Масалҳо 31 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ СИЮ ЯКУМ Суханони подшоҳ Лемуил.

¹ Суханони Лемуил, подшоҳи Массо, ки модараш ба ӯ таълим додааст:

² Эй писарам, ва эй писари батнам, ва эй писари назрҳоям!

³ Қуввати худро ба занон надеҳ, ва роҳҳои худро ба он чи подшоҳонро маҳв мекунад.

⁴ Подшоҳонро шоиста нест, эй Лемуил, подшоҳонро шоиста нест, ки шароб нӯшанд, ва миронро, ки бӯза талаб кунанд:

⁵ Мабодо бинӯшанд ва қонунро фаромӯш кунанд, ва доварии тамоми аҳли фақрро таҳриф намоянд.

⁶ Бӯзаро ба гирифтори ҳалокат бидеҳ, ва шаробро — ба ҷонҳои талхком.

⁷ Бигзор вай нӯшида, бенавоии худро фаромӯш кунад, ва азоби худро дигар ба ёд наоварад.

⁸ Даҳони худро барои безабон воз кун, ва барои даъвои тамоми аҳли эҳтиёҷ.

⁹ Даҳони худро барои адлу инсоф воз кун, ва барои даъвои бенаво ва мискин.

¹⁰ Зани солеҳаро кист, ки тавонад биёбад? Баҳои вай аз ҷавоҳир гаронтар аст.

¹¹ Шавҳари вай аз вай дилпур аст, ва ғанимати ӯ камӣ нахоҳад кард.

¹² Вай тамоми айёми умри худ ба ӯ некӣ мекунад, ва на бадӣ.

¹³ Пашм ва катон пайдо мекунад, ва бо шавқу ҳавас бо дастҳои худ кор мекунад.

¹⁴ Вай мисли киштиҳои тоҷирон аст: хӯроки худро аз дур ёфта меоварад.

¹⁵ Ва ҳангоме ки ҳанӯз шаб аст, вай бархоста, ба аҳли байти худ хӯрок ва ба канизони худ ротиба медиҳад.

¹⁶ Ба фикри киштзор афтода, онро мехарад; аз самари дастҳои худ ниҳолҳои ток мешинонад.

¹⁷ Камари худро маҳкам мебандад, ва дасту остин бармезанад.

¹⁸ Чун мебинад, ки доду муомилай вай хуб аст, чароғи вай шабона хомӯш намешавад.

¹⁹ Дастҳои худро сӯи чархи ресмонресӣ дароз мекунад, ва кафҳои вай дугро нигоҳ медорад.

²⁰ Кафи худро барои бенаво мекушояд, ва дастҳои худро сӯи мискин дароз мекунад.

²¹ Оид ба аҳли байти худ аз барф наметарсад, чунки тамоми аҳли байти вай либоси пашмин пӯшидаанд.

²² Барои худ қолинҳо мебофад; катон ва арғувон пероҳани вай аст.

²³ Шавҳари вай назди дарвозаҳо машҳур аст, вақте ки бо пирони сарзамин менишинад.

²⁴ Вай яктакҳои катон дӯхта мефурӯшад, ва камарбандҳо ба тоҷирон медиҳад.

²⁵ Қувват ва шавкат пероҳани вай аст, ва оид ба рӯзи оянда вай механдад.

²⁶ Даҳони худро ба ҳикмат мекушояд, ва таълими ҳалимона бар забони вай аст.

²⁷ Ба рӯзгори хонаи худ назорат мекунад, ва нони коҳилиро намехӯрад.

²⁸ Фарзандони вай бархоста, ба вай аҳсан мегӯянд, шавҳари вай низ варо ситоиш мекунад:

²⁹ «Духтарони бисьёр корҳои нек кардаанд, вале ту аз ҳамаи онҳо бартарӣ дорӣ».

³⁰ Латофат назарфиреб ва ҳусну ҷамол ҳеҷу пуч аст; зане ки аз Худованд метарсад, сазовори ситоиш аст.

³¹ Ба вай аз самари дастҳои вай бидиҳед, ва бигзор корҳояш варо назди дарвозаҳо ҳамд гӯяд!