Айюб 37 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ СИЮ ҲАФТУМ Давоми нутқи Элиҳу.

¹ Аз ин низ дили ман ба тапиш меафтад ва аз хонааш мебарояд.

² Ғулғулаи овози Ӯро бодиққат бишнавед, ва садоеро, ки аз даҳони Ӯ мебарояд.

³ Онро ба зери тамоми осмон равона мекунад, ва нури Ӯ дар ақсои замин намоён аст.

⁴ Баъд аз он, овозе ба ғурриш меояд: Ӯ бо овози кибриёи Худ гулдуррос мезанад, ва ҳангоме ки овозаш шунида шуд, онҳоро боздорӣ намекунад.

⁵ Худо бо овози Худ ба таври аҷоиб гулдуррос мезанад, корҳои бузурге мекунад, ки барои мо ақлнорас аст.

⁶ Зеро ки ба барф мегӯяд: „Ба замин фурӯд ой“; ҳамчунин ба боридани борон ва ба боридани боронҳои пурзӯри Худ.

⁷ Дасти ҳар одамро мӯҳр мезанад, то ки тамоми мардум амали Ӯро бидонанд.

⁸ Он гоҳ ҳайвонот низ дар ғорҳои худ пинҳон мешаванд ва дар лонаҳои худ менишинанд.

⁹ Аз ҷануб тундбод меояд, ва аз шимол сармо.

¹⁰ Аз нафаси Худо ях ба вуҷуд меояд, ва сатҳи об яхбанд мешавад.

¹¹ Ӯ нами зиёде бар абрҳо бор мекунад, ва саҳобҳои нури Худро мегустаронад.

¹² Ва онҳо бар тибқи тадбирсозиҳои Ӯ ба ҳар тараф чарх мезананд, то ҳар чиро, ки ба онҳо амр фармояд, бар рӯи замини ободон ба амал оваранд,

¹³ Хоҳ онҳоро барои ҷазо ба замини Худ равона кунад, хоҳ барои эҳсонкорӣ.

¹⁴ Ба ин гӯш деҳ, эй Айюб! Биисту ба корҳои аҷоиби Худо бодиққат назар андоз.

¹⁵ Оё ту хабардор ҳастӣ, ки Худо бори Худро чӣ гуна бар онҳо мегузорад, ва нурро амр мефармояд, ки абрҳои Ӯро равшан кунад?

¹⁶ Оё ту аз мувозанаи абрҳо хабардор ҳастӣ, ки он аз корҳои аҷоиби Комилфикр аст?

¹⁷ Оё ту хабардор ҳастӣ, ки либосҳоят чӣ гуна гарм мешавад, вақте ки замин аз боди ҷанубӣ сокит мегардад?

¹⁸ Оё ту метавонӣ ба монанди Ӯ фалакро бигустаронӣ, ки он мисли оинаи фулуззӣ мустаҳкам аст?

¹⁹ Моро таълим деҳ, ки ба ин корҳои Ӯ чӣ гӯем? Мо аз боиси торикӣ наметавонем чизе ба забон оварем.

²⁰ Оё васфи пурраи Ӯ қобили имкон аст, ки ман боз сухан ронам? Оё касе метавонад бигӯяд, ки чизе аз Ӯ пинҳон мемонад?

²¹ Ва ҳоло нури офтобро аз паси абрҳо намебинанд, гарчанде ки он бар фалак дурахшон аст; вале боде вазида, онро тоза хоҳад кард.

²² Аз шимол фурӯғи заррин меояд: ин акси шукӯҳи саҳмгинест, ки бар Худост.

²³ Қодирро мо наметавонем дарьёбем: Ӯ дар қувват ва инсоф бузург аст ва дар адолат муаззам; ситам намекунад.

²⁴ Бинобар ин, бояд ки одамон тарсгори Ӯ бошанд; лекин Ӯ ба ҳамаи донодилон назар намекунад».