Масалҳо 25 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ПАНҶУМ Давоми он. Обрӯ мукофоти ҳикмат аст.

¹ Инҳо низ масалҳои Сулаймон аст, ки одамони Ҳизқиё подшоҳи Яҳудо ҷамъ овардаанд.

² Пӯшида доштани кор ҷалоли Худост, ва тафтиш кардани кор ҷалоли подшоҳон аст.

³ Чунон ки осмон аз ҷиҳати баландияш ва замин аз ҷиҳати умқаш бошад, ончунон дили подшоҳон тафтишнопазир аст.

⁴ Ғашро аз нуқра дур кун, ва зарфе назди заргар пайдо мешавад;

⁵ Шарирро аз ҳузури подшоҳ дур кун, ва тахти ӯ бар адолат барқарор мегардад.

⁶ Дар ҳузури подшоҳ калонигарӣ накун, ва дар ҷои бузургон наист,

⁷ Чунки беҳтар аст ба ту бигӯянд: «Болотар бинишин», аз ин ки ба ҳузури калоншавандае ки чашмонат ӯро дидааст, туро поёнтар фуроранд.

⁸ Барои ҷанҷол хезондан шитоб накун, зеро дар охири он, вақте ки туро ёри ту расво кунад, чӣ кор мекунӣ?

⁹ Ҷанҷоли худро бо ёри худ бикун, вале сирри шахси дигарро ошкор накун:

¹⁰ Мабодо касе ки бишнавад, туро мазаммат намояд, ва бӯҳтони ту бимонад.

¹¹ Сухане ки дар мавқеаш гуфта шуда бошад, мисли себҳои заррин аст, ки кандакориҳои нуқра доранд.

¹² Панди хирадманд барои гӯши шунаво мисли гӯшвораи тилло ва зевари зари сурх аст.

¹³ Қосиди амин барои фиристандагони худ мисли салқинии барф дар рӯзи дарав аст, чунки ҷони оғоёни худро қувват мебахшад.

¹⁴ Касе ки аз инъомҳои бардурӯғ фахр кунад, мисли абрҳо ва шамоли беборон аст.

¹⁵ Бо сабурӣ мирро ба марҳамат моил кардан мумкин аст, ва забони нарм устухонро мешиканад.

¹⁶ Агар асал ёфтӣ, ба қадри кофӣ бихӯр: мабодо аз ҳад зиёд аз он сер шуда, қай кунӣ.

¹⁷ Пои худро аз зуд‐зуд рафтан ба хонаи ёри худ нигоҳ дор: мабодо аз дидори ту сер шуда, аз ту нафрат кунад.

¹⁸ Касе ки ба зидди ёри худ шаҳодати дурӯғ диҳад, мисли табарзин ва шамшер ва тири тез аст.

¹⁹ Умед бастан ба хоин дар рӯзи сахт мисли дандони лиққонак ва пои лағзанда аст.

²⁰ Сурудани ғазалҳо барои дили ғамгин мисли кашидани либос дар рӯзи сард ва рехтани сирко бар ҷароҳат аст.

²¹ Агар душмани ту гурусна бошад, шиками ӯро сер кун; ва агар ташна бошад, ба ӯ об деҳ,

²² Зеро ки бо чунин рафторат бар сари ӯ оташпораҳо фурӯ хоҳӣ рехт, ва Худованд ба ту подош хоҳад дод.

²³ Боди шимолӣ боронро ба вуҷуд меоварад, ва забони бӯҳтонгӯй — чеҳраҳои хашмгинро.

²⁴ Зистан дар гӯшаи бом беҳ аз зистан бо зани ситезакор дар хонаи фарох.

²⁵ Хабари хуш аз кишвари дур мисли оби сард барои ҷони хаста аст.

²⁶ Одиле ки пеши шарир фурӯ меғалтад, мисли чашмаи лойолуд ва манбаи вайрон аст.

²⁷ Бисьёр асал хӯрдан хуб нест, ва ҷалол он аст, ки кас ҷалоли худро маҳдуд намояд.

²⁸ Касе ки бар рӯҳи худ ҳоким нест, мисли шаҳри вайронаи беҳисор аст.