Масалҳо 26 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ШАШУМ Давоми он. Коҳилон ва дурӯғгӯён сазовори обрӯ нестанд.

¹ Чунон ки барф дар тобистон ва борон дар мавсими дарав бошад, ончунон иззат ба аблаҳ муносиб нест.

² Чунон ки мурғак мепарад, чунон ки фароштурук парвоз мекунад, ончунон лаънати ноҳақ ба нишон намерасад.

³ Қамчин барои асп аст, халачӯб барои хар, ва чӯб барои тахтапушти аблаҳон.

⁴ Ба аблаҳ мувофиқи беақлии вай ҷавоб надеҳ: мабодо ту низ ба вай монанд шавӣ.

⁵ Ба аблаҳ мувофиқи беақлии вай ҷавоб деҳ: мабодо ба назари худаш хирадманд намояд.

⁶ Касе ки ба аблаҳ супорише диҳад, ба пойҳои худ нуқсон мерасонад, худро ба азоб мемонад.

⁷ Чунон ки соқҳои пои ланг печутоб мехӯрад, ончунон масал дар даҳони аблаҳон аст.

⁸ Касе ки аблаҳро иззат кунад, мисли касест, ки санге дар фалахмон бимонад.

⁹ Чунон ки дар дасти маст хор медарояд, ончунон масал дар даҳони аблаҳон аст.

¹⁰ Оғо ҳама чизро вайрон мекунад, агар аблаҳро киро кунад ва ё роҳгузаронро киро кунад.

¹¹ Чунон ки саг ба қаи худ бармегардад, ончунон аблаҳ беақлии худро такрор мекунад.

¹² Оё шахсеро дидаӣ, ки дар назари худаш хирадманд аст? Умед аз аблаҳ, назар ба вай, бештар аст.

¹³ Коҳил мегӯяд: «Шер дар сари роҳ аст! Асад дар миёни кӯчаҳост!»

¹⁴ Дарвоза бар ошиқ‐маъшуқаш мегардад, вале коҳил бар бистараш.

¹⁵ Коҳил дасти худро дар табақ меандозад, ва аз бурдани он ба даҳони худ монда мешавад.

¹⁶ Коҳил дар назари худ хирадмандтар аст аз ҳафт касе ки бомулоҳиза ҷавоб медиҳанд.

¹⁷ Касе ки ба ҷанҷоли дигарон дахолат кунад, мисли роҳгузарест, ки сагро аз гӯшҳои он бидорад.

¹⁸ Чунон ки касе, шӯхикунон, шарораҳои оташ ва тирҳои марговар меандозад,

¹⁹ Ончунон аст шахсе ки ёри худро фиреб диҳад ва гӯяд: «Ман фақат шӯхӣ кардам».

²⁰ Ҳезум набошад — оташ хомӯш мешавад, ва бадгӯӣ набошад — ситеза сокит мешавад.

²¹ Чунон ки ангишт барои оташпораҳо ва ҳезум барои оташ аст, ончунон шахси ситезакор барои ҷанҷол хезондан аст.

²² Суханони бадгӯй мисли таомҳои лазиз аст, ва онҳо андаруни ботин фурӯ меравад.

²³ Чунон ки ғаши нуқра бар зарфи сафолин андуда мешавад, ончунон лабҳои оташбор ва дили пуркина аст.

²⁴ Бадхоҳ бо лабҳои худ чашмбандӣ мекунад, вале дар ботини худ макрро ҷо медиҳад;

²⁵ Бо овози нарм гап занад ҳам, ба сухани ӯ бовар накун, чунки ҳафт зиштӣ дар дили ӯст;

²⁶ Кинаи ӯ бо найранг рӯпӯш шавад ҳам, оқибат бадии ӯ дар миёни ҷамоат ошкор мегардад.

²⁷ Касе ки чоҳ канад, худаш дар он фурӯ меғалтад, ва касе ки санг ғелонад, он ба худаш бармегардад.

²⁸ Забони дурӯғгуй ба касоне ки неш мезанад, кина дорад, ва даҳони тамаллуқгӯй дом мениҳад.