Забур 100 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУМ Шарирон аз шаҳри Худованд маҳв хоҳанд шуд.

¹ Таронаи Довуд. Дар шаъни эҳсон ва инсоф суруд хоҳам хонд; Туро, эй Худованд, хоҳам сароид.

² Ба тариқи комил эътибор хоҳам дод, ҳангоме ки назди ман биёяд; андаруни хонаи худ бо ростии дили худ рафтор хоҳам кард.

³ Пеши назари худ чизи қабеҳро нахоҳам гузошт; аз амали гумроҳон нафрат дорам; ба ман нахоҳад часпид.

⁴ Дили каҷрав аз ман дур хоҳад шуд; бадиро нахоҳам донист.

⁵ Касеро, ки дар ниҳон аз ёри худ ғайбат мекунад, дафъ хоҳам кард; шахсеро, ки чашмони ҳавобаландона ва дили пурғурур дорад, тоқат нахоҳам кард.

⁶ Чашмонам бар аминони замин аст, то ки ҳамнишини ман шаванд; касе ки бо роҳи комил равон бошад, хизмати маро хоҳад кард.

⁷ Андаруни ҳонаи ман маккор сокин нахоҳад шуд; дурӯғгӯй пеши назари ман нахохад истод.

⁸ Ҳар пагоҳӣ ҳамаи шарирони заминро дафъ хоҳам кард, то ки ҳамаи бадкирдоронро аз шаҳри Худованд маҳв намоям.