1 Тимотиюс* 5 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ПАНҶУМ Дар бораи унвонҳо дар Калисо. 1. Дар бораи пирамардон ва ҷавонон.

¹ Пирамардро мазаммат накун, балки чун падар насиҳат деҳ; ҷавононро чун бародарон;

² Пиразанонро чун модарон; ҷавонзанонро чун хоҳарон, бо камоли покӣ.

³ Бевазанонро, агар бевазанони ҳақиқӣ бошанд, эҳтиром намо.

⁴ Вале агар бевазане соҳиби фарзандон ва ё набераҳо бошад, бигзор онҳо аввал вазифаи динии худро нисбат ба оила таълим гиранд ва падарону модаронро қадрдонӣ кунанд, зеро ки ин писандидаи Худост.

⁵ Бевазани ҳақиқӣ ва бекас ба Худо умед мебандад ва шабу рӯз ба тазаррӯъ ва дуо машғул аст,

⁶ Лекин бевазане ки дар айшу ишрат умр могузаронад, зинда ба зинда мурдааст.

⁷ Ана ҳаминро ба онҳо талқин намо, то ки беайб бошанд.

⁸ Аммо агар касе ба хешу табораш ва алалхусус ба аҳли хонааш ғамхорӣ накунад, вай тарки имон кардааст ва аз беимонон бадтар аст.

⁹ Ба рӯйхат номи бевазане сабт шавад, ки синну солаш аз шаст кам набошад ва як шавҳар карда бошад

¹⁰ Ва дар бораи аъмоли некаш шаҳодате дошта бошад: фарзандонро тарбият дода, ғарибонро меҳмондорӣ карда, пойҳои муқаддасонро шуста, аламзадагонро дастгирӣ намуда ва ҳар амали некро пайравӣ карда бошад.

¹¹ Лекин бевазанони ҷавонро қабул накун, зеро вақте ки шаҳват онҳоро аз Масеҳ дур месозад, мехоҳанд никоҳ кунанд;

¹² Бинобар ин маҳкум хоҳанд шуд, чунки имони пештараро рад кардаанд;

¹³ Илова бар ин, азбаски бекоранд, хона ба хона мегарданд, — ва на танҳо бекоранд, балки низ лаққӣ ва кунҷков буда, суҳаноне мегӯянд, ки шоиста нест.

¹⁴ Пас, хоҳиши ман ин аст, ки ҷавонзанон никоҳ кунанд, бача зоянд, бо рӯзгори хона машғул шаванд ва ба душман ҳеҷ як асосе надиҳанд, ки бадгӯӣ кунад:

¹⁵ Зеро ки баъзе аз онҳо аз паи шайтон рафта, гумроҳ шудаанд.

¹⁶ Агар мард ё зани имондоре бевазанон дошта бошад, бигзор ба онҳо мадад расонад ва бар Калисо гаронӣ накунад, то ки Калисо ба бевазанони ҳақиқӣ мадад расонда тавонад.

2. Дар бораи пирон.

¹⁷ Пироне ки нағз сардорӣ мекунанд, эҳтироми дучандро сазоворанд, алалхусус онҳое ки дар ваъз ва таълим меҳнат мекунанд.

¹⁸ Зеро ки дар Навиштаҳо гуфта шудааст: «Вақте ки барзагов хирман мекӯбад, даҳонашро набанд»; ва боз: «Меҳнаткаш музди худро сазовор аст».

¹⁹ Шикоятро дар ҳаққи пире, бе он ки ду ё се шоҳид бошад, қабул накун.

²⁰ Хатокоронро дар ҳузури ҳама танбеҳ намо, то ки дигарон низ битарсанд.

²¹ Дар пеши Худо ва Исои Масеҳи Худованд ва фариштаҳои баргузида туро қасам медиҳам, ки инро бе ғаразе риоя намоӣ ва ҳеҷ коре бо рӯйбинӣ накунӣ.

²² Дастҳоро бар ҳеҷ кас шитобкорона нагузор ва ба гуноҳҳои дигарон шарик нашав; худро пок нигоҳ дор.

²³ Минбаъд оби танҳо нанӯш, балки барои меъдаат ва нотобиҳои зиёде ки дорӣ, каме шароб ба кор бар.

²⁴ Гуноҳҳои баъзе касон ошкор аст ва рост сӯи маҳкумият мебарад, лекин гуноҳҳои баъзеи дигарон баъдтар ошкор мешавад.

²⁵ Ҳамчунин аъмоли нек ошкор аст, ва агар ин тавр набошад ҳам, пинҳон монда наметавонад.