Хуруҷ 6 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ШАШУМ Ҷавоби Худованд ба илтимоси якуми Мусо.

¹ Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Алҳол хоҳӣ дид, ки Ман ба фиръавн чиҳо мекунам; зеро ки бо амали дасти қавии Ман вай онҳоро равона хоҳад кард, ва бо амали дасти қавии Ман онҳоро аз замини худ бадар хоҳад ронд».

² Ва Худо ба Мусо сухан ронда, ба ӯ гуфт: «Ман Худованд ҳастам.

³ Ман ба Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб бо исми „Худои Қодир“ зоҳир шудам, вале бо исми Худ „Худованд“ ба онҳо маъруф нашудаам.

⁴ Ва низ аҳди Худро бо онҳо бастам, то ки замини Канъонро ба онҳо диҳам, яъне замини сукунати онҳоро, ки дар он сокин буданд.

⁵ Ва Ман низ нолаи банӣ‐Исроилро шунидам, ки мисриён онҳоро гирифтори асорат кардаанд; ва Ман аҳди Худро ба ёд овардам.

⁶ Бинобар ин ба банӣ‐Исроил бигӯ: „Ман Худованд ҳастам, ва шуморо аз зери ситамҳои мисриён берун хоҳам овард, ва шуморо аз бандагии онҳо раҳо хоҳам кард, ва шуморо бо бозуи тӯлонӣ ва бо довариҳои азим наҷот хоҳам дод.

⁷ Ва шуморо хоҳам гирифт, то ки барои Ман қавм бошед, ва Ман барои шумо Худо хоҳам буд; ва шумо хоҳед донист, ки Ман Худованд Худои шумо ҳастам, ки шуморо аз зери ситамҳои мисриён берун овардам.

⁸ Ва шуморо ба замине хоҳам овард, ки дар бораи он даст боло карда қасам хӯрдаам, ки онро ба Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб диҳам, ва онро ба шумо мерос хоҳам дод; Ман Худованд ҳастам“».

⁹ Ва Мусо ба банӣ‐Исроил ба ин мазмун сухан ронд; вале онҳо ба сабаби шикастадилӣ ва меҳнати сахт ба Мусо гӯш надоданд.

¹⁰ Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

¹¹ «Рафта, ба фиръавн, подшоҳи Миср, бигӯ, ки банӣ‐Исроилро аз замини худ равона кунад».

¹² Ва Мусо ба ҳузури Худованд сухан ронда, гуфт: «Инак, банӣ‐Исроил ба ман гӯш надоданд, пас чӣ гуна фиръавн ба ман гӯш хоҳад дод? Ва ҳол он ки ман даҳанбаста ҳастам».

¹³ Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, онҳоро сӯи банӣ‐Исроил ва сӯи фиръавн, подшоҳи Миср, муваккал намуд, то ки банӣ‐Исроилро аз замини Миср берун оваранд.

Насабномаи сибтҳои Исроил.

¹⁴ Инҳоянд сардорони хонаводаҳои онҳо: писарони Реубен, нахустзодаи Исроил: Ҳанӯх ва Фаллу, Ҳесрӯн ва Кармӣ; инҳоянд хонаводаҳои Реубен.

¹⁵ Ва писарони Шимъӯн: Ямуил, ва Ёмин, ва Ӯҳад, ва Ёкин, ва Сӯҳар, ва Шоул, писари канъония; инҳоянд хонаводаҳои Шимъӯн.

¹⁶ Ва ин аст номҳои писарони Левӣ бар ҳасби наслҳошон: Ҷершӯн, ва Қаҳот, ва Марорӣ. Ва солҳои умри Левӣ: саду сию ҳафт сол.

¹⁷ Писарони Ҷершӯн: Либнӣ ва Шимъӣ бар ҳасби хонаводаҳошон.

¹⁸ Ва писарони Қаҳот: Амром, ва Йисҳор, ва Ҳебрӯн, ва Узиил. Ва солҳои умри Қаҳот: саду сию се сол.

¹⁹ Ва писарони Марорӣ: Маҳлӣ ва Мушӣ. Инҳоянд хонаводаҳои Левӣ бар ҳасби наслҳошон.

²⁰ Ва Амром аммаи худ Юкобадро барои худ ба занӣ гирифт, ва вай барои ӯ Ҳорун ва Мусоро зоид; ва солҳои умри Амром: саду сию ҳафт сол.

²¹ Ва писарони Йисҳор: Қӯраҳ ва Нофаҷ, ва Зикрӣ.

²² Ва писарони Узиил: Мишоил, ва Элсофон, ва Ситрӣ.

²³ Ва Ҳорун Элишобаъ бинти Аминодоб, хоҳари Наҳшӯнро барои худ ба занӣ гирифт; ва вай барои ӯ Нодоб, ва Абиҳу, ва Элъозор, ва Итоморро зоид.

²⁴ Ва писарони Қӯраҳ: Ассир, ва Элқоно, ва Абиософ; инҳоянд хонаводаҳои қӯраҳиён.

²⁵ Ва Элъозор ибни Ҳорун барои худ аз духтарони Футиил ба занӣ гирифт, ва вай барои ӯ Финҳосро зоид. Инҳоянд сардорони хонаводаҳои левизодагон бар ҳасби наслҳошон.

²⁶ Ҳамин Ҳорун ва Мусо буданд, ки Худованд ба онҳо гуфт: «Банӣ‐Исроилро бар ҳасби фавҷҳошон аз замини Миср берун оваред».

²⁷ Ҳаминҳо буданд, ки ба фиръавн, подшоҳи Миср, сухан ронданд, то ки банӣ‐Исроилро аз Миср берун оваранд; ҳамин Мусо ва Ҳорун буданд.

Худованд боз Мусоро мефиристад. Ба фиръавн рӯ овардани ӯ.

²⁸ Ва дар рӯзе ки Худованд ба Мусо дар замини Миср сухан ронд, —

²⁹ Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт: «Ман Худованд ҳастам; ҳар он чиро, ки Ман ба ту мегӯям, ба фиръавн, подшоҳи Миср, бигӯ».

³⁰ Ва Мусо ба ҳузури Худованд гуфт: «Инак, ман даҳанбаста ҳастам; пас, чӣ гуна фиръавн ба ман гӯш хоҳад дод?»