Масалҳо 22 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ДУЮМ Давоми он. Дар бораи номи нек.

¹ Номи нек беҳ аз сарвати бузург, ва меҳрубонӣ беҳ аз нуқра ва тилло.

² Сарватдор ва камбағал бо ҳамдигар вомехӯранд; ҳар дуяшонро Худованд офаридааст.

³ Шахси бофаросат мусибатро мебинад, ва пинҳон мешавад: вале соддадилон гузашта мераванд, ва ҷазо меёбанд.

⁴ Подоши фурӯтанӣ ва ҳудотарсӣ сарват ва ҷалол ва ҳаёт аст.

⁵ Хорҳо ва домҳо дар сари роҳи талбискор аст; касе ки аз онҳо дур шавад, ҷони худро нигаҳбонӣ мекунад.

⁶ Бачаро бо роҳе ки ба ӯ мувофиқ аст, тарбият намо; пир шавад ҳам, аз он дур намешавад.

⁷ Сарватдор бар камбағалон ҳукмронӣ мекунад, ва қарздор ғуломи қарзхоҳ мегардад.

⁸ Касе ки тухми бедодӣ корад, бадӣ медаравад, ва асои ғазабаш ӯро несту нобуд мекунад.

⁹ Сахӣ баракат меёбад, чунки аз нони худ ба камбағал медиҳад.

¹⁰ Масхарабозро бирон, ва ситеза дур мешавад, ва низоу нанг хотима меёбад.

¹¹ Дӯсти покдил, ки лабҳои хуш дорад, подшоҳ ёри ӯст.

¹² Чашмони Худованд донишро нигаҳбонӣ мекунад, вале суханони хоинро барҳам медиҳад.

¹³ Коҳил мегӯяд: «Шер дар берун аст, дар миёни кӯчаҳо кушта мешавам!»

¹⁴ Даҳони занони зинокор ҷари чуқур аст; касе ки ба нафрини Худованд гирифтор шуда бошад, дар он меафтад.

¹⁵ Беақлӣ ба дили навҷавон баста шудааст; чӯби адаб онро аз вай дур мекунад.

¹⁶ Касе ки камбағалро барои афзоиши сарвати худ истисмор кунад, ва касе ки ба сарватдор бахшиш диҳад, бенаво мешавад.

¹⁷ Гӯши худро хам карда, суханони хирадмандонро бишнав, ва дили худро ба таълими ман моил намо,

¹⁸ Зеро хуш аст, ки агар онҳоро дар ботини худ нигоҳ дорӣ, ва онҳо бар лабҳои ту низ бошад.

¹⁹ Барои он ки ба Худованд таваккал намоӣ, имрӯз туро низ огоҳ кардам.

²⁰ Оё ба ту мақолҳоеро нанавиштаам, ки пур аз машваратҳо ва дониш аст,

²¹ То ки туро аз ҳақиқати суханони ростӣ огоҳ кунам, ва ту суханони ростиро ба фиристандагони худ бирасонӣ?

²² Бенаворо тороҷ накун, зеро ки вай бенавост; ва мискинро дар маҳкама озор надеҳ,

²³ Чунки Худованд даъвои онҳоро доварӣ мекунад, ва ҷони тороҷгарони онҳоро ба тороҷ медиҳад.

²⁴ Бо хашмгин ёр нашав, ва бо шахси тундмизоҷ алоқа накун:

²⁵ Мабодо роҳҳои ӯро ёд гирӣ ва ҷони худро ба дом оварӣ.

²⁶ Аз ҷумлаи касоне набош, ки дасти паймон медиҳанд ва барои қарзҳо зомин мешаванд.

²⁷ Модоме ки ту чизе барои адо кардан надорӣ, пас чаро бистари туро аз таги ту бигирад?

²⁸ Марзаи қадимиро, ки падарони ту муқаррар кардаанд, накӯчон.

²⁹ Оё шахси дар кори худ чобукро дидаӣ? Вай назди подшоҳон меистад; назди сафилон намеистад.