Малокӣ 4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ЧОРУМ Дар бораи рӯзи Худованд ва омадани Масеҳ

¹ Зеро инак, рӯзе ки мисли танӯр фурӯзон аст, меояд; ва ҳамаи ноинсофон ва ҳамаи бадкорон мисли хас хоҳанд буд, ва он рӯзе ки меояд, онҳоро хоҳад сӯзонид, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ба тавре ки барои онҳо решае ва шохае боқӣ нахоҳад гузошт.

² Вале барои шумо, эй тарсгорони исми Ман, офтоби адолат тулӯъ хоҳад намуд, ва дар шуоъҳои он шифо хоҳад буд; ва шумо берун омада, мисли гӯсолаҳои охурӣ ҷастухез хоҳед кард.

³ Ва шариронро поймол хоҳед кард, зеро дар он рӯзе ки Ман амал намоям, онҳо зери кафи пойҳои шумо мисли хокистар хоҳанд буд.

⁴ Тавроти бандаи Ман Мусоро, ки ба ӯ дар Ҳӯриб бо фароиз ва дастурҳо барои тамоми Исроил амр фармудаам, дар хотир нигоҳ доред.

Ильёс аввал меояд.

⁵ Инак, Ман Ильёси набиро пеш аз фаро расидани рӯзи бузург ва саҳмгини Худованд назди шумо мефиристам.

⁶ Ва ӯ дили падаронро сӯи писарон, ва дили писаронро сӯи падарон хоҳад баргардонид, мабодо биёям ва заминро ба таҳлука гирифтор намоям».