰ Барои нигоҳдории аҳкоми Ту шитофтаам ва дер накардаам.

⁶¹ Камандҳои шарирон маро иҳота намуд; лекин шариати Туро фаромӯш накардам.

⁶² Нисфи шаб мехестам, то ки Туро ҳамд гӯям барои довариҳои одилонаи Ту.

⁶³ Ман ба ҳамаи онҳое ки аз Ту метарсанд, рафиқ ҳастам; ва ба онҳое ки фармудҳои Туро нигоҳдорӣ мекунанд.

⁶⁴ Аз эҳсони Ту, эй Худованд, замин пур аст; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

⁶⁵ Ба бандаи Худ, эй Худованд, мувофиқи каломи Худ некӣ кардаӣ.

⁶⁶ Ақли некӯ ва донишро ба ман таълим деҳ; зеро ки ба аҳкоми Ту имон овардаам.

⁶⁷ Пеш аз он ки ба залолат афтам, ман саҳв менамудам; вале акнун сухани Туро нигоҳдорӣ мекунам.

⁶⁸ Ту некӯ ва некӯкор ҳастӣ; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

⁶⁹ Бадқасдон дар ҳаққи ман дурӯғ мебофанд; лекин ман бо тамоми дил фармудҳои Туро пайравӣ хоҳам кард.

⁷⁰ Дили онҳо мисли дунба равған бастааст; лекин ман аз шариати Ту ҳаловат мебарам.

⁷¹ Барои ман некӯст, ки уқубат кашидаам, то ки фароизи Туро таълим гирам.

⁷² Барои ман шариати даҳони Ту беҳ аст аз ҳазорҳо тилло ва нуқра.

⁷³ Дастҳои Ту маро офаридааст ва барпо кардааст; маро фаҳм бибахш, то ки аҳкоми Туро таълим гирам.

⁷⁴ Тарсгорони Ту маро дида, шод хоҳанд шуд, зеро ки ба каломи Ту умед бастаам.

⁷⁵ Медонам, эй Худованд, ки довариҳои Ту одилона аст; ва маро барҳақ уқубат додаӣ.

⁷⁶ Пас, бигзор эҳсони Ту тасаллои ман гардад; мувофиқи сухани Ту бо бандаи Ту.

⁷⁷ Бигзор марҳамати Ту бар ман биёяд, то ки зинда шавам; зеро ки шариати Ту ҳаловати ман аст.

⁷⁸ Бигзор бадқасдон хиҷил шаванд, зеро ки ноҳақ ба ман ноинсофӣ карданд; аммо ман дар бораи фармудҳои Ту фикру хаёл мекунам.

⁷⁹ Бигзор тарсгорони Ту сӯи ман баргарданд, ва шаҳодоти Туро бидонанд.

⁸⁰ Бигзор дилам дар фароизи Ту комил бошад, то ки хиҷил нашавам.

⁸¹ Ҷонам барои наҷоти Ту хаста мешавад: ба каломи Ту умед бастаам.

⁸² Чашмонам барои сухани Ту хаста мешавад; мегӯям: «Кай маро тасаллӣ хоҳӣ дод?»

⁸³ Зеро ки мисли машки дудхӯрда гардидаам; аммо фароизи Туро фаромӯш накардаам.

⁸⁴ Чӣ қадар аст рӯзҳои бандаи Ту? Таъқибкунандагони маро кай доварӣ хоҳӣ кард?

⁸⁵ Бадқасдон, ки ба шариати Ту мувофиқ нестанд, барои ман чоҳҳо канданд.

⁸⁶ Тамоми аҳкоми Ту ҳақ асту рост; маро ноҳақ таъқиб мекунанд; ба ман ёварӣ намо.

⁸⁷ Кам монда буд, ки дар замин кори маро тамом кунанд; валекин ман фармудҳои Туро тарк накардам.

⁸⁸ Аз рӯи эҳсони Худ маро зинда гардон, то ки шаҳодати даҳони Туро нигоҳдорӣ кунам.

⁸⁹ Каломи Ту, эй Худованд, то абад аст; дар осмонҳо қоим аст.

⁹⁰ Садоқати Ту то абадуддаҳр аст; заминро офаридаӣ, ва он истодааст.

⁹¹ Мувофиқи дастурҳои Ту то имрӯз истодаанд; зеро ки ҳама бандаи Ту ҳастанд.

⁹² Агар шариати Ту ҳаловати ман намебуд, дар мусибати худ нобуд мешудам.

⁹³ Фармудҳои Туро ҳаргиз фаромӯш нахоҳам кард; зеро ки бо онҳо маро зинда гардондаӣ.

⁹⁴ Ман аз они Ту ҳастам, маро наҷот деҳ; зеро ки фармудҳои Туро ҷӯё шудаам.

⁹⁵ Шарирон маро поида гаштаанд, то ки маро нобуд кунанд; аммо ман шаҳодоти Туро муроқиба менамоям.

⁹⁶ Барои ҳар камоле заволе дидаам; аммо аҳкоми Ту бағоят васеъ аст.

⁹⁷ Шариати Туро чӣ сон дӯст медорам! Тамоми рӯз фикру хаёлам дар бораи он аст.

⁹⁸ Аҳкоми Ту маро аз душманонам зиёдтар ҳикмат омӯхтааст; зеро ки он ҳамеша бо ман аст.

⁹⁹ Аз ҳамаи муаллимони худ донотар шудаам; зеро ки фикру хаёлам дар бораи шаҳодоти Туст.

¹⁰⁰ Аз пирон бомаърифаттар шудаам; зеро ки фармудҳои Туро риоя менамоям.

¹⁰¹ Аз ҳар гуна роҳи бад пойҳоямро боздоштаам, то ки каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁰² Аз дастурҳои Ту дур нашудаам, зеро ки Ту маро таълим медиҳӣ.

¹⁰³ Чӣ ширин аст сухани Ту ба коми ман! Ва ба даҳонам аз асал ширинтар аст.

¹⁰⁴ Аз фармудҳои Ту бомаърифат шудаам; бинобар ин аз ҳар гуна роҳи кизб нафрат дорам.

¹⁰⁵ Каломи Ту чароғ аст барои поям; ва нур аст барои роҳам.

¹⁰⁶ Қасам хӯрдаам ва онро ба ҷо хоҳам овард, ки довариҳои одилонаи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁰⁷ Бисьёр ба залолат афтодаам; Худовандо, мувофиқи каломи Худ маро зинда гардон.

¹⁰⁸ Ба ҳадияҳои даҳонам таваҷҷӯҳ намо, эй Худованд! Ва дастурҳои Худро ба ман таълим деҳ.

¹⁰⁹ Ҷонам ҳамеша дар кафи ман аст; вале шариати Туро фаромӯш намекунам.

¹¹⁰ Шарирон барои ман дом ниҳодаанд; вале аз фармудҳои Ту дур нашудаам.

¹¹¹ Шаҳодоти Туро то абад мероси худ кардаам; зеро ки онҳо хурсандии дили ман аст.

¹¹² Диламро ба иҷрои фароизи Ту моил кардаам; ба сурати абадӣ, то ба охир.

¹¹³ Аз ҳардамхаёлон нафрат дорам; вале шариати Туро дӯст медорам.

¹¹⁴ Паноҳ ва сипари ман Ту ҳастӣ; ба каломи Ту умед бастаам.

¹¹⁵ Аз ман дур шавед, эй бадкешон! Аҳкоми Худои худро пайравӣ хоҳам кард.

¹¹⁶ Маро мувофиқи сухани Худ дастгирӣ намо, то ки зинда шавам; ва аз умедам хиҷил нагардон.

¹¹⁷ Ба ман ёварӣ намо, то ки наҷот ёбам; ва ҳамеша ба фароизи Ту назар дӯзам.

¹¹⁸ Ҳамаи онҳоеро, ки аз фароизи Ту дур шудаанд, вожгун кардаӣ; зеро ки найранги онҳо бефоида аст.

¹¹⁹ Ҳамаи шарирони заминро мисли занги оҳан тарошида нест мекунӣ; бинобар ин шаҳодоти Туро дӯст доштаам.

¹²⁰ Аз тарси Ту мӯи баданам сих шудааст; ва аз довариҳои Ту метарсам.

¹²¹ Инсоф ва адолатро пеша кардаам; маро ба ситамгаронам таслим накун.

¹²² Бар нафъи бандаи Худ зомин шав, то ки бадқасдон ба ман ситам накунанд.

¹²³ Чашмонам барои наҷоти Ту хаста мешавад, ва барои сухани адолати Ту.

¹²⁴ Бо бандаи Худ аз рӯи эҳсони Худ амал намо, ва фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹²⁵ Ман бандаи Ту ҳастам; маро фаҳм бибахш, то ки шаҳодоти Туро дарк намоям.

¹²⁶ Вақти он аст, ки Худованд амал кунад; шариати Туро поймол кардаанд.

¹²⁷ Лекин ман аҳкоми Туро дӯст медорам, бештар аз тилло ва зари холис.

¹²⁸ Бинобар ин ҳамаи фармудҳои Туро дар ҳар бобат рост мешуморам; аз ҳар роҳи кизб нафрат дорам.

¹²⁹ Шаҳодоти Ту аҷоиб аст; бинобар ин ҷонам онҳоро риоя мекунад.

¹³⁰ Оғози каломи Ту нур мепошад, соддадилонро фаҳм мебахшад.

¹³¹ Даҳонамро васеъ кушода нафас мегирам; зеро ки ташнаи аҳкоми Ту ҳастам.

¹³² Ба ман лутф ва марҳамат намо; чунон ки дӯстдорони исми Туро сазовор аст.

¹³³ Қадамҳоямро дар сухани Худ устувор гардон; ва ҳеҷ бадиро нагузор, ки бар ман ҳукмрон шавад.

¹³⁴ Маро аз ситами одамизод раҳоӣ деҳ, то ки фармудҳои Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹³⁵ Рӯи Худро ба бандаи Худ мунаввар намо, ва фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹³⁶ Ҷӯйборҳои об аз чашмонам равон аст, аз дасти онҳое ки шариати Туро нигоҳдорӣ намекунанд.

¹³⁷ Ту, эй Худованд, одил ҳастӣ, ва довариҳои Ту ҳақ асту рост.

¹³⁸ Шаҳодоти Худро бо адолат амр фармудаӣ, ва бо ростии мутлақ.

¹³⁹ Рашки ман кори маро тамом кардааст, зеро ки адуёнам каломи Туро фаромӯш кардаанд.

¹⁴⁰ Сухани Ту бағоят покиза аст, ва бандаи Ту онро дӯст медорад.

¹⁴¹ Ман хурд ва ҳақир ҳастам, аммо фармудҳои Туро фаромӯш накардаам.

¹⁴² Адолати Ту адолат аст то абад, ва шариати Ту ҳақ асту рост.

¹⁴³ Тангӣ ва кулфат маро дарьёфтааст; аҳкоми Ту ҳаловати ман аст.

¹⁴⁴ Адолати шаҳодоти Ту то абад аст; маро фаҳм бибахш, то ки зинда шавам.

¹⁴⁵ Бо тамоми дил мехонам: маро иҷобат намо, эй Худованд, то ки фароизи Туро пайравӣ намоям.

¹⁴⁶ Туро мехонам: маро наҷот деҳ, то ки шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁴⁷ Пеш аз дамидани субҳ хеста, истиғоса мебарам; ба каломи Ту умед бастаам.

¹⁴⁸ Чашмонам дар посҳои шаб кушода мешавад, то ки дар бораи сухани Ту фикру хаёл кунам.

¹⁴⁹ Овози маро аз рӯи эҳсони Худ бишнав; Худовандо, аз рӯи инсофи Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁰ Шавқмандони фисқу фуҷур наздик омадаанд; онҳо аз шариати Ту дур ҳастанд.

¹⁵¹ Ту, эй Худованд, наздик ҳастӣ, ва тамоми аҳкоми Ту ҳақ асту рост.

¹⁵² Аз қадим шаҳодоти Туро донистаам, ки онҳоро ба сурати абадӣ буньёд кардаӣ.

¹⁵³ Ба мусибатам назар кун ва маро раҳоӣ деҳ, зеро ки шариати Туро фаромӯш накардаам.

¹⁵⁴ Доди маро бигир ва маро бираҳон; мувофиқи сухани Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁵ Аз шарирон наҷот дур аст, зеро ки толиби фароизи Ту нестанд.

¹⁵⁶ Марҳаматҳои Ту бисьёр аст, эй Худованд; аз рӯи инсофи Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁷ Таъқибкунандагонам ва адуёнам бисьёранд; лекин аз шаҳодоти Ту сар натофтаам.

¹⁵⁸ Хоинонро мебинам ва мутанаффир мешавам, чунки онҳо сухани Туро нигоҳдорӣ намекунанд.

¹⁵⁹ Бубин, ки фармудҳои Туро дӯст медорам; Худовандо, аз рӯи эҳсони Худ маро зинда гардон.

¹⁶⁰ Таҳкурсии каломи Ту ҳақ асту рост, ва ҳар доварии одилонаи Ту то абад аст.

¹⁶¹ Мирон маро бар абас таъқиб мекунанд; вале дилам аз каломи Ту метарсад.

¹⁶² Аз сухани Ту шодмонам, мисли касе ки ғанимати бисьёре ба даст оварда бошад.

¹⁶³ Аз кизб кароҳат дорам ва мутанаффир мешавам; шариати Туро дӯст медорам.

¹⁶⁴ Рӯзе ҳафт карат Туро мадҳ менамоям барои довариҳои одилонаи Ту.

¹⁶⁵ Дӯстдорони шариати Ту осоиштагии зиёде доранд, ва чизе ба онҳо монеъ намешавад.

¹⁶⁶ Ба наҷоти Ту, эй Худованд, умед бастаам, ва аҳкоми Туро иҷро мекунам.

¹⁶⁷ Ҷонам шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ мекунад; онҳоро бағоят дӯст медорам.

¹⁶⁸ Фармудҳои Туро, ва шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ мекунам, зеро ки ҳамаи роҳҳоям пеши назари Туст.

¹⁶⁹ Бигзор тазаррӯи ман пеши Ту, эй Худованд, наздик шавад; мувофиқи каломи Худ маро фаҳм бибахш.

¹⁷⁰ Бигзор истиғосаам пеши Ту бирасад; мувофиқи сухани Худ маро халосӣ деҳ.

¹⁷¹ Лабҳоям ҳамду санои Туро ифода хоҳад кард, вақте ки фароизи Худро ба ман таълим диҳӣ.

¹⁷² Забонам сухани Туро хоҳад сароид, зеро ки тамоми аҳкоми Ту адл аст.

¹⁷³ Бигзор дасти Ту мададгори ман бошад, зеро ки фармудҳои Туро баргузидаам.

¹⁷⁴ Орзуманди наҷоти Ту ҳастам, эй Худованд, ва шариати Ту ҳаловати ман аст.

¹⁷⁵ Бигзор ҷонам зинда бошад, то ки Туро мадҳ кунад; ва довариҳои Ту ба ман мадад расонанд.

¹⁷⁶ Мисли гӯсфанди гумшуда роҳро гум кардаам: бандаи Худро талаб кун, зеро ки аҳкоми Туро фаромӯш накардаам.