1 Тимотиюс* 2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУЮМ Дастурҳо барои ҷамъомадҳои ибодати Худо. 1. Дуо барои ҳамаи одамон.

¹ Пас, дар навбати аввал хоҳишмандам, ки дуоҳо, илтимосҳо, тазаррӯъҳо ва шукронаҳо ба ҷо оварем барои ҳамаи одамон,

² Барои подшоҳон ва барои ҳамаи ҳукуматдорон, то ки ором ва сокит, бо камоли парҳезгорӣ ва покӣ умр гузаронем;

³ Зеро ин дар назари Худо, ки Наҷотдиҳандаи мост, хуб ва писандида аст,

⁴ Ки Ӯ мехоҳад, ки ҳамаи одамон наҷот ёбанд ва ба дониши ростӣ бирасанд.

⁵ Зеро ки Худо ягона аст, ва воситачии байни Худо ва одамон низ ягона аст, ки Исои Масеҳи одамизод аст,

⁶ Ки Худро ҳамчун фидияе барои ҳама дод: ин шаҳодатест, ки дар замони муайян дода шудааст,

⁷ Ва барои ин ман воиз ва ҳавворӣ ва муаллими халқҳо дар имон ва ростӣ таъин шудаам, — дар Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ не.

2. Рафтори мардон ва занон.

⁸ Пас хоҳиш дорам, ки мардон дастҳои муқаддасро бе ғазаб ва шубҳа боло бардошта, дар ҳар ҷо дуо гӯянд;

⁹ Ва занон низ дар сару либоси шоиста маҳҷубона ва боисмат бошанд ва худро на бо мӯйбофӣ, на бо тилло, на бо марворид ва на бо либосҳои гаронбаҳо оро диҳанд,

¹⁰ Балки бо аъмоли нек, чунон ки ба занони парҳезгор муносиб аст.

¹¹ Бигзор зан дар хомӯшӣ бо камоли итоат таълим гирад;

¹² Ва ба зан иҷозат намедиҳам, ки таълим диҳад ва бар мард ҳукмрон шавад, балки хомӯш бошад.

¹³ Зеро ки аввал Одам офарида шудааст, ва баъд аз ӯ Ҳавво;

¹⁴ Ва Одам фирефта нашудааст, балки зан фиреб хӯрда, ба гуноҳ дучор шудааст;

¹⁵ Лекин вай ба воситаи бачазоӣ наҷот хоҳад ёфт, агар дар имон ва муҳаббат ва кудсият бо исмат қоим бошад.