Айюб 31 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ СИЮ ЯКУМ Давоми ҷавоби Айюб.

¹ Бо чашмони худ аҳд бастаам, ки ба дӯшиза назар наандозам.

² Пас қисмати ман аз ҷониби Худо аз улув чӣ гуна аст? Ва мероси ман аз ҷониби Қодир аз афроз?

³ Ҳалокат, охир, барои ноинсоф аст, ва мусибат барои бадкирдорон.

⁴ Ӯ, охир, роҳҳои маро мебинад, ва ҳамаи қадамҳоямро дар шумор меоварад.

⁵ Агар бо роҳи ботил рафта бошам, ва пои ман сӯи макр шитофта бошад, —

⁶ Бигзор маро Худо бо тарозуи адл бисанҷад, ва беайбии маро бидонад.

⁷ Агар қадами ман аз роҳ баромада бошад, ва дили ман аз паи чашмонам рафта бошад, ва лаккае ба дастҳоям часпида бошад, —

⁸ Бигзор ман кишт кунам, ва дигаре бихӯрад, ва ҳосилоти ман решакан гардад.

⁹ Агар дили ман ба зане фирефта шуда бошад, ва назди дари ёри худ камин гирифта бошам, —

¹⁰ Бигзор зани ман барои дигаре ос кунад, ва дигарон ба вай ҳамбистар шаванд.

¹¹ Чунки ин фисқу фуҷур аст, ва гуноҳи мансуб ба дорулқазост,

¹² Зеро ин оташ аст, ки то ба ҳадди Абаддон хоҳад хӯрд ва тамоми маҳсулоти маро решакан хоҳад кард.

¹³ Агар ба даъвои ғулом ва канизи худ беэътиноӣ карда бошам, ҳангоме ки онҳо аз ман дод мехостанд, —

¹⁴ Пас, вақте ки Худо бархезад, чӣ кор хоҳам кард? Ва ҳангоме ки тафаққуд намояд, ба Ӯ чӣ ҷавоб хоҳам дод?

¹⁵ Охир, Ӯ ки маро дар батн офардидааст, варо низ офаридааст, ва ҳар дуро Ягона дар раҳим ба вуҷуд овардааст.

¹⁶ Агар аз иҷрои талаби бенавоён даст кашида бошам, ва чашмони бевазанро аз интизорӣ хаста карда бошам,

¹⁷ Ва луқмаи нони худро ба танҳоӣ хӯрда бошам, ва ятиме аз он нахӯрда бошад,

¹⁸ Дар сурате ки аз бачагиам ӯ бо ман, ҷун бо падар, калон шудааст, ва аз батни модарам бевазанро ҳидоят намудаам;

¹⁹ Агар касеро дида бошам, ки бе либос нобуд мешавад, ва мискинеро, ки пӯшок надорад;

²⁰ Агар андомҳои ӯ маро баракат надода бошад, ва аз пашми гӯсфандони ман гарм нашуда бошад;

²¹ Агар дасти худро бар ятиме боло карда бошам, вақте ки назди дарвоза барои худ мадад медидам, —

²² Бигзор бозуи ман аз китфам ҷудо шуда афтад, ва соиди ман аз оринҷам бишканад,

²³ Зеро ки ҳалокат аз ҷониби Худо барои ман тарсовар буд, ва пеши кибриёи Ӯ нотавон будам.

²⁴ Агар тиллоро умеди худ дониста бошам, ва ба зари холис гуфта бошам: „Ту пушту паноҳи ман ҳастӣ“;

²⁵ Агар шодӣ карда бошам аз он ки дороии ман фаровон аст, ва дастам сарвати бузурге пайдо кардааст;

²⁶ Агар бар офтоб назар андохта бошам, вақте ки тулӯъ менамуд, ва бар моҳ, вақте ки бо камоли дурахшонӣ гардиш мекард,

²⁷ Ва дили ман ба таври ниҳонӣ фирефта шуда, даҳони ман дастамро бӯсида бошад,

²⁸ Ки ин низ гуноҳи мансуб ба дорулқазост, зеро ки Худои Таолоро инкор менамудам;

²⁹ Агар аз мусибати душмани худ шодӣ карда бошам, ва аз ин ки вай бадӣ ёфтааст, ба ваҷд омада бошам, —

³⁰ Ва ҳол он ки даҳони худро аз хато кардан нигоҳ дошта, бар ҷони вай лаънат нахостаам;

³¹ Агар аҳли хаймаи ман нагуфта бошад: „Кист, ки аз гӯшти вай сер нашудааст!“ —

³² Дар сурате ки ғарибе шабро дар кӯча намегузаронд: дарҳои худро барои роҳгузар мекушодам;

³³ Агар ҷиноятҳои худро ҳамчун одамизод рӯпӯш карда, гуноҳи худро дар синаи худ пинҳон дошта бошам, —

³⁴ Зеро ки аз ҷамоат бағоят ҳаросон мешудам, ва нафрати қабилаҳо маро дар даҳшат меандохт, ва ман хомӯш монда, аз дари худ берун намерафтам.

³⁵ Кошки касе маро мешунид! Инак имзои ман! Бигзор Қодир ба ман ҷавоб диҳад! Кошки Даъвогари ман айбномае менавишт!

³⁶ Ба яқин онро бар китфи худ бардошта мегаштам, мисли афсаре бар сари худ мениҳодам,

³⁷ Шумораи қадамҳои худро ба Ӯ мегуфтам, мисли мире ба Ӯ наздик мешудам.

³⁸ Агар замини ман аз дасти ман доду фарьёд бардошта, ҷӯякҳои он якҷоя гириста бошад;

³⁹ Агар қуввати онро хӯрда бошам, бе он ки қиматашро адо кунам; ва агар ҷони соҳибони онро ба танг оварда бошам, —

⁴⁰ Бигзор хорҳо ба ҷои гандум ва явшон ба ҷои ҷав бирӯяд». Суханони Айюб хотима ёфт.