Малокӣ 1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ЯКУМ Муҳаббати Худо ба Исроил ва носипосии вай.

¹ Ваҳйи каломи Худованд дар бораи Исроил ба воситаи Малокӣ.

² Ман шуморо дӯст доштаам, мегӯяд Худованд. Вале шумо мегӯед: «Муҳаббати Худро ба мо дар чӣ зоҳир намудаӣ?» Оё Эсови бародари Яъқуб набуд? — мегӯяд Худованд. — Вале Ман Яъқубро дӯст доштам,

³ Ва аз Эсов нафрат кардам, ва кӯҳҳои варо валангор намуда, амлокашро макони шағолҳои биёбон гардонидам.

⁴ Агар Адӯм бигӯяд: «Мо валангор гардидаем, вале харобазорро аз нав бино хоҳем кард», пас Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: «Онҳо бино хоҳанд кард, вале Ман вайрон хоҳам намуд, ва онҳоро ҳудуди шарорат ва қавме хоҳанд номид, ки Худованд бар онҳо то абад ғазаб кардааст».

⁵ Ва чашмони шумо инро хоҳад дид, ва шумо хоҳед гуфт: «Кибриёи Худованд берун аз ҳудуди Исроил афзудааст».

⁶ Писар падарро иззат мекунад, ва ғулом — оғои худро; пас агар Ман падар бошам, иззати Ман куҷост? Ва агар Ман оғо бошам, ҳайбати Ман куҷост? — мегӯяд Худованди лашкарҳо ба шумо, эй коҳинон, ки исми Маро беҳурмат месозед, ва мегӯед: «Бо чӣ мо исми Туро беҳурмат сохтаем?»

⁷ Бар қурбонгоҳи Ман нони палид меоваред, ва мегӯед: «Бо чӣ мо Туро беҳурмат сохтаем?» Бо ин ки дар дили худ мегӯед: «Суфраи Худованд сазовори ҳурмат нест».

⁸ Ва ҳангоме ки шумо ҳайвони кӯрро барои қурбонӣ меоваред, оё ин кор нодуруст нест? Ва ҳангоме ки ҳайвони ланг ва касалро меоваред, оё ин кор нодуруст нест? Агар онро ба волии худ пешкаш намоӣ, оё вай аз ту розӣ шуда, ба ту таваҷҷӯҳ хоҳад кард? — мегӯяд Худованди лашкарҳо.

⁹ Ва акнун ба ҳузури Худованд илтиҷо намоед, то ки бар мо марҳамат кунад; модоме ки чунин кор аз дасти шумо омадааст, оё Ӯ метавонад ба касе аз байни шумо таваҷҷӯҳ намояд? — мегӯяд Худованди лашкарҳо.

¹⁰ Кошки касе низ аз байни шумо ёфт мешуд, ки дарҳоро бандад, то ки бар қурбонгоҳи Ман бар абас оташ дарнагиронанд! Ҳусни таваҷҷӯҳи Ман бар шумо нест, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ва ҳадияеро аз дасти шумо хоҳон нестам.

¹¹ Зеро ки аз тулӯи офтоб то ғуруби он исми Ман дар миёни халқҳо бузург аст, ва дар ҳар ҷо ба исми Ман бухур ва ҳадияи поке оварда мешавад, зеро ки исми Ман дар миёни халқҳо бузург аст, мегӯяд Худованди лашкарҳо.

¹² Валекин шумо онро беҳурмат месозед бо ин ки дар дили худ мегӯед: «Суфраи Худованд палид аст, ва неъматаш, яъне таомаш сазовори ҳурмат нест».

¹³ Ва мегӯед: «Ин чӣ заҳмат аст!». Ва ба он беэътиноӣ мекунед, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ва ҳайвони даридашуда, ва ланг, ва касалро меоваред, ва инро барои ҳадия меоваред; оё Ман онро аз дасти шумо метавонам қабул кунам? — мегӯяд Худованд.

¹⁴ Ва малъун бод фиребгаре ки қӯчқори хубе дар рамаи худ дорад, ва назр намудааст, вале ҳайвони маъюберо барои Худованд курбонӣ мекунад, зеро ки Ман, мегӯяд Худованди лашкарҳо, Подшоҳи бузург ҳастам, ва исми Ман дар миёни халқҳо саҳмгин аст.