Айюб 15 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ПОНЗДАҲУМ Нутқи дуюми Алифоз. Ӯ бартарии Айюбро аз ҷиҳати дониш ва таҷриба эътироф намекунад.

¹ Ва Алифози Темонӣ ҷавоб гардонда, гуфт:

² «Оё хирадманд бо дониши пуч ҷавоб медиҳад? Ва батни худро аз боди самум пур мекунад?

³ Оё бо гапи номуносиб исбот менамояд? Ва бо суханоне ки аз онҳо ҳеҷ фоидае нест?

⁴ Лекин ту худотарсиро поймол намудаӣ, ва илтиҷоро ба ҳузури Худо кам кардаӣ,

⁵ Зеро ки гуноҳи ту даҳони туро ром намудааст, ва ту забони ҳилагаронро хуш кардаӣ.

⁶ Туро даҳонат айбдор мекунад, ва на ман; ва лабҳоят ба зидди ту далолат менамояд.

⁷ Оё дар насли одамизод ту аввалин таваллуд ёфтаӣ? Ва ё пеш аз талҳо ба вуҷуд омадаӣ?

⁸ Оё рози Худоро шунидаӣ? Ва ҳикматро сӯи худ ҷалб намудаӣ?

⁹ Чӣ медонӣ, ки онро мо надонем? Чӣ мефаҳмӣ, ки он назди мо набошад?

¹⁰ Ҳам мӯйсафед ва ҳам пиронсол дар байни мо ҳастанд, ки умрашон аз умри падари ту бузургтар аст.

¹¹ Оё тасаллиҳои Худо барои ту кам аст? Ва сухане ки бо мулоимат ба ту гуфта мешавад?

¹² Чаро дилат туро боло гирифтааст? Ва чаро чашмонат аз хашм барқ мезанад?

¹³ Зеро ки рӯҳи худро ба зидди Худо нигаронидаӣ, ва аз даҳонат чунин суханонро мебарорӣ.

¹⁴ Инсон чист, ки пок бошад? Ва оё зодаи зан одил мешавад?

¹⁵ Инак, Ӯ ба муқаддасони Худ эътимод надорад, ва осмон дар назараш пок нест,

¹⁶ Алалхусус одамизод зишт ва фосид аст, ки ноинсофиро мисли об менӯшад.

¹⁷ Фикри худро ба ту изҳор менамоям, маро бишнав; ва он чи дидаам, ҳикоят мекунам,

¹⁸ Ки хирадмандон онро аз падарони худ ривоят кардаанд ва пинҳон надоштаанд,

¹⁹ Ки танҳо ба онҳо ин замин дода шуда буд, ва аз миёни онҳо бегонае нагузашта буд.

²⁰ Шарир дар тамоми рӯзҳои худ гирифтори сӯзу гудоз аст, ва солҳои башумор барои ситамгар таъин шудааст.

²¹ Садои даҳшатҳо дар гӯшҳои ӯст; дар ҳини осоиштагӣ тороҷгар ба сараш меояд;

²² Боварӣ надорад, ки аз торикӣ раҳо хоҳад шуд, ва ба гумонаш шамшер ӯро дар камин аст;

²³ Барои порчаи ноне дарбадар гашта, мепурсад: „Куҷост?“ Медонад, ки назди ӯ рӯзи торикӣ муҳайёст.

²⁴ Тангӣ ва мӯҳтоҷӣ ӯро дар даҳшат меандозад, мисли подшоҳе ки ба ҷанг тайёр шуда бошад, ӯро мағлуб месозад,

²⁵ Зеро ки ӯ ба Худо дасти тааддӣ дароз кардааст ва ба Қодир густохӣ намудааст,

²⁶ Гардандарозӣ карда, дар таҳти ҳалқаҳои ғафси ҷавшани худ бар Ӯ тохт овардааст,

²⁷ Чунки рӯи худро бо фарбеҳии худ пӯшондааст, ва камараш қабат‐қабат чарбу бастааст;

²⁸ Ва дар шаҳрҳои вайрон сокин хоҳад шуд, дар хонаҳои ғайримаскуне ки ба харобӣ маҳкум гардидааст.

²⁹ Ӯ бой нахоҳад шуд, ва сарваташ қоим нахоҳад монд, ва молу мулкаш бар замин афзоиш нахоҳад ёфт;

³⁰ Аз торикӣ халос нахоҳад шуд; ниҳолашро аланга хушк хоҳад кард, ва аз нафаси даҳони Ӯ нобуд хоҳад шуд.

³¹ Бигзор ин одами гумроҳ ба батолат бовар накунад, зеро ки батолат мукофоти ӯ хоҳад шуд;

³² Пеш аз расидани рӯзаш фано хоҳад шуд, ва шоху баргаш сабзу хуррам нахоҳад буд;

³³ Мисли ток ғӯраи худро хоҳад рехт, ва мисли зайтун муғҷаи худро хоҳад партофт;

³⁴ Зеро ки хонадони риёкор гирифтори бекасӣ хоҳад шуд, ва аҳли байти ришвахӯрро оташ маҳв хоҳад кард.

³⁵ Онҳое ки ба хабосат ҳомила мешаванд, бадиро мезоянд, ва батнашон макрро тайёр мекунад».