Айюб 39 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ СИЮ НӮҲУМ Давоми он.

¹ Оё ту вақти зоидани бузҳои кӯҳиро медонӣ? Дарди зоиши оҳуёнро мушоҳида кардаӣ?

² Оё пур шудани моҳҳои хомиладории онҳоро метавонӣ дар шумор оварӣ? Ва оё вақти зоидани онҳоро медонӣ?

³ Онҳо хам шуда, бачаҳои худро мезоянд, борҳои худро берун мекунанд.

⁴ Бачаҳои онҳо кувват мегиранд, дар дашт калон мешаванд, баромада мераванд ва назди онҳо барнамегарданд.

⁵ Кист, ки хари ваҳширо ба озодӣ сар дод? Ва кист, ки бандҳои гӯрхарро яла кард,

⁶ Ки Ман чӯлро хонаи вай ва шӯразаминро маскани вай муқаррар намудаам?

⁷ Вай ҳаёҳуи шаҳрро тамасхур мекунад, шавқуни харбонро намешунавад;

⁸ Дар кӯҳсор барои худ чарогоҳ меёбад, ва ҳар навъ сабзаро ҷустуҷӯ мекунад.

⁹ Оё гови ваҳшӣ розӣ мешавад, ки ба ту хизмат кунад? Оё вай назди охури ту маскан мегирад?

¹⁰ Оё гови ваҳширо бо арғамчини он метавонӣ ба ҷӯяк бибандӣ? Оё вай аз ақиби ту кулӯхҳоро мола хоҳад кард?

¹¹ Оё ба вай, ба сабаби пурқувват буданаш, умед хоҳӣ баст, ва кори худро ба вай ҳавола хоҳӣ кард?

¹² Оё ба вай эътимод хоҳӣ кард, ки ҳосилоти туро бозгардонад, ва дар хирмангоҳат ҷамъ оварад?

¹³ Оё шутурмурғ бо шодӣ болафшон мешавад? Оё болафшонии вай монанди лаклак аст?

¹⁴ Зеро ки вай тухмҳои худро бар замин вогузор менамояд, ва бар рӯи хок онҳоро гарм мекунад,

¹⁵ Ва аз хотир мебарорад, ки пое онро пахш мекунад, ва ҳайвони саҳро онро маҷақ мекунад;

¹⁶ Ба бачаҳояш дилсахтӣ мекунад, гӯё ки аз они вай набошанд; меҳнаташ зоеъ шавад ҳам, вай парвое надорад,

¹⁷ Зеро ки Худо варо аз ҳикмат маҳрум кардааст, ва аз хирад ба вай насибе надодааст.

¹⁸ Вақте ки вай ба давиш баланд мешавад, бар асп ва савораи он механдад.

¹⁹ Оё ту ба асп қувват бахшидаӣ, ва гардани онро бо ёл пӯшондаӣ?

²⁰ Оё ту онро мисли малах ба давутози пурғулғула овардаӣ, дар сурате ки садои баланди фах‐фахн он даҳшатангез аст?

²¹ Вай дар водӣ по мекӯбад, ва аз қуввати худ ба ваҷд меояд; ба истиқболи яроқ берун меравад.

²² Бар бим механдад ва ба ҳарос намеафтад, ва аз дами шамшер ақиб намегардад.

²³ Тирдон бар вай ҷаранг‐ҷаранг мекунад, ва найзаю мизроқи дурахшанда.

²⁴ Бо ғулғула ва хашм заминро барқвор тай мекунад, ва аз садои шох бетоқат шуда, пой мекӯбад.

²⁵ Ҳар бор, ки шох садо диҳад, шеҳа мекашад, ва аз дур ҷангро ҳис мекунад, ва ғавғои мирон ва нидоро.

²⁶ Оё аз хиради туст, ки қарчиғай парафшон мегардад ва болҳои худро ба самти ҷануб менигаронад?

²⁷ Оё ба амри туст, ки уқоб сууд мекунад ва ошьёнаи худро дар баландӣ месозад?

²⁸ Вай бар сари кӯҳпора маскан гирифта, фароғат мекунад, бар дандонаи кӯҳпора ва қалъа;

²⁹ Аз он ҷо нахҷире ҷустуҷӯ мекунад: чашмонаш аз дур мебинад;

³⁰ Ва чӯҷаҳояш хун мехӯранд, ва ҳар куҷо ки лошае бошад, вай он ҷост».

³¹ Ва Худованд суханашро давом дода, ба Айюб гуфт:

³² «Оё касе ки бо Қодир муҷодила менамояд, боз танбеҳ хоҳад кард? Мазамматкунандаи Худо бигзор ҷавоб гардонад!»

³³ Ва Айюб ба Худо ҷавоб гардонда, гуфт:

³⁴ «Инак, ман ҳақир ҳастам; ба Ту чӣ ҷавоб мегардонам? Дасти худро ба даҳонам мондаам.

³⁵ Як карат гуфтаам, ва дигар нахоҳам гуфт, ва дубора такрор нахоҳам кард».