Ҳизқиёл 25 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ПАНҶУМ Нубувват дар бораи банӣ‐Аммӯн.

¹ Ва каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:

² «Эй писари одам! Рӯи худро ба тарафи банӣ‐Аммӯн бигардон ва дар ҳаққи онҳо нубувват намо;

³ Ва ба банӣ‐Аммӯн бигӯй: каломи Худованд Худоро бишнавед! Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски ту дар бораи хонаи муқаддаси Ман, ҳангоме ки он ба хорӣ дучор шуд, ва дар бораи замини Исроил, ҳангоме ки он валангор шуд, ва дар бораи хонадони Яҳудо, ҳангоме ки онҳо ҷалои ватан гардиданд, „ҳай‐ҳай!“ гуфтӣ,

⁴ Бинобар ин, инак Ман туро ба тасарруфи мардуми шарқ хоҳам дод, ва онҳо бошишгоҳҳои худро дар ту барпо хоҳанд намуд, ва масканҳои худро дар ту хоҳанд сохт, ва меваҳои туро хоҳанд хӯрд, ва шири туро хоҳанд нӯшид.

⁵ Ва Ман Раббаро ба чарогоҳи уштурон, ва замини банӣ‐Аммӯнро ба хобгоҳи рамаҳо табдил хоҳам дод, ва хоҳед донист, ки Ман Худованд ҳастам.

⁶ Зеро ки Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски ту чапак задӣ ва пой кӯфтӣ, ва бо тамоми нафрате ки аз замини Исроил дар дили худ дорӣ, шодӣ кардӣ,

⁷ Бинобар ин, инак Ман дасти Худро бар ту дароз хоҳам кард ва туро ба тороҷи халқҳо хоҳам супурд, ва туро аз миёни қавмҳо маҳв хоҳам намуд, ва туро аз миёни кишварҳо барҳам хоҳам дод; туро несту нобуд хоҳам кард, ва хоҳӣ донист, ки Ман Худованд ҳастам.

Доварии оянда бар Мӯоб.

⁸ Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски Мӯоб ва Сеир мегӯянд, ки „инак хонадони Яҳудо монанди ҳамаи халқҳо мебошанд!“ —

⁹ Бинобар ин, инак Ман паҳлуи Мӯобро аз шаҳрҳо, яъне аз шаҳрҳои истеҳкомдори сарҳади он, ки ҷалоли ин кишваранд, чунончи: Байт‐Яшимут, Баал‐Маӯн ва Қирьётаим, воз хоҳам кард

¹⁰ Барои мардуми шарқ, илова бар замини банӣ‐Аммӯн; Мӯобро ба тасарруфи онҳо хоҳам дод, то ки банӣ‐Аммӯн дигар дар миёни халқҳо зикр наёбанд;

¹¹ Ва бар Мӯоб доварӣ хоҳам намуд, ва хоҳанд донист, ки Ман Худованд ҳастам.

Доварӣ бар Адӯм.

¹² Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски Адӯм аз хонадони Яҳудо сахт интиқом гирифтааст ва аз онҳо интиқом гирифта, бағоят гуноҳкор шудааст,

¹³ Бинобар ин Худованд Худо чунин мегӯяд: Ман дасти Худро бар Адӯм дароз хоҳам кард, ва одамону чорпоёнро аз он маҳв хоҳам сохт, ва онро валангор хоҳам намуд; аз Темон то Дадон аз шамшер хоҳанд афтод.

¹⁴ Ва интиқоми Худро аз Адӯм бо дасти қавми Худ Исроил хоҳам гирифт, ва бар тибқи хашм ва ғазаби Ман ба Адӯм амал хоҳам кард, ва интиқоми Маро хоҳанд донист, мегӯяд Худованд Худо.

Доварӣ бар фалиштиён.

¹⁵ Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски фалиштиён интиқом гирифтаанд ва бо нафрате ки дар дили худ доранд, сахт интиқом гирифтаанд, то ки бо адовати доимӣ валангор кунанд,

¹⁶ Бинобар ин Худованд Худо чунин мегӯяд: инак Ман дасти Худро бар фалиштиён дароз карда, критиёнро маҳв хоҳам сохт, ва бақияи онҳоро аз соҳили баҳр нест хоҳам намуд;

¹⁷ Ва бо ҷазоҳои ғазаболуд аз онҳо интиқоми сахт хоҳам гирифт, ва ҳангоме ки интиқоми Худро аз онҳо бигирам, хоҳанд донист, ки Ман Худованд ҳастам».