Забур 1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ЯКУМ Хушбахтии одилон ва ҳалокати шарирон.

¹ Хушо касе ки ба машварати шарирон намеравад, ва дар тариқи хатокорон намеистад, ва дар маҷлиси масхарабозон наменишинад;

² Фақат ба шариати Худованд шавқ дорад, ва рӯзу шаб Тавроти Ӯро меомӯзад;

³ Ва мисли дарахте хоҳад буд, ки назди ҷӯйҳои об шинонда шудааст, ва меваи худро дар мавсимаш медиҳад, ва баргаш пажмурда намешавад, ва ҳар чӣ мекунад, барор хоҳад ёфт.

⁴ Шарирон чунин нестанд, балки монанди пари коҳанд, ки онро бод пароканда мекунад.

⁵ Бинобар ин шарирон дар рӯзи бозхост нахоҳанд бархост; хатокорон низ дар ҷамоати одилон,

⁶ Зеро ки Худованд тариқи одилонро медонад, вале роҳи шарирон сӯи адам хоҳад бурд.