Забур 104 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ЧОРУМ Баргузидагони Худо бояд ҳамеша Худоро ҷалол диҳанд ва аҳкоми Ӯро ба ҷо оваранд.

¹ Худовандро ҳамд гӯед, исми Ӯро бихонед; корномаҳои Ӯро дар байни қавмҳо шӯҳрат диҳед.

² Дар шаъни Ӯ суруд хонед, Ӯро бисароед; аз ҳамаи корҳои аҷоиби Ӯ сухан ронед.

³ Ба исми қуддуси Ӯ фахр кунед; бигзор дили толибони Худованд шод бошад.

⁴ Худованд ва қуввати Ӯро ҷӯё шавед; рӯи Ӯро ҳамеша толиб бошед.

⁵ Корҳои аҷоиберо, ки Ӯ кардааст, ба ёд оваред: мӯъҷизоти Ӯро, ва довариҳои даҳони Ӯро,

⁶ Эй зурьёти бандаи Ӯ Иброҳим, эй банӣ‐Яъқуб, ки баргузидагони Ӯ ҳастед.

⁷ Ӯ Худованд Худои мост; довариҳои Ӯ дар тамоми замин аст.

⁸ Аҳди Худро то абад дар хотир дорад, ва каломеро, ки ба ҳазор насл амр фармудааст,

⁹ Он аҳдеро, ки бо Иброҳим бастааст, ва қасамеро, ки барои Исҳоқ ёд кардааст,

¹⁰ Ва онро барои Яъқуб ба ҳукми қонун даровардааст, ва барои Исроил ба ҳукми аҳди абадӣ,

¹¹ Яъне гуфтааст: «Замини Канъонро ба ту хоҳам дод, то ки ҳиссаи мероси шумо шавад»;

¹² Дар сурате ки онҳо ҳанӯз одамони башумор буданд; хеле кам ва ғариб дар он ҷо буданд;

¹³ Ва аз халқе сӯи халқе овора шуда мегаштанд, аз мамлакате сӯи қавми дигаре.

¹⁴ Нагузошт, ки касе онҳоро озор диҳад; ва подшоҳонро аз барои онҳо танбеҳ кард:

¹⁵ «Ба масеҳони Ман даст нарасонед, ва ба анбиёи Ман бадӣ накунед».

¹⁶ Ва қаҳтиро бар замин бихонд; ҳамаи манбаъҳои нонро нобуд кард.

¹⁷ Пеш аз онҳо мардеро фиристод: Юсуф ба ғуломӣ фурӯхта шуд.

¹⁸ Пойҳои ӯро бо завлона азият доданд; оҳан бар ҷонаш омад,

¹⁹ То даме ки сухани ӯ ба амал омад: Сухани Худованд ӯро покиза кард.

²⁰ Подшоҳ кас фиристод ва бандҳои ӯро кушод; ва ҳукмфармои қавмҳо ӯро озод кард.

²¹ Ӯро бар хонаи худ оғо таъин кард, ва ҳукмфармо бар тамоми мулки худ,

²² То ки мирони ӯро ба салоҳдиди худ бандӣ кунад, ва пирони ӯро ҳикмат омӯзад.

²³ Ва Исроил ба Миср омад, ва Яъқуб дар замини Ҳом ғурбатро ихтиёр кард.

²⁴ Ва қавми Худро бағоят борвар кард, ва онҳоро аз адуёнашон пурзӯртар гардонд.

²⁵ Дили онҳоро чап кард, то ки бо қавми Ӯ ба кин бошанд, ва бар зидди бандагони Ӯ найрангҳо созанд.

²⁶ Бандаи Худ Мусоро фиристод; Ҳорунро низ, ки баргузида буд.

²⁷ Суханони таъкиди Ӯро бо аломот ба онҳо пешниҳод карданд, ва мӯъҷизотро дар замини Ҳом.

²⁸ Зулмотро фиристод, ва торик шуд; ва ба каломи Ӯ муқобилат накарданд.

²⁹ Обҳои онҳоро ба хун табдил дод, ва моҳиёни онҳоро миронид.

³⁰ Замини онҳо аз ғукҳо пур шуд; хонаҳои подшоҳонашон низ.

³¹ Гуфт, ва ҳашароти гуногун пайдо шуд, шабушҳо низ дар тамоми ҳудуди онҳо.

³² Ба ҷои борон бар онҳо жола боронид, ва оташи сӯзон бар замини онҳо.

³³ Токҳо ва анҷирҳои онҳоро зад, ва дарахтҳоро дар ҳудуди онҳо шикаст.

³⁴ Гуфт, ва малах пайдо шуд, ва кирмак, ки сону шумор надошт.

³⁵ Ва тамоми сабзаро дар замини онҳо хӯрданд, ва самараи саҳроҳои онҳоро хӯрданд.

³⁶ Ва ҳар нахустзодаро дар замини онҳо зарба зад, ибтидои тамоми қуввати онҳоро.

³⁷ Ва онҳоро бо тилло ва нуқра берун овард, ва дар сибтҳои Ӯ бемаҷоле набуд.

³⁸ Миср аз баромада рафтани онҳо шод шуд, зеро ки тарсашон онҳоро фаро гирифта буд.

³⁹ Абре барои сояандозӣ паҳн кард, ва оташе барои он ки шабона рӯшноӣ диҳад.

⁴⁰ Талаб карданд, ва бедонаҳоро фиристод, ва аз нони осмон онҳоро сер кард.

⁴¹ Кӯҳпораро шикоф кард, ва об ҷорӣ шуд, дар ҷойҳои хушк мисли дарьё равон шуд.

⁴² Зеро ки каломи муқаддаси Худро ба ёд овард, ва бандаи Худ Иброҳимро.

⁴³ Ва қавми Худро бо шодӣ берун овард, ва баргузидагони Худро бо тараннум.

⁴⁴ Ва заминҳои халқҳоро ба онҳо дод, ва меҳнати қабилаҳоро мерос гирифтанд,

⁴⁵ То ки фароизи Ӯро нигоҳ доранд, ва шариати Ӯро риоя кунанд. Ҳалелуёҳ!