Айюб 28 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ҲАШТУМ Давоми ҷавоби Айюб.

¹ Ба яқин, нуқра маъдане дорад, ва тилло маконе ки мегудозанд.

² Оҳан аз хок гирифта мешавад, ва мис аз санг гудохта мешавад.

³ Одам ба торикӣ хотима медиҳад, ва то ниҳояти дараҷа сангҳоро дар торикӣ ва зулмот тафтиш мекунад.

⁴ Ғоре ба зери макони аҳолинишин мекананд, аз хотири пиёдагардҳои рӯи замин фаромӯш мешаванд, ва дур аз мардум овезон гардида, ба ҳар сӯ ҳаракат мекунанд.

⁵ Замине ки аз сатҳаш нон мерӯяд, андарунаш, мисли он ки аз оташ бошад, чаппагардон шудааст.

⁶ Сангҳояш макони ёқути кабуд аст, ва тиллои хока дорад.

⁷ Роҳи онро бози шикорӣ намедонад, ва чашми уқоб онро надидааст.

⁸ Даррандагон бар он қадам нагузоштаанд, ва арсалон бар он гузар накардааст.

⁹ Ба сангх хоро дасти худро дароз мекунад, кӯҳҳоро аз буньёдашон чаппа мегардонад.

¹⁰ Дар кӯҳпораҳо чӯйҳо меканад, ва чашмаш ҳар чизи гаронбаҳоро мебинад.

¹¹ Наҳрҳоро аз таровиш мебандад, ва чизи ниҳонро ба рӯшноӣ мебарорад.

¹² Валекин ҳикмат аз куҷо ёфт мешавад? Ва макони хирад куҷост?

¹³ Инсон қадри онро намедонад, ва он дар замини зиндагон ёфт намешавад.

¹⁴ Варта мегӯяд: „Он дар ман нест“; ва баҳр мегӯяд: „Назди ман нест“;

¹⁵ Зари холис дар ивази он дода намешавад, ва нуқра ба баҳои он баркашида намешавад.

¹⁶ Ба он на бо зари сурхи Ӯфир қимат дода мешавад, на бо ҷазъи гаронбаҳо ва ёқути кабуд.

¹⁷ Тилло ва оина ба он баробар нест, ва зевари зари холис наметавонад онро иваз намояд.

¹⁸ Марҷон ва булӯр зикр намеёбад, ва пайдо кардани ҳикмат аз ҷавоҳир душвортар аст.

¹⁹ Ёқути зарди ҳабаш ба он баробар нест; ба он бо зари сурхи покиза баҳо дода намешавад.

²⁰ Валекин ҳикмат аз куҷо меояд? Ва макони хирад куҷост?

²¹ Ва ҳол он ки он аз чашми тамоми махлуқот пинҳон аст, ва аз мурғони ҳаво нуҳуфта аст.

²² Абаддон ва марг мегӯянд: „Овозаи онро бо гӯши худ шунидаем“.

²³ Худо роҳи онро медонад, ва Ӯ аз макони он хабардор аст,

²⁴ Зеро ки Ӯ то ба ақсои замин назар мекунад, ва он чиро, ки зери тамоми осмон аст, мебинад.

²⁵ Ҳангоме ки Ӯ вазне барои бод муқаррар намуд, ва обҳоро бо мизоне ҷойгир кард,

²⁶ Ва ҳангоме ки низоме барои борон қарор дод, ва роҳе барои барқи тундарҳо, —

²⁷ Он гоҳ онро дид ва онро дар шумор овард, онро муҳайё кард, ва онро низ тафтиш намуд,

²⁸ Ва ба одамизод гуфт: „Инак, тарси Худованд ҳикмат аст, ва аз бадӣ дур шудан хирад аст“».