Айюб 23 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ БИСТУ СЕЮМ Ҷавоби ҳафтуми Айюб: ӯ муштоқи Худои Ҳай аст.

¹ Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:

² «Имрӯз низ шикваи ман талх аст, чунки зарбаи дасти Ӯ аз оҳу воҳи ман сахттар аст.

³ Кошки медонистам, ки Ӯро аз куҷо ёбам, то ки пеши тахти Ӯ биёям!

⁴ Даъвои худро ба ҳузури Ӯ пешниҳод менамудам, ва даҳонамро аз далелҳо пур мекардам.

⁵ Суханонеро, ки ба ҷавоби ман мегуфт, медонистам, ва он чи ба ман мегуфт, мефаҳмидам.

⁶ Оё бо қуввати азими Худ бо ман ҷидол менамуд? Не! Балки ба ман диққат медод.

⁷ Он гоҳ росткор ба Ӯ исбот мекард, ва ман аз дасти Довари худ ба сурати абадӣ раҳоӣ меёфтам.

⁸ Инак, ба тарафи шарқ меравам, вале Ӯ ёфт намешавад, ва ба тарафи ғарб, — вале Ӯро пайхас намекунам;

⁹ Ба тарафи шимол, вақте ки Ӯ ҳаракат мекунад, — Ӯро намебинам; ба тарафи ҷануб, вақте ки Ӯ рӯ меоварад, — Ӯро мушоҳида намекунам.

¹⁰ Зеро роҳеро, ки бар он истодаам, Ӯ медонад; агар маро меозмуд, мисли тилло мебаромадам.

¹¹ Пои ман изи қадами Ӯро гирифта рафтааст: тариқи Ӯро нигоҳ доштаам, ва аз он сар натофтаам.

¹² Аз ҳукми лабҳои Ӯ дур нашудаам; суханони даҳони Ӯро бештар аз ротибаи худ ниҳон доштаам.

¹³ Валекин Ӯ якраъй аст, ва кист, ки Ӯро баргардонад? Ва он чи дили Ӯ хоҳад, ба ҷо меоварад.

¹⁴ Ҳамин тавр Ӯ муқаддаротро дар ҳаққи ман анҷом медиҳад: ва мисли ин назди Ӯ бисьёранд.

¹⁵ Бинобар ин аз хашми Ӯ ба ҳарос меафтам; вақте ки мулоҳиза мекунам, аз Ӯ метарсам.

¹⁶ Худо дар дили ман ваҳм андохтааст, ва Қодир маро ҳаросон кардааст,

¹⁷ Зеро ки на аз торикӣ кори ман тамом шудааст, ва на аз дидори ман, ки онро зулмот пӯшондааст.