Масалҳо 7 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ҲАФТУМ Давоми он. Оқибати ғамангези ҳаёти фосиқона.

¹ Эй писарам! Суханони маро риоя намо, ва аҳкоми маро назди худ ниҳон дор.

² Аҳкоми маро ҳифз намо ва зиндагӣ бикун, ва таълими маро — ҳамчун гавҳараки чашмони худ;

³ Онҳоро бар ангуштҳои худ бибанд, онҳоро бар лавҳи дили худ бинавис.

⁴ Ба ҳикмат бигӯй: «Ту хоҳари ман ҳастӣ!», ва хирадро хешованди худ бихон,

⁵ То ки туро аз зани ғайр нигаҳбонӣ намояд, аз зани зинокоре ки гуфтори худро нарм мекунад.

⁶ Зеро ки аз тирезаи хонаи худ, аз равзани худ назар андохтам,

⁷ Ва дар байни соддадилон дидам, ҷавони беақлеро мушоҳида намудам,

⁸ Ки дар бозор назди гӯшаи вай мегузашт ва ба роҳи хонаи вай қадам мезад,

⁹ Дар вақти салқинии бегоҳии рӯз, дар торикии шаб ва дар зулмот.

¹⁰ Ва инак, зане аз пеши ӯ баромад, бо либоси фоҳиша ва бо дили пурфиреб,

¹¹ Зани пуршӯр ва беҳаё, ки пойҳои вай дар хонаи вай сокин нест:

¹² Гоҳ дар берун аст, гоҳ дар кӯчаҳо, ва назди ҳар гӯша вай камин мекунад.

¹³ Ва ӯро дошту бӯса кард, ва бо чеҳраи бешарм ба ӯ гуфт:

¹⁴ «Қурбониҳои саломатӣ бар зиммаи ман буд: имрӯз назрҳои худро адо кардам.

¹⁵ Бинобар ин ба пешвози ту баромадам, то ки рӯи туро пазироӣ намоям, ва туро ёфтам.

¹⁶ Ҷогаҳи худро бо қолинҳо оростаам, бо сӯзаниҳои пурнақши мисрӣ.

¹⁷ Ҷойхоби худро бо мур, уд ва дорчин муаттар кардаам.

¹⁸ Биё, ки мо то дами субҳ аз ишқбозӣ сер шавем, сармасти муҳаббат гардем,

¹⁹ Чунки шавҳар дар хона нест: ба сафари дур рафтааст;

²⁰ Ҳамьёни нуқра ба дасти худ гирифтааст; дар рӯзи моҳи пурра ба хонаи худ хоҳад баргашт».

²¹ Бо чарбгӯии зиёд дили ӯро рабуд, бо чоплусии лабҳои худ ӯро фирефта кард.

²² Дарҳол ӯ аз паи вай равона шуд, мисли барзагове ки сӯи кушишхона меравад, ва мисли аблаҳе — сӯи занҷири ҷазо,

²³ То даме ки тир ҷигари ӯро реш кунад; мисли мурғаке ки сӯи дом мешитобад, ва намедонад, ки он барои ҳалокати ҷони ӯст.

²⁴ Пас, эй писарон, маро бишнавед, ва ба гуфтори даҳони ман диққат намоед.

²⁵ Дили худро ба роҳҳои вай моил накун, ба тариқҳои вай гумроҳ нашав,

²⁶ Зеро ки вай касони зиёдро ғалтонида маҷрӯҳ кардааст, ва мақтулони вай аз ҳад афзунанд:

²⁷ Хонаи вай роҳҳои дӯзах аст, ки ба таҳхонаҳои мамот фурӯд меоянд.