Масалҳо 9 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ НӮҲУМ Давоми он.

¹ Ҳикмат хонаи худро бино кард, ҳафт рукни онро тарошид,

² Парвории худро забҳ намуд, шароби худро омехта кард, ва суфраи худро орост;

³ Канизони худро фиристод, то ки аз болои баландиҳои шаҳр даъват намоянд:

⁴ «Касе ки соддадил аст, ин ҷо биёяд!» Ба ҳар каси беақл гуфт:

⁵ «Биёед, аз нони ман бихӯред, ва аз шаробе ки омехта кардаам, бинӯшед;

⁶ Соддадилиро тарк намоед ва зиндагӣ кунед, ва бо роҳи хирад қадамгузор шавед».

⁷ Ҳар кӣ масхарабозро насиҳат диҳад, ба худаш нанг меоварад, ва ҳар кӣ шарирро мазаммат кунад, худро доғдор месозад.

⁸ Масҳарабозро мазаммат накун: мабодо аз ту нафрат кунад; хирадмандро мазаммат намо, ва ӯ туро дӯст хоҳад дошт.

⁹ Хирадмандро сабақ омӯз, ва ӯ боз ҳам хирадмандтар хоҳад шуд; одилро таълим деҳ, ва дониши ӯ хоҳад афзуд.

¹⁰ Ибтидои ҳикмат тарси Худованд аст, ва шинохтани Қуддус хирад аст,

¹¹ Чунки ба воситаи ман айёми ту зиёд хоҳад шуд, ва солҳои умри ту хоҳад афзуд.

¹² Агар хирадманд бошӣ, ба нафъи худат хирадманд ҳастӣ; ва агар масхарабоз бошӣ, бори онро танҳо худат хоҳӣ бардошт.

¹³ Зани аблаҳ пуршӯр ва сабукмағз аст, ва чизе намедонад,

¹⁴ Ва назди дари хонаи худ, бар курсӣ, дар ҷойҳои баланди шаҳр менишинад,

¹⁵ То ки роҳгузаронро даъват намояд, — онҳоеро, ки бо роҳҳои рости худ равонанд:

¹⁶ «Касе ки соддадил аст, ин ҷо биёяд!» Ва ба ҳар каси беақл гуфт:

¹⁷ «Оби дуздӣ ширин аст, ва нони рустӣ лазиз аст».

¹⁸ Ва ӯ намедонад, ки он ҷо мурдагон ҳастанд: онҳое ки вай даъват намудааст, дар қаъри дӯзах мебошанд.