Масалҳо 15 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ПОНЗДАҲУМ Ҳикмат наҷот аст. Гуноҳ ва аблаҳӣ ҳалокат аст.

¹ Ҷавоби нарм ғазабро фурӯ менишонад, вале сухани сахт хашмро бармеангезад.

² Забони хирадмандон донишро зебо мегардонад, вале даҳони аблаҳон беақлиро ифода мекунад.

³ Чашмони Худованд дар ҳама ҷост: бадон ва неконро мушоҳида менамояд.

⁴ Чарбзабонӣ дарахти ҳаёт аст, вале бадзабонӣ шикастагии рӯҳ аст.

⁵ Беақл ба насиҳати падари худ беэътиноӣ менамояд, вале касе ки мазамматро риоя кунад, бофаросат аст.

⁶ Дар хонаи одил сарват фаровон аст, вале дар ҳосили шарир машаққат аст.

⁷ Лабҳои хирадмандон донишро паҳн менамояд, вале дили аблаҳон чунин нест.

⁸ Қурбонии шарирон назди Худованд зишт аст, вале дуои росткорон писандидаи Ӯст.

⁹ Тариқи шарир назди Худованд зишт аст, вале пайрави адолатро Ӯ дӯст медорад.

¹⁰ Барои тарккунандаи тариқат сазои бад муҳайёст, ва бадхоҳи мазаммат мемирад.

¹¹ Дӯзах ва Аваддон пеши назари Худованд аст, алалхусус дилҳои банӣ‐одам.

¹² Масхарабоз дӯст намедорад, ки ӯро мазаммат кунанд; бинобар ин назди хирадмандон намеравад.

¹³ Дили шод чеҳраро зебо мегардонад, вале аз андӯҳи дил рӯҳ маъюс мешавад.

¹⁴ Дили оқил орзуманди дониш аст, вале даҳони аблаҳон аз беақлӣ ғизо мегирад.

¹⁵ Тамоми айёми мискин бад аст; вале дилхушро ҳамеша базм аст.

¹⁶ Дороии каме бо худотарсӣ беҳ аз ганҷи бузурги пурфитна.

¹⁷ Таоми сабзавот дар ҷое ки муҳаббат бошад, беҳ аз гови охурӣ, ки бо он адоват бошад.

¹⁸ Шахси тундмизоҷ нифоқ меандозад, вале собир ҷанҷолро сокит мекунад.

¹⁹ Роҳи коҳил монанди хорбаст аст, вале тариқи ростравон ҳамвор аст.

²⁰ Писари бохирад падарро шод мекунад, вале одами аблаҳ аз модари худ нафрат дорад.

²¹ Беақлӣ барои аблаҳ шодмонист, вале шахси хирадманд бо роҳи рост меравад.

²² Бе машварат нақшаҳо вайрон мешавад, вале бо кӯмаки мушовирони бисьёр иҷро меёбад.

²³ Шодӣ барои одам дар ҷавоби даҳони ӯст: чӣ хуш аст сухани бамавқеъ!

²⁴ Тариқи ҳаёти соҳибфаҳм ӯро боло мебардорад, то ки аз дӯзахи поён дур шавад.

²⁵ Хонаи мағруронро Худованд хароб мекунад, вале марзаи беваро устувор менамояд.

²⁶ Қасдҳои бад назди Худованд зишт аст, вале суханони хуш барои Ӯ пок аст.

²⁷ Ҳаромризқ хонаи худро вайрон мекунад, вале касе ки аз инъомҳо нафрат дорад, зист мекунад.

²⁸ Дили одил барои ҷавоб додан фикру хаёл мекунад, вале даҳони шарирон бадиҳоро ифода менамояд.

²⁹ Худованд аз шарирон дур аст, вале дуои одилонро мешунавад.

³⁰ Нури чашмон дилро шод мекунад, хабари хуш устухонҳоро аз илик пур мекунад.

³¹ Гӯше ки панди ҳаётро шунавад, дар миёни хирадмандон ҷойгир мешавад.

³² Касе ки насиҳатро рад кунад, аз ҷони худ безор аст, вале касе ки пандро шунавад, ҳикмат пайдо мекунад.

³³ Худотарсӣ интизоми ҳикмат аст, ва моқабли ҷалол фурӯтанист.