Айюб 24 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ ЧОРУМ Давоми ҷавоби Айюб.

¹ Чаро аз ҷониби Қодир вақтҳо таъин карда нашудааст? Ва чаро орифони Ӯ рӯзҳои Ӯро намебинанд?

² Марзаҳоро мекӯчонанд; рамаро медузданд ва мечаронанд.

³ Хари ятимонро гирифта мебаранд; наргови бевазанро ба гарав мегиранд.

⁴ Бенавоёнро аз роҳ мегурезонанд: мазлумони замин якҷоя пинҳон мешаванд.

⁵ Инак онҳо, мисли харони ваҳшӣ дар биёбон, ба фаъолияти худ берун омада, хӯроки худро ҷустуҷӯ мекунанд: дашт ба ҳар яке барои бачагонаш ризқу рӯзӣ мерасонад.

⁶ Дар саҳро хӯшаҳои бо алаф омехтаро медараванд, ва ангури дерпази токзори шарирро мечинанд.

⁷ Бараҳна мехобанд, бе он ки либосе дошта бошанд, ва дар сармо онҳоро рӯпӯше нест.

⁸ Аз бориши кӯҳсор тар мешаванд, ва азбаски паноҳгоҳе надоранд, кӯҳпораро қучоқ мекунанд.

⁹ Ятимро аз пистон ҷудо карда мебаранд, ва бачаи мискинро ба гарав мегиранд.

¹⁰ Онҳоро водор мекунанд, ки бараҳна, бе либос роҳ раванд; ва гуруснагон бандҳои гандумро мебардоранд;

¹¹ Дар миёни деворҳо равған мекашанд; дар чархуштҳо ангур зер мекунанд, ва ташна мемонанд.

¹² Аз даруни шаҳр мардум фиғон мекашанд, ва ҷони маҷрӯҳон истиғоса мебарад, вале Худо инро мазаммат намекунад.

¹³ Инҳо аз ҷумлаи душманони рӯшноӣ мебошанд, тариқҳои онро эътироф намекунанд, ва дар роҳҳояш қадам намегузоранд:

¹⁴ Қотил пеш аз дамидани субҳ мехезад, мискин ва бенаворо мекушад, ва шабона бо дуздӣ машғул мешавад.

¹⁵ Чашми зинокор низ мунтазири бегоҳирӯзист, вай мегӯяд: „Чашми касе маро нахоҳад дид“, — ва ба рӯяш ниқоб мепӯшад,

¹⁶ Дар торикӣ ба хонаҳо нақб меканад. Рӯзона худро пинҳон медоранд, рӯшноиро намедонанд.

¹⁷ Зеро субҳ барои ҳамаашон зулмот аст, чунки воҳимаҳои зулмотро мешиносанд.

¹⁸ Вай бар рӯи об сабук аст; қисмати вай бар замин нафрин аст: ба роҳи токзор дигар рӯ нахоҳад овард.

¹⁹ Чунон ки хушкӣ ва гармӣ оби барфро фурӯ мебарад, ончунон дӯзах гуноҳкоронро.

²⁰ Батн варо фаромӯш хоҳад кард; кирм аз вай лаззат хоҳад бурд; вай дигар зикр нахоҳад ёфт; ва ноинсофӣ мисли дарахт хоҳад шикаст.

²¹ Вай ба зани бефарзанде ки назоидааст, ситам мекунад, ва ба бевазан некӣ намекунад.

²² Вай баҳодуронро низ бо қуввати худ мағлуб менамояд; вай бармехезад, ва ҳеҷ кас дар ҳаёти худ эмин нест.

²³ Ба вай Ӯ амният мебахшад, ва бар он вай такья мекунад; ва чашмони Ӯ бар роҳҳои онҳост.

²⁴ Ба пояи аъло мерасанд, — ва ба як тарфатулъайн нест мешаванд; ва ба залолат афтода, мисли ҳама пажмурда мегарданд, ва мисли сари хӯша бурида мешаванд.

²⁵ Ва агар чунин набошад, кист, ки тавонад маро такзиб кунад, ва сухани маро ҳеҷу пуч гардонад?»