Айюб 26 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ШАШУМ Ҷавоби ҳаштуми Айюб: нутқи Билдод метавонад касро ба ноумедӣ дуҷор созад, лекин Айюб ба Худо имон меоварад.

¹ Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:

² «Чӣ гуна ту ба беқуввате мадад расондӣ, ва бозуи бемаҷолеро раҳо кардӣ!

³ Чӣ гуна ту ба беҳикмате машварат додӣ, ва ҳақиқати ҳолро ба хубӣ фаҳмондӣ!

⁴ Барои кӣ ин суханонро гуфтӣ? Ва рӯҳи кист, ки аз ту берун омад?

⁵ Арвоҳи мурдагон дар зери об, ва сокинони он ба ларза меоянд.

⁶ Дӯзаҳ пеши назари Ӯ бараҳна аст, ва барои Абаддон рӯпӯше нест.

⁷ Шимолро бар хало мегустаронад, заминро бар нестӣ меовезад.

⁸ Обро дар абрҳои Худ банд мекунад, ва ҳеҷ саҳобе зери он намекафад.

⁹ Рӯи тахти Худро мепӯшонад, абри Худро бар он паҳн мекунад.

¹⁰ Хате бар рӯи об мекашад, то ба ҳадди рӯшноӣ ва торикӣ.

¹¹ Сутунҳои осмон ба ларза меояд, ва аз итоби Ӯ ба даҳшат меафтад.

¹² Бо қуввати Худ баҳрро ба шӯр меоварад, ва бо хиради Худ раҳабро захмдор мекунад.

¹³ Аз рӯҳи Ӯ осмон шукӯҳ ёфтааст; дасти Ӯ аждари болдорро нобуд кардааст.

¹⁴ Инак, инҳо ҳиссаест аз роҳҳои Ӯ; ва чӣ сухани андаке дар ҳаққи Ӯ шунидаем! Вале раъди қудрати Ӯро кист, ки тавонад пай барад?»