Масалҳо 12 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУВОЗДАҲУМ Давоми он. Фарқи байни одил ва шарир.

¹ Касе ки насиҳатро дӯст дорад, донишро дӯст медорад, вале касе ки аз мазаммат нафрат кунад, монанди ҳайвон аст.

² Каси нек аз ҷониби Худованд ҳусни таваҷҷӯҳ меёбад; вале шахси дасисакорро Ӯ маҳкум мекунад.

³ Одамизод бо шарорат устувор намешавад, вале решаи одилон ноҷунбон аст.

⁴ Зани солеҳа тоҷи шавҳари худ мебошад, вале зани нанговар мисли фасоде дар устухонҳои ӯст.

⁵ Фикру хаёли одилон инсоф аст; вале тадбирсозиҳои шарирон макр аст.

⁶ Суханони шарирон камин аст барои хунрезӣ, вале даҳони росткорон онҳоро халосӣ медиҳад.

⁷ Ҳамин ки шарирон фурӯ ғалтанд, нест мешаванд, вале хонаи одилон қоим меистад.

⁸ Одамро аз рӯи ақлаш ситоиш мекунанд, вале каҷдил ба нафрат дучор мешавад.

⁹ Каси оддие ки ғуломе дорад, беҳ аз касе ки худро болонишин нишон медиҳад, вале мӯҳтоҷи нон аст.

¹⁰ Одил ба ҷони чорвои худ раҳм мекунад, вале марҳаматҳои шарирон бераҳмона аст.

¹¹ Касе ки замини худро кор кунад, аз нон сер мешавад, вале касе ки аз паи корҳои ҳеҷу пуч шавад, беақл аст.

¹² Шарир ҳавас дорад ба доми бадкешон дароварад, вале решаи одилон самар меоварад.

¹³ Гуноҳи лабҳо барои бадкеш дом аст, вале одил аз тангӣ берун меояд.

¹⁴ Аз самари даҳони худ кас аз некӯӣ сер мешавад, ва подоши аъмоли дастҳои одам ба ӯ бармегардад.

¹⁵ Роҳи аблаҳ дар назари худаш рост аст, вале касе ки машваратро шунавад, хирадманд аст.

¹⁶ Хашми аблаҳ дарҳол маълум мешавад, вале шахси бофаросат дашномро шунида, худдорӣ мекунад.

¹⁷ Каси ростгӯй адолатро баён мекунад, вале шоҳиди козиб — фиребро.

¹⁸ Баъзеҳо неши забон мезананд, ки мисли зарби шамшер аст, вале забони хирадмандон офият мебахшад.

¹⁹ Даҳони ростгӯй то абад қоим аст, вале забони дурӯғгӯй — то як чашм задан.

²⁰ Дар дили бадандешон макр аст, вале дар дили оштидиҳандагон — шодӣ.

²¹ Ба одил ҳеҷ осеб намерасад, вале шарирон пур аз бадбахтӣ ҳастанд.

²² Даҳони дурӯғгӯй назди Худованд зишт аст, вале росткорон ба Ӯ мақбуланд.

²³ Шахси бофаросат донишро пӯшида медорад, вале дили аблаҳон беақлиро зоҳир месозад.

²⁴ Дасти ғайратмандон ҳукмфармо мешавад, вале танбал гирифтори хироҷи бандагӣ мегардад.

²⁵ Ғуссаи дили одам ӯро фишор медиҳад, вале сухани меҳрубонона ӯро хурсанд мекунад.

²⁶ Одил ба ёри худ роҳ нишон медиҳад, вале роҳи шарирон онҳоро дар иштибоҳ меандозад.

²⁷ Танбал сайдашро бирьён намекунад, вале молу мулки одами ғайратманд гаронбаҳост.

²⁸ Дар тариқи адолат ҳаёт аст, ва хати роҳи он лоямут аст.