Забур 105 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ПАНҶУМ Мадҳ дар шаъни марҳамати Худованд нисбат ба қавми гуноҳкор.

¹ Ҳалелуёҳ. Худовандро ҳамд гӯед, зеро ки некӯст; зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст.

² Кист, ки қудрати Худовандро тавсиф намуда тавонад, тамоми ҳамду санои Ӯро бишнавонад?

³ Хушо касоне ки инсофро нигоҳ медоранд, ва ҳар вақт адолатро ба амал меоваранд!

⁴ Маро ба ёд ор, эй Худованд, вақте ки ба қавми Худ таваҷҷӯҳ менамоӣ; бо наҷоти Худ ба ман назар кун,

⁵ То ки хушбахтии баргузидагони Туро бинам, ба шодмонии халқи Ту шод шавам, бо мероси Ту фахр кунам.

⁶ Бо падарони Худ хато кардаем, гуноҳкор шудаем, ба шарорат дода шудаем.

⁷ Падарони мо дар Миср корҳои аҷоиби Туро нафаҳмиданд, эҳсонҳои зиёди Туро ба ёд наоварданд, ва назди баҳр, назди баҳри Қулзум, ошӯб андохтанд.

⁸ Валекин ба хотири исми Худ онҳоро наҷот дод, то ки қудрати Худро маълум кунад.

⁹ Ва баҳри Қулзумро итоб намуд, ва он хушк шуд; ва онҳоро дар вартаҳо, мисли биёбон, гирифта бурд.

¹⁰ Ва онҳоро аз дасти бадхоҳ наҷот дод, ва аз дасти душман раҳо кард.

¹¹ Ва об адуёни онҳоро пӯшонд: Як нафар ҳам аз онҳо боқӣ намонд.

¹² Ва ба суханони Ӯ имон оварданд, ҳамду санои Ӯро сароиданд.

¹³ Аммо ба зудӣ аъмоли Ӯро фаромӯш карданд, машварати Ӯро нигарон нашуданд.

¹⁴ Ва дар бодия ба ҳавову ҳавас дода шуданд, ва Худоро дар биёбон озмуданд.

¹⁵ Ва дархосташонро ба онҳо дод, вале лоғарие бар ҷони онҳо фиристод.

¹⁶ Ва дар бошишгоҳ ба Мусо ҳасад бурданд, ва ба Ҳоруни қуддуси Худованд.

¹⁷ Замин кафида, Дотонро фурӯ бурд, ва тӯдаи Абиромро пӯшонд.

¹⁸ Ва дар ҷамоаи онҳо оташ даргирифта, алангаи он шариронро сӯзонд.

¹⁹ Дар Ҳӯриб гӯсолае сохтанд, ва ба он бут саҷда карданд.

²⁰ Ва ҷалоли худро иваз карданд ба сурати гове ки алаф мехӯрад.

²¹ Худои наҷотдиҳандаи худро фаромӯш карданд, ки корҳои бузург дар Миср карда буд,

²² Корҳои аҷоиб дар замини Ҳом, корҳои саҳмгин назди баҳри Қулзум.

²³ Ва мехост онҳоро несту нобуд кунад, агар баргузидаи Ӯ Мусо пеши Ӯ дар рахнагоҳ намеистод, то ки ғазаби Ӯро аз ҳалокати онҳо баргардонад.

²⁴ Ва аз замини дилпазир нафрат карданд: ба каломи Ӯ имон наоварданд.

²⁵ Ва дар хаймаҳои худ шиква мекарданд; овози Худовандро намешуниданд.

²⁶ Ва дасти Худро бар онҳо бардошт, то ки онҳоро дар биёбон афтонад,

²⁷ Ва зурьёташонро дар миёни халқҳо афтонад, ва онҳоро дар заминҳо пароканда кунад.

²⁸ Ба Баал‐Фаӯр часпиданд, ва қурбониҳои мурдагонро мехӯрданд.

²⁹ Бо кирдорҳои худ ба хашм оварданд, ва бар онҳо вабо омад.

³⁰ Ва Финҳос бархоста, доварӣ кард, ва он вабо аз байн рафт.

³¹ Ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд, аз насл ба насл то абад.

³² Ва назди оби Мерибо ба ғазаб оварданд, ва Мусо аз боиси онҳо ҷазо дид;

³³ Зеро ки рӯҳи ӯро ба ҳаяҷон оварданд, ва бо лабонаш носазо гуфт.

³⁴ Он қавмҳоро нест накарданд, ки Худованд ба онҳо гуфта буд,

³⁵ Балки бо халқҳо омехта, аъмоли онҳоро ёд мегирифтанд.

³⁶ Ва бутҳои онҳоро ибодат мекарданд, ва онҳо барояшон доме буданд.

³⁷ Ва писарони худ ва духтарони худро барои девҳо қурбонӣ мекарданд;

³⁸ Ва хуни бегуноҳро мерехтанд, яъне хуни писарони худ ва духтарони худро, ки барои бутҳои Канъон қурбонӣ мекарданд, — ва замин аз хун наҷис шуд.

³⁹ Ва бо аъмоли худ палид шуданд, ва бо кирдорҳои худ зинокор гардиданд.

⁴⁰ Ва ғазаби Худованд бар қавми Ӯ аланга зад, ва аз мероси Худ нафрат кард,

⁴¹ Ва онҳоро ба дасти халқҳо супурд, ва бадхоҳонашон бар онҳо ҳукмфармо шуданд.

⁴² Ва душманонашон онҳоро ба танг меоварданд, ва зери дасти онҳо гардан мефуроварданд.

⁴³ Чандин бор онҳоро раҳо кард, вале онҳо бо худсарии худ ошӯб меандохтанд, ва аз гуноҳи худ ба залолат меафтоданд.

⁴⁴ Валекин дар тангии онҳо назар кард, вақте ки тазаррӯи онҳоро шунид,

⁴⁵ Ва аҳди Худро барои онҳо ба ёд овард, ва аз рӯи эҳсонҳои зиёди Худ таассуф хӯрд,

⁴⁶ Ва онҳоро пеши ҳамаи асиркунандагонашон марҳамат намуд.

⁴⁷ Моро наҷот деҳ, эй Худованд Худои мо, ва моро аз миёни халқҳо ҷамъ овар, то ки исми қуддуси Туро ҳамд гӯем, бо ҳамду санои Ту фахр намоем.

⁴⁸ Муборак аст Худованд Худои Исроил аз азал то абад! Ва тамоми қавм бигӯянд: «Омин». Ҳалелуёҳ!