Ишаъё 21 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ЯКУМ Пешгӯиҳо дар бораи Бобил, Адӯм ва Арабистон.

¹ Ваҳй дар бораи биёбони назди баҳр. Мисли гирдбодҳое ки дар ҷануб мевазад, вай аз биёбон, аз замини пурдаҳшат меояд.

² Рӯъёи мудҳише ба ман аён шудааст: хоин хиёнат менамояд, ва тороҷгар тороҷ мекунад. Эй Элом, баро! Эй Модай, муҳосира намо! Ба тамоми оҳу нолаи он хотима хоҳам дод.

³ Аз ин рӯ камари маро ларза гирифтааст; дарде, мисли дарди зане ки мезояд, маро дар бар гирифтааст; аз он чи мешунавам, печутоб мехӯрам, ва аз он чи мебинам, ҳаросон шудаам.

⁴ Ошуфтадил шудаам; тарсу бим маро мадҳуш кардааст; шоми фароғати ман ба тарсу ларз мубаддал шудааст.

⁵ Суфраро оростаанд; ҷойпӯшҳоро густурдаанд; ба хӯрдану нӯшидан машғуланд. «Эй мирон, бархезед, сипарҳоро равған молед!»

⁶ Зеро ки Худованд ба ман чунин гуфтааст: «Бирав, дидбоне бимон, то он чиро, ки бинад, хабар диҳад,

⁷ Ва чун фавҷҳои саворонро: ҷуфт‐ҷуфт саворони асп, саворони улоғ, саворони шутурро бинад, ба онҳо бо диққати тамом гӯш андозад».

⁸ Ва ӯ мисли шер садо баровард: «Эй оғои ман! Рӯзона ман доимо бар дидбонгоҳ меистам, ва тамоми шабҳо дар посбонии худ мебошам.

⁹ Ва инак, савори ароба бо ҷуфт‐ҷуфти асп меоянд». Ва ӯ хитоб намуда, гуфт: «Бобил фурӯ ғалтидааст, фурӯ ғалтидааст, ва тамоми санамҳои худоёнашро ба замин зада шикастаанд».

¹⁰ Эй хирмангоҳи ман ва писари хирмани ман! Он чи аз Худованди лашкарҳо, Худои Исроил шунидаам, ба шумо гуфтам.

¹¹ Ваҳй дар бораи Думо. Маро аз Сеир фарьёд мекунанд: «Эй посбон! Чӣ посе аз шаб аст? Эй посбон! Чӣ посе аз шаб аст?»

¹² Посбон гуфт: «Субҳ меояд, вале ҳанӯз шаб аст. Агар боз пурсидан хоҳед, бипурсед: бори дигар биёед».

¹³ Ваҳй дар бораи банӣ‐араб. Эй қофилаҳои дадониён! Дар сангзори Арабистон манзил кунед.

¹⁴ Эй сокинони замини Темо! Ба пешвози ташнагон об биёред, гурезагонро бо нонашон истиқбол намоед.

¹⁵ Зеро ки онҳо аз шамшерҳо гурехтаанд: аз шамшери бараҳна, ва аз камони кашида, ва аз гаронии ҷанг.

¹⁶ Зеро ки Худованд ба ман чунин гуфтааст: «Баъд аз як сол, мисли солҳои муздур, тамоми ҷалоли Қедор маҳв хоҳад шуд;

¹⁷ Ва бақияи шумораи баҳодурони камондори банӣ‐Қедор кам хоҳад шуд, зеро ки Худованд, Худои Исроил чунин гуфтааст».