Масалҳо 14 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ЧОРДАҲУМ Давоми он. Ҳамд дар шаъни ҳикмате ки дар ҳаёти ҳаррӯза зоҳир мешавад.

¹ Ҳикмати зан хонаи варо бино мекунад, вале зани аблаҳ бо дасти худ онро вайрон мекунад.

² Касе ки бо роҳи рост равад, тарсгори Худованд аст, вале касе ки роҳҳояш каҷ аст, Ӯро хор медорад.

³ Дар даҳони аблаҳ навдаи ғурур аст, вале лабҳои хирадмандон онҳоро нигаҳбонӣ мекунад.

⁴ Агар барзаговҳо набошад, охур холист, вале аз қуввати барзагов маҳсулот бисьёр аст.

⁵ Шоҳиди амин дурӯғ намегӯяд, вале шоҳиди козиб суханони дурӯғ мебофад.

⁶ Масхарабоз ҳикмат меҷӯяд, ва намеёбад; вале барои оқил дониш осон аст.

⁷ Аз ҳузури шахси аблаҳ дур шав, вагар на лабҳои оқилонаро нахоҳӣ донист.

⁸ Ҳикмати шахси бофаросат — дар фаҳмидани роҳи ӯст; вале беақлии аблаҳон макр аст.

⁹ Беақлонро гуноҳ миёнарав аст, вале дар миёни росткорон — ҳусни таваҷҷӯҳ.

¹⁰ Дил талхии ҳиссиёти худро медонад, ва дар шодии вай бегонае иштирок надорад.

¹¹ Хонаи шарирон вайрон мешавад, вале хаймаи росткорон нашъунамо меёбад.

¹² Роҳе ҳаст, ки ба назари кас рост менамояд, вале оқибаташ роҳҳои мамот аст.

¹³ Дар вақти ханда ҳам баъзан дили кас дард мекунад, ва шодие ҳаст, ки оқибаташ андӯҳ аст.

¹⁴ Каҷдил аз роҳҳои худ сер мешавад, ва шахси нек — аз амалиёти худ.

¹⁵ Соддадил ба ҳар сухан имон меоварад, вале бофаросат ба ҳар қадами худ диққат медиҳад.

¹⁶ Хирадманд метарсад ва аз бадӣ дур мешавад, вале аблаҳ пурғурур ва худписанд аст.

¹⁷ Тундмизоҷ беаклӣ мекунад, ва шахси дасисакор нафратангез аст.

¹⁸ Насиби соддадилон беақлист, вале дониш тоҷи бофаросатон аст.

¹⁹ Бадон назди некон сархам меистанд, ва шарирон — пеши дарвозаҳои одилон.

²⁰ Бенаво барои ёри худ низ нафратангез аст, вале сарватдор дӯстони бисьёре дорад.

²¹ Касе ки аз ёри худ нафрат дорад, гуноҳ мекунад, вале хушо касе ки хайрхоҳи мискинон аст!

²² Оё бадандешон гумроҳ намешаванд? Вале эҳсон ва ростӣ бо некандешон аст.

²³ Дар ҳар кори сахт нафъе ҳаст, вале пургӯӣ фақат сӯи бенавоӣ мебарад.

²⁴ Тоҷи хирадмандон сарвати онҳост; вале тавонгарии аблаҳон беақлист.

²⁵ Шоҳиди ростгӯй ҷонҳоро халос мекунад, вале шоҳиди маккор суханони дурӯғ мебофад.

²⁶ Дар худотарсӣ қалъаи мустаҳкаме ҳаст, ва вай барои фарзандонаш паноҳгоҳ мешавад.

²⁷ Худотарсӣ чашмаи ҳаёт аст, ва аз домҳои мамот дур мекунад.

²⁸ Шавкати подшоҳ дар бисьёрии қавм аст, ва шикасти амир дар камии қабила аст.

²⁹ Собир пурхирад аст, вале зудранҷ беақлиро зоҳир месозад.

³⁰ Дили ором ҳаёти ҷисм аст, вале ҳасад фасоди устухонҳост.

³¹ Касе ки бенаворо ба танг оварад, Офаринандаи ӯро хорӣ медиҳад, вале касе ки ба мискин марҳамат мекунад, Ӯро ҷалол медиҳад.

³² Шарир барои бадии худ рад карда мешавад, вале одил дар вақти мамоти худ низ ба Худо паноҳ мебарад.

³³ Ҳикмат дар дили оқил қарор меёбад, вале он чи андаруни аблаҳон аст, ошкор мешавад,

³⁴ Адолат қавмро сарбаланд мегардонад, вале гуноҳ нанги қабилаҳост.

³⁵ Таваҷҷӯҳи подшоҳ бар бандаи соҳибфаҳм аст, вале хашми ӯ — бар каси нанговар.