Масалҳо 21 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ЯКУМ Давоми он. Иродаи Худо дили одамонро ҳидоят менамояд.

¹ Дили подшоҳ мисли ҷӯйҳои об дар дасти Худованд аст: онро Ӯ ба ҳар куҷо ки хоҳад равона мекунад.

² Ҳар роҳи одам дар назари вай рост аст, вале Худованд дилҳоро месанҷад.

³ Риоя кардани адлу инсоф назди Худованд мақбултар аз қурбонист.

⁴ Чашмони ҳавобаландона ва дили пурғурур манбаи гуноҳи шарирон аст.

⁵ Мулоҳизаҳои шахси ғайратманд яқинан нафъовар аст, вале ҳар шитобкор яқинан гирифтори бенавоӣ мешавад.

⁶ Пайдо кардани ганҷҳо бо забони дурӯғгӯй — саъи беҳудаи толибони мамот аст.

⁷ Зулми шарирон онҳоро ба ҳалокат мерасонад, чунки аз риояти инсоф даст кашидаанд.

⁸ Роҳи касе ки аз адл бегона аст, пур аз дасисаҳост, вале ҳар кӣ пок бошад, амали ӯ рост аст.

⁹ Зистан дар гӯшаи бом беҳ аз зистан бо зани ситезакор дар хонаи фарох.

¹⁰ Ҷони шарир бадиро орзу мекунад; дар назари ӯ ёраш ҳам эҳтиром надорад.

¹¹ Ҳангоме ки масхарабоз ҷазо ёбад, соддадил хирадманд мешавад; ва ҳангоме ки хирадманд соҳиби фаҳм гардад, ӯ дониш пайдо мекунад.

¹² Одил ба хонаи шарир менигарад, ки чӣ гуна шарирон ба бало гирифтор мешаванд.

¹³ Касе ки гӯши худро аз фиғони бенаво баста бошад, худаш низ фарьёд занад, фарьёдрас намеёбад.

¹⁴ Инъоми ниҳонӣ хашмро фурӯ менишонад, ва ришваи кисагӣ — ғазаби сахтро.

¹⁵ Риояти инсоф шодмонӣ барои одилон, ва тарсу ҳарос барои бадкирдорон аст.

¹⁶ Одаме ки аз роҳи хирад дур шуда бошад, дар ҷамоати мурдагон сокин мешавад.

¹⁷ Касе ки айшу ишратро дӯст дорад, бенаво мешавад; касе ки шароб ва равғанро дӯст дорад, сарватдор намешавад.

¹⁸ Барои одил шарир фидия мешавад, ва барои росткорон — хоин.

¹⁹ Зистан дар замини бодия беҳ аз зистан бо зани ситезакор ва хашмгин.

²⁰ Махзани дилпазир ва равған дар маскани хирадманд аст, вале одами аблаҳ онҳоро исроф менамояд.

²¹ Касе ки адолат ва марҳаматро риоят кунад, ҳаёт, адолат ва ҷалол меёбад.

²² Хирадманд ба шаҳри зӯроварон медарояд ва қалъаи умеди онҳоро ба хок яксон мекунад.

²³ Касе ки даҳони худ ва забони худро нигоҳ дорад, ҷони худро аз мусибатҳо муҳофизат мекунад.

²⁴ Бадқасди ҳавобаланд, ки масхарабоз ном дорад, бо ғазаби бадқасдона амал мекунад.

²⁵ Ҳарисии коҳил ӯро мекушад, чунки дастҳои ӯ кор кардан намехоҳад;

²⁶ Ҳар рӯз ӯ пайваста ҳарисӣ мекунад, вале одил медиҳад ва дареғ намедорад.

²⁷ Қурбонии шарирон зишт аст, алалхусус вақте ки онро бо нияти бад биёранд.

²⁸ Шоҳиди козиб ба ҳалокат мерасад, вале сухани шахси бофаҳм ҳаргиз катъ намешавад.

²⁹ Шахси шарир чеҳраи худро бешарм мегардонад, вале росткор роҳҳои худро месанҷад.

³⁰ Ҳикмате нест, ва хираде нест, ва машварате нест бар хилофи Худованд.

³¹ Асп барои рӯзи ҷанг тайёр аст, вале зафар аз ҷониби Худованд аст.