Масалҳо 4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ЧОРУМ Давоми он. Панди падарона.

¹ Эй писарон! Насиҳати падарро бишнавед, ва диққат намоед, то ки хирад биомӯзед,

² Зеро ки ба шумо сабақи некӯ медиҳам; таълими маро тарк накунед.

³ Вақте ки ман дар хонаи падари худ писар будам, ва пеши модари худ азиз ва ягона,

⁴ Ӯ маро таълим медод, ва ба ман мегуфт: «Бигзор дили ту суханони маро маҳфуз дорад; Аҳкоми маро нигоҳ дор, ва зиндагӣ бикун.

⁵ Ҳикмат ба даст овар, хирад ба даст овар; инро фаромӯш накун, ва аз гуфтаҳои даҳони ман сар напеч.

⁶ Онро тарк накун, ва он туро ҳифз хоҳад кард; онро дӯст дор, ва он туро нигаҳбонӣ хоҳад намуд.

⁷ Ибтидои ҳама чиз ҳикмат аст, пас ҳикмат ба даст овар, ва бо тамоми дороии худ хирад ба даст овар.

⁸ Онро қадрдонӣ намо, ва он туро баланд хоҳад бардошт; агар онро дар оғӯш кашӣ, он туро ҷалол хоҳад дод,

⁹ Бар сарат тоҷи латофат хоҳад гузошт, ва афсари шавкат ба ту ато хоҳад кард».

¹⁰ Эй писарам! Бишнав, ва суханони маро қабул намо, — ва солҳои умри ту афзун хоҳад шуд.

¹¹ Тариқи ҳикматро ба ту меомӯзам, ба роҳҳои ростӣ туро ҳидоят менамоям.

¹² Ҳангоме ки роҳ равӣ, қадамҳоят танг нахоҳад шуд, ва ҳангоме ки бидавӣ, пешпо нахоҳӣ хӯрд.

¹³ Насиҳатро нигоҳ дор, тарк накун; онро маҳфуз дор, зеро ки он ҳаёти туст.

¹⁴ Ба роҳи шарирон дохил нашав, ва дар тариқи бадкешон қадам нагузор.

¹⁵ Онро рад намо, дар он қадамгузор нашав; аз он канорагирӣ намуда, гузашта рав,

¹⁶ Чунки, агар бадӣ накунанд, хобашон намебарад, ва агар касеро пешпо надиҳанд, хобашон мегурезад,

¹⁷ Зеро ки нони шароратро мехӯранд ва шароби зулмро менӯшанд.

¹⁸ Вале тариқи одилон мисли нури саҳар аст, ки то нимирӯзӣ торафт бештар медурахшад.

¹⁹ Роҳи шарирон мисли зулмот аст: намедонанд, ки ба чӣ пешпо мехӯранд.

²⁰ Эй писарам! Ба суханони ман диққат намо, ба гуфтаҳои ман гӯши худро бикшо.

²¹ Онҳо аз назарат дур нашавад; онҳоро андаруни дили худ маҳфуз дор,

²² Зеро, ҳар кӣ онҳоро биёбад, барои вай онҳо ҳаёт аст, ва барои тамоми ҷисми вай офият аст.

²³ Бештар аз ҳар чизи ҳифзталаб дили худро маҳфуз дор, зеро ки зуҳуроти ҳаёт аз он аст.

²⁴ Кизбро аз даҳони худ рад намо, ва маломатро аз лабҳои худ дур соз.

²⁵ Бигзор чашмони ту рост бингарад, ва мижгони ту ба самти рӯ ба рӯ равона бошад.

²⁶ Барои пойҳои худ роҳро ҳамвор намо, то ки ҳамаи тариқҳои ту рост бошад.

²⁷ Ба тарафи рост ва чап моил нашав; пои худро аз бадӣ дур соз.