Ҳизқиёл 40 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ЧИЛУМ Рӯъёи марде бо нае барои андоза.

¹ Дар соли бисту панҷуми ҷалои ватан шудани мо, дар ибтидои сол, дар рӯзи даҳуми моҳ, дар соли чордаҳум баъд аз хароб шудани шаҳр, дар худи ҳамон рӯз дасти Худованд бар ман ниҳода шуд, ва Ӯ маро ба он ҷо бурд.

² Дар рӯъёҳои Худо маро ба замини Исроил овард, ва маро бар кӯҳи бағоят баланде гузошт, ки бар он аз ҷануб мисли биноҳои шаҳр намоён буд.

³ Ва маро ба он ҷо овард, ва инак марде намоён шуд, ки намудаш мисли намуди мис буд, ва дар дасташ ресмоне аз катон, ва нае барои андоза кардан буд, ва ӯ назди дарвоза меистод.

⁴ Ва он мард ба ман гуфт: «Эй писари одам! Бо чашмони худ бубин ва бо гӯшҳои худ бишнав, ва дили худро ба ҳар чизе ки ба ту нишон диҳам, равона намо, зеро ту ба ин ҷо барои он оварда шудаӣ, ки ба ту нишон диҳам; ҳар он чи ту мебинӣ, ба хонадони Исроил маълум намо».

Рӯъёи маъбади оянда.

⁵ Ва инак, берун аз маъбад ҳисоре гирдогирд буд; ва дар дасти он мард наи андозаи шашзироӣ буд, ки ҳар зироаш аз як зироъ ва як қабза иборат буд; ва ӯ фарохии биноро як най ва қадашро як най андоза кард.

⁶ Ва назди дарвозае ки рӯ ба ҷониби шарқ буд, омада, ба зинаҳояш баромад, ва остонаи дарвозаро андоза кард, ки фарохияш як най буд, ва остонаи дигарро, ки фарохияш як най буд.

⁷ Ва ҳар ҳуҷра як най дарозӣ ва як най фарохӣ дошт, ва масофаи байни хуҷраҳо панҷ зироъ буд; ва остонаи дарвоза назди равоқи дарвоза аз дарун як най буд.

⁸ Ва равоқи дарвозаро аз дарун як най андоза кард.

⁹ Ва равоқи дарвозаро ҳашт зироъ, ва арконашро ду зироъ андоза кард, ва равоқи дарвоза аз дарун буд.

¹⁰ Ва ҳуҷраҳои ин дарвозаи шарқӣ сето аз ин тараф ва сето аз он тараф буд, ва ҳар се як хел андоза доштанд; ва аркони ҳар ду тараф як хел андоза доштанд.

¹¹ Ва фарохии даҳани дарвозаро даҳ зироъ, ва дарозии дарвозаро сездаҳ зироъ андоза кард.

¹² Ва девораи пеши ҳуҷраҳо як зироъ буд, ва як зироъ девора аз он тараф буд; ва ҳуҷра шаш зироъ аз ин тараф ва шаш зироъ аз он тараф андоза дошт.

¹³ Ва дарвозаро аз боми як ҳуҷра то боми дигараш андоза кард: фарохии он бисту панҷ зироъ шуд; ҳар дари даромад рӯ ба рӯи дари дигар буд.

¹⁴ Ва арконро шаст зироъ сохт, ва ҳамчунин арконеро, ки дар саҳн ва назди дарвозаҳо гирдогирд мавҷуд буд.

¹⁵ Ва аз болои дарвозаи даромадгоҳ то пеши равоқи дарвозаи дохилӣ панҷоҳ зироъ буд.

¹⁶ Ва дар ҳуҷраҳо ва аркони даруни дарвозахона гирдогирд тирезаҳои шабакадор буд, ва ҳамчунин дар равоқҳо гирдогирд рӯ ба дарун тирезаҳо буд, ва бар аркон — нақши нахлҳо.

¹⁷ Ва ӯ маро ба саҳни берунӣ овард, ва инак — утоқҳо ва сангфарше гирдогирди саҳн сохта шудааст; сӣ утоқ бар он сангфарш буд.

¹⁸ Ва сангфарше дар паҳлуи дарвозаҳо мувофиқи дарозии дарвозаҳо буд; ин сангфарши поёнӣ буд.

¹⁹ Ва фарохии саҳнро аз пеши дарвозаи поёнӣ то канори берунии саҳни дохилӣ сад зироъ андоза кард, — ҳам ба самти шарқӣ ва ҳам ба самти шимолӣ.

²⁰ Ва дарозӣ ва фарохии дарвозаи саҳни беруниро, ки рӯ ба ҷониби шимол буд, андоза кард.

²¹ Ва ҳуҷраҳояш сето аз ин тараф ва сето аз он тараф буд; ва арконаш ва равоқҳояш мисли андозаи дарвозаи якум буд: дарозияш панҷоҳ зироъ, ва фарохияш бисту панҷ зироъ.

²² Ва тирезаҳояш ва равоқҳояш ва нақши нахлҳояш мисли андозаи дарвозае буд, ки рӯ ба ҷониби шарқ буд; ва бо ҳафт зина ба он мебаромаданд, ва равоқҳояш пеши онҳо буд.

²³ Ва саҳни дохилӣ дарвозаҳое дошт, ки рӯ ба рӯи дарвозаҳои шимолӣ ва шарқӣ буд; ва аз дарвоза то дарвоза сад зироъ андоза кард.

²⁴ Ва маро ба тарафи ҷануб бурд, ва инак дарвозаи ҷанубӣ; ва арконаш ва равоқҳояшро андоза кард, ки мисли он андозаҳо буд.

²⁵ Ва тирезаҳо дар он ва дар равоқҳояш гирдогирд мисли он тирезаҳо буд; дарозияш панҷоҳ зироъ ва фарохияш бисту панҷ зироъ буд.

²⁶ Ва зинапояи он ҳафт зина дошт, ва равоқҳояш пеши онҳо буд; ва нақши нахлҳо бар арконаш яке аз ин тараф ва дигаре аз он тараф буд.

²⁷ Ва саҳни дохилӣ дарвозаи ҷанубӣ дошт; ва аз он дарвоза то ин дарвозаи ҷанубӣ сад зироъ андоза кард.

²⁸ Ва маро аз дарвозаи ҷанубӣ ба саҳни дохилӣ овард, ва дарвозаи ҷанубиро андоза кард, ки мисли он андозаҳо буд.

²⁹ Ва ҳуҷраҳояш ва арконаш ва равоқҳояш мисли он андозаҳо буд, ва дар он ва дар равоқҳояш гирдогирд тирезаҳо буд; дарозияш панҷоҳ зироъ, ва фарохияш бисту панҷ зироъ буд.

³⁰ Ва равоқҳо гирдогирд буд; дарозияш бисту панҷ зироъ, ва фарохияш панҷ зироъ буд.

³¹ Ва равоқҳояш рӯ ба ҷониби саҳни берунӣ буд, ва нақши нахлҳо бар арконаш буд; ва зинапояи он ҳашт зина дошт.

³² Ва маро ба саҳни дохилӣ овард, ки ба самти шарқ буд; ва дарвозаро андоза кард, ки мисли он андозаҳо буд.

³³ Ва ҳуҷраҳояш ва арконаш ва равоқҳояш мисли он андозаҳо буд, ва дар он ва дар равоқҳояш гирдогирд тирезаҳо буд; дарозияш панҷоҳ зироъ ва фарохияш бисту панҷ зироъ буд.

³⁴ Ва равоқҳояш рӯ ба ҷониби саҳни берунӣ буд, ва нақши нахлҳо бар арконаш аз ин тараф ва аз он тараф буд; ва зинапояи он ҳашт зина дошт.

³⁵ Ва маро ба дарвозаи шимолӣ овард; ва мисли он андозаҳо андоза кард.

³⁶ Ҳуҷраҳояш, арконаш ва равоқҳояш буд, ва дар он гирдогирд тирезаҳо буд; дарозияш панҷоҳ зироъ, ва фарохияш бисту панҷ зироъ буд.

³⁷ Ва арконаш рӯ ба ҷониби саҳни берунӣ буд, ва нақши нахлҳо бар арконаш аз ин тараф ва аз он тараф буд; ва зинапояи он ҳашт зина дошт.

³⁸ Ва назди аркони дарвозаҳо утоқе буд, ки дари даромад дошт; дар он ҷо қурбониҳои сӯхтаниро мешустанд.

³⁹ Ва дар равоқи дарвоза ду миз аз ин тараф ва ду миз аз он тараф буд, то ки бар онҳо қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбониҳои гуноҳ ва қурбониҳои ҷурмро забҳ кунанд.

⁴⁰ Ва дар пахлуи зинаи назди даҳани дарвозаи шимолӣ аз тарафи берун ду миз буд; ва дар паҳлуи дигар, ки назди равоқи дарвоза буд, ду миз меистод.

⁴¹ Чор миз аз ин тараф ва чор миз аз он тараф, дар паҳлуи дарвоза буд, ҷамъ ҳашт миз, ки бар онҳо забҳ мекарданд.

⁴² Ва чор миз аз сангҳои тарошида барои қурбониҳои сӯхтанӣ буд, ки якуним зироъ дарозӣ ва якуним зироъ фароҳӣ ва як зироъ баландӣ дошт, ва бар онҳо олатҳоеро мегузоштанд, ки қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбониҳои дигарро ба воситаи онҳо забҳ мекарданд.

⁴³ Ва чангақҳо ба дарозии як қабза дар гирдогирди хона овезон буд, ва гӯшти қурбониҳо бар мизҳо буд.

Утоқҳо барои муғанниён ва коҳинон.

⁴⁴ Ва аз беруни дарвозаи дохилӣ, дар саҳни дохилие ки дар паҳлуи дарвозаи шимолӣ буд, утоқҳои муғанниён воқеъ буд, ва онҳо рӯ ба ҷониби ҷануб буд; яке аз онҳо дар паҳлуи дарвозаи шарқӣ рӯ ба ҷониби шимол буд.

⁴⁵ Ва ӯ ба ман гуфт: ин утоқе ки рӯ ба ҷониби ҷануб аст, барои коҳинонест, ки ба тартиботи маъбад нигаҳбонӣ мекунанд.

⁴⁶ Ва утоқе ки рӯ ба ҷониби шимол аст, барои коҳинонест, ки ба тартиботи қурбонгоҳ нигаҳбонӣ мекунанд; инҳо писарони Содӯқ, аз банӣ‐Левӣ мебошанд, ки ба Худованд наздик меоянд, то ба Ӯ хизмат кунанд.

⁴⁷ Ва ӯ саҳнро андоза кард, ки дарозияш сад зироъ ва фарохияш сад зироъ, яъне мураббаъ буд; ва қурбонгоҳ пеши маъбад буд.

Дар бораи равоқи маъбад.

⁴⁸ Ва маро ба равоқи маъбад овард, ва аркони равоқро панҷ зироъ аз ин тараф ва панҷ зироъ аз он тараф андоза кард; ва фарохии дарвоза се зироъ аз ин тараф ва се зироъ аз он тараф буд.

⁴⁹ Дарозии равоқ бист зироъ, ва фарохияш ёздаҳ зироъ буд, ва бо зинаҳо назди он мебаромаданд; ва танбаҳо назди аркон, якто аз ин тараф ва якто аз он тараф буд.