Масалҳо 18 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ҲАЖДАҲУМ Давоми он.

¹ Худком толиби ҳавас аст, ба зидди ҳар зиракӣ қиём мекунад.

² Аблаҳ хирадро дӯст намедорад, балки фақат дили худро мехоҳад зоҳир созад.

³ Бо омадани шарир нафрат ҳам меояд, ва бо бадномӣ — шармандагӣ.

⁴ Суханони даҳони одам обҳои чуқур аст; селоб аст, ки аз чашмаи ҳикмат ҷорист.

⁵ Рӯйбинӣ кардан ба шарир, ё раво надидани доварӣ ба одил хуб нест.

⁶ Лабҳои аблаҳ бо ҷанҷол меояд, ва даҳони ӯ сабаби занозанӣ мешавад.

⁷ Даҳони аблаҳ барои ӯ таҳлука аст, ва лабҳои ӯ барои ҷони ӯ дом аст.

⁸ Суханони бадгӯй мисли таомҳои лазиз аст, ва онҳо андаруни ботин фурӯ меравад.

⁹ Касе ки дар кори худ танбал бошад, бародари харобкор аст.

¹⁰ Исми Худованд бурҷи кувват аст: одил сӯи он медавад, ва паноҳ меёбад.

¹¹ Дороии сарватдор шаҳри мустаҳками ӯст, ва дар хаёли ӯ мисли ҳисори баланд аст.

¹² Қабл аз шикаст дили кас ғурур мекунад, ва моқабли ҷалол фурӯтанист.

¹³ Касе ки ношунида ҷавоб гардонад, беақл аст, ва ин барои ӯ нанг аст.

¹⁴ Рӯҳи одам бемории ӯро мебардорад, вале рӯҳ агар афсурда бошад, кист, ки тавонад онро бардорад?

¹⁵ Дили оқил дониш пайдо мекунад, ва гӯши хирадмандон толиби дониш аст.

¹⁶ Инъоми одам барои ӯ вусъат муҳайё мекунад, ва ӯро сӯи бузургон ҳидоят менамояд.

¹⁷ Нахустин дар даъвои худ ҳақ менамояд, вале ҳарифи ӯ меояду ӯро тафтиш мекунад.

¹⁸ Қуръа ба ситезаҳо хотима медиҳад, ва даъвогаронро аз ҳам ҷудо мекунад.

¹⁹ Бародари ранҷида аз шаҳри мустаҳкам устувортар аст, ва ситезаҳо ба ғалақаҳои қаср монанд аст.

²⁰ Аз меваи даҳони одам батни ӯ пур мешавад: аз маҳсули лабҳои худ ӯ сер мешавад.

²¹ Мамот ва ҳаёт дар дасти забон аст, ва дӯстдорони он меваи онро мехӯранд.

²² Касе ки зани солеҳа дошта бошад, некбахтӣ пайдо кардааст, ва аз ҷониби Худованд файз ёфтааст.

²³ Бенаво бо зорӣ сухан меронад, вале сарватдор бо дуруштӣ ҷавоб медиҳад.

²⁴ Ёроне ҳастанд, ки ба шикаст мерасонанд, вале дӯсте ҳаст, ки аз бародар маҳкамтар мечаспад.