Забур 113 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ СЕЗДАҲУМ Ҳамд ва шукрона дар шаъни Худо.

¹ Вақте ки Исроил аз Миср берун омад, ва хонадони Яъқуб аз қавми бегоназабон,

² Яҳудо қудси Ӯ буд, Исроил — ҳокимияти Ӯ.

³ Баҳр инро дида, гурехт; Урдун қафо гашт.

⁴ Кӯҳҳо мисли қӯчқорон ҷастухез карданд, ва талҳо — мисли барраҳо.

⁵ Туро чӣ шуд, эй баҳр, ки гурехтӣ? Ва эй Урдун, ки қафо гаштӣ?

⁶ Ва эй кӯҳҳо, ки мисли қӯчқорон ҷастухез кардед, ва эй талҳо, ки мисли барраҳо?

⁷ Аз ҳузури Худованд ба ларзиш ой, эй замин! Аз ҳузури Худои Яъқуб,

⁸ Ки кӯҳпораро ба кӯли об табдил медиҳад, ва санги хороро ба чашмаи об.

⁹ На моро, эй Худованд, на моро, балки исми Худро ҷалол деҳ; ба хотири эҳсони Худ, ба хотири ростии Худ.

¹⁰ Чаро халқҳо гӯянд: «Худои онҳо куҷост?»

¹¹ Валекин Худои мо дар осмон аст; ҳар чӣ хоҳад, ба амал меоварад.

¹² Бутҳои онҳо нуқра ва тиллост, амали дастҳои одамизод.

¹³ Онҳо даҳон доранд, вале ҳарф намезананд; чашм доранд, вале намебинанд;

¹⁴ Гӯш доранд, вале намешунаванд; бинӣ доранд, вале намебӯянд;

¹⁵ Даст доранд, вале ламс намекунанд, по доранд, вале роҳ намераванд; аз гулӯи худ садое намебароранд.

¹⁶ Созандагонашон мисли онҳо хоҳанд буд, ва ҳар касе ки ба онҳо таваккал мекунад.

¹⁷ Эй Исроил! Ба Худованд таваккал кунед; мададгори онҳо ва сипари онҳо Ӯст.

¹⁸ Эй хонадони Ҳорун! Ба Худованд таваккал кунед; мададгори онҳо ва сипари онҳо Ӯст.

¹⁹ Эй тарсгорони Худованд! Ба Худованд таваккал кунед; мададгори онҳо ва сипари онҳо Ӯст.

²⁰ Худованд моро ба ёд оварда, баракат хоҳад дод; хонадони Исроилро баракат хоҳад дод; хонадони Ҳорунро баракат хоҳад дод;

²¹ Тарсгорони Худовандро баракат хоҳад дод; хурдонро бо бузургон.

²² Худованд шуморо афзун хоҳад кард; шумо ва фарзандони шуморо.

²³ Шумо мубораки Худованд ҳастед, ки Ӯ осмон ва заминро офаридааст.

²⁴ Осмон осмони Худованд аст, валекин заминро ба банӣ‐одам додааст.

²⁵ На мурдагон Худовандро мадҳ мекунанд, ва на ҳамаи фурӯравандагони гӯр.

²⁶ Вале мо Худовандро муборак хоҳем хонд, аз ҳоло ва то абад. Ҳалелуёҳ!