Масалҳо 2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУЮМ Давоми насиҳат.

¹ Эй писарам! Агар гуфтаҳои маро бипазирӣ ва аҳкоми маро дар худ маҳфуз дорӣ,

² Ба тавре ки гӯши худро ба шунидани ҳикмат роғиб ва дили худро ба хирад моил гардонӣ;

³ Агар донишро даъват намоӣ ва овози худро сӯи хирад баланд кунӣ;

⁴ Агар онро мисли нуқра орзу кунӣ ва мисли ганҷҳо ҷустуҷӯ намоӣ, —

⁵ Он гоҳ худотарсиро хоҳӣ фаҳмид ва дониши Худоро хоҳӣ ёфт,

⁶ Зеро ки Худованд ҳикмат мебахшад: дониш ва хирад аз даҳони Ӯст;

⁷ Барои росткорон зеҳнро маҳфуз медорад; барои ростравон сипар аст,

⁸ То ки роҳҳои адолатро риоя кунанд. Ва Ӯ тариқи порсоёни Худро нигаҳбонӣ менамояд.

⁹ Он гоҳ адолат ва инсоф ва ҳаққонияти ҳар тариқи некро хоҳӣ фаҳмид,

¹⁰ Зеро ки ҳикмат дар дили ту дохил хоҳад шуд, ва дониш ба ҷони ту писанд хоҳад омад,

¹¹ Фаросат туро нигаҳбонӣ хоҳад намуд, хирад туро муҳофизат хоҳад кард,

¹² То ки туро аз роҳи бад халос кунад, аз касе ки каҷгуфтор аст,

¹³ Аз онҳое ки тариқҳои ростро тарк мекунанд, то ки бо роҳҳои торикӣ равона шаванд,

¹⁴ Аз онҳое ки аз кирдори бад хурсанд мешаванд, аз рафтори бад ба ваҷд меоянд,

¹⁵ Ки тариқҳои онҳо каҷу килеб аст, ва онҳо дар роҳҳои худ каҷравӣ мекунанд.

¹⁶ То ки туро аз зани ғайр халос кунад, аз зани зинокоре ки гуфтори худро нарм мекунад,

¹⁷ Ки вай ёри ҷавонии худро тарк кардааст, ва аҳди Худои худро аз хотир баровардааст;

¹⁸ Хонаи вай сӯи мамот мебарад, ва роҳҳои вай — сӯи мурдагон;

¹⁹ Ҳар кӣ назди вай биёяд, бозгашт нахоҳад кард, ва ба роҳҳои ҳаёт дохил нахоҳад шуд.

²⁰ Беҳтар аст, ки бо роҳи некон равона шавӣ, ва тариқҳои одилонро пайравӣ намоӣ,

²¹ Зеро ки росткорон сокини замин хоҳанд буд, ва беайбон бар он боқӣ хоҳанд монд,

²² Валекин шарирон аз замин маҳв хоҳанд шуд, ва хоинон аз он решакан хоҳанд гардид.