Айюб 38 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ СИЮ ҲАШТУМ Айюб ба ҳузури Худованд.

¹ Ва Худованд ба Айюб аз миёни тундбод ҷавоб гардонда, гуфт:

² «Он кист, ки машварати Маро бо суханони бемаънӣ торик мекунад?

³ Канӣ, камари худро мисли мард бибанд: Ман ба ту савол хоҳам дод, ва ту ба Ман бифаҳмон.

⁴ Вақте ки Ман буньёди заминро мениҳодам, ту куҷо будӣ? Бигӯ, агар аз хирад хабардор бошӣ.

⁵ Кист, ки андозаҳои онро муайян намуд? Оё медонӣ? Ё кист, ки шоқулро бар он кашид?

⁶ Пояҳои он бар чӣ чиз ниҳода шудааст, ё кист, ки санги зовияи онро гузошт,

⁷ Дар суратеки ситорагони субҳ якҷоя тараннум мекарданд, ва ҳамаи фарзандони Худо нидоҳои шодӣ медоданд?

⁸ Ва кист, ки баҳрро бо дарвозаҳо баст, ҳангоме ки он аз батн ҷаста берун меомад,

⁹ Ҳангоме ки Ман абрро либоси он ва меғро парпечи он гардондам,

¹⁰ Ва низоми Худро барои он барқарор намудам, ва ғалақаю дарвозаҳо гузоштам,

¹¹ Ва гуфтам: „То ба ин ҷо биё, ва аз он набояд бигзарӣ, ва дар ин ҷо саркашии мавҷҳоят боздошта хоҳад шуд“?

¹² Оё ту дар яке аз рӯзҳои умри худ ба субҳидам амр фармудаӣ ва ба шафақ макони онро нишон додаӣ,

¹³ То ки ақсои заминро фаро гирад, ва шарирон аз он афшонда шаванд,

¹⁴ Ва он мисли локи зери мӯҳр тағьир ёбад, ва ҳама чиз мисли либоси рангин ба зуҳур ояд,

¹⁵ Ва шарирон аз нурашон маҳрум шаванд, ва бозуи баланд шикаста гардад?

¹⁶ Оё ту ба чашмаҳои қаъри баҳр фурӯд омадаӣ? Ва ба интиҳои варта рафта расидаӣ?

¹⁷ Оё дарвозаи мамот барои ту кушода шудааст? Ва дарвозаи зулмотро дидаӣ?

¹⁸ Оё ту ба фазои замин назар андохтаӣ? Бигӯ, агар аз ҳамааш хабардор бошӣ.

¹⁹ Роҳи маскани нур чӣ гуна аст, ва макони торикӣ куҷост,

²⁰ То ки онро ба ҳудудаш бирасонӣ, ва роҳҳои хонаи онро ба хубӣ бидонӣ?

²¹ Ба яқин, ту ин чизҳоро медонӣ, зеро ки дар он вақт таваллуд ёфтаӣ, ва шумораи рӯзҳоят бузург аст.

²² Оё ту ба хазоини барф фурӯд омадаӣ, ва хазоини жоларо дидаӣ,

²³ Ки онҳоро Ман барои замони тангӣ, барои рӯзи муҳориба ва ҷанг нигоҳ доштаам?

²⁴ Бо кадом роҳ нур тақсим мешавад, ва боди шарқӣ бар замин паҳн мегардад?

²⁵ Кист, ки маҷрое барои борони сел сохт, ва роҳе барои барқи тундарҳо,

²⁶ То ки бар замини беодам бориш кунад, бар биёбоне ки касе дар он нест,

²⁷ Барои он ки чӯли хушк ва халоро сероб намояд, ва аз он наботот бирӯёнад?

²⁸ Оё борон падар дорад? Ё кист, ки қатраҳои шабнамро ба вуҷуд овард?

²⁹ Кист, ки аз батнаш ях берун омад? Ва кист, ки қирави осмонро ба вуҷуд овард?

³⁰ Об мисли санг сахт мешавад, ва сатҳи варта зери ях пинҳон мегардад.

³¹ Оё ту ақдҳои Парвинро бастаӣ? Ё бандҳои Ҷабборро метавонӣ бикшоӣ?

³² Оё ту метавонӣ бурҷҳои минтақатулбуруҷро дар сари вақташон берун оварӣ ва Дубби Акбарро бо бачагонаш роҳбарӣ намоӣ?

³³ Оё ту низоми осмонро медонӣ? Оё ҳукми онро метавонӣ бар замин барқарор намоӣ?

³⁴ Оё овози худро метавонӣ ба абрҳо баланд кунӣ, то ки туро оби фаровоне бипӯшонад?

³⁵ Оё ту барқҳоро метавонӣ бифиристӣ, то ки онҳо бираванд ва ба ту бигӯянд: „Лаббай!“

³⁶ Кист, ки ҳикматро дар ботин ниҳод? Ё кист, ки хирадро ба шиҳоби соқиб бахшид?

³⁷ Кист, ки бо ҳикмат абрҳоро дар шумор меоварад? Ва кист, ки машкҳои осмонро мегустаронад,

³⁸ Дар сурате ки хок ба гил табдил ёфта, сахт мешавад, ва кулӯхҳо ба ҳамдигар мечаспад?

³⁹ Оё ту нахҷирро барои шери мода сайд менамоӣ, ва иштиҳои шерҳои ҷавонро қонеъ мегардонӣ,

⁴⁰ Вақте ки онҳо дар лонаҳо мехобанд, ё дар беша нишаста, камин мегиранд?

⁴¹ Кист, ки хӯроки зоғро муҳайё мекунад, вақте ки бачаҳояш сӯи Худо истиғоса мебаранд ва аз боиси бехӯрокӣ овора шуда мегарданд?