Забур 10 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ДАҲУМ Худованд одилонро дӯст медорад ва аз шарирон нафрат дорад.

¹ Барои сардори муғанниён. Таронаи Довуд. Ба Худованд паноҳ мебарам; чӣ гуна шумо ба ҷонам мегӯед: «Мисли мурғе ба кӯҳи худ бигрез»?

² Зеро инак шарирон камонро кашидаанд, тири худро ба зеҳи он гузоштаанд, то ки дар торикӣ ба ростдилон биандозанд.

³ Дар сурате ки буньёдҳо вайрон шудааст, одил чӣ кор карда метавонад?

⁴ Худованд дар қасри қудси Худ сокин аст; тахти Худованд дар осмон аст; чашмони Ӯ менигарад, пилкҳои Ӯ банӣ‐одамро имтиҳон мекунад.

⁵ Худованд одилро имтиҳон мекунад, вале аз шарир ва дӯстдори хабосат ҷони Ӯ нафрат дорад.

⁶ Бар шарирон ахгарҳо, оташ ва кибрит хоҳад боронид, ва боди самум ҳиссаи косаи онҳо хоҳад шуд.

⁷ Зеро ки Худованд одил аст, адолатро дӯст медорад; рӯи Ӯ ба росткор нигаронида шудааст.