Ишаъё 12 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУВОЗДАҲУМ Суруди ҳамду санои наҷотьёфтагон.

¹ Ва дар он рӯз хоҳӣ гуфт: «Туро, эй Худованд, ҳамд мегӯям, зеро ки ҳарчанд бар ман ғазаб кардӣ, аммо ғазабат фурӯ нишаст, ва маро тасаллӣ додӣ.

² Инак, Худо наҷоти ман аст: ман ба Ӯ таваккал мекунам, ва наметарсам, зеро ки қуввати ман ва суруди ман Худованд Худост, ва Ӯ наҷоти ман гардидааст».

³ Ва бо шодмонӣ аз чашмаҳои наҷот об хоҳед кашид.

⁴ Ва дар он рӯз хоҳед гуфт: «Худовандро ҳамд гӯед, исми Ӯро бихонед; корҳои Ӯро дар миёни қавмон хабар диҳед; зикр намоед, ки исми Ӯ олист.

⁵ Худовандро бисароед, зеро ки Ӯ корҳои бузург кардааст; ин дар тамоми замин маълум аст.

⁶ Ба ваҷд ой ва бисарой, эй сокинаи Сион, зеро ки Қуддуси Исроил андаруни ту бузург аст».