1 Подшоҳон 12 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУВОЗДАҲУМ Самуил унвони доварро аз гардани худ соқит мекунад.

¹ Ва Самуил ба тамоми Исроил гуфт: «Инак, ман овози шуморо дар ҳар чи ба ман гуфтед, шунидам, ва подшоҳе бар шумо таъин намудам.

² Ва алҳол, инак подшоҳ пешопеши шумо роҳ меравад. Ва ман пир ва мӯйсафед шудаам, ва писарони ман бо шумо мебошанд. Ва ман аз ҷавонии худ то имрӯз пешопеши шумо роҳ мерафтам.

³ Инак ман ҳозирам; пас ба ҳузури Худованд ва пеши масеҳи Ӯ дар ҳаққи ман шаҳодат диҳед, ки гови киро гирифтаам, ва хари киро гирифтаам, ва киро ранҷонидаам, ва киро ба танг овардаам, ва аз дасти кӣ ришва гирифта, аз вай чашм пӯшидаам, — ва ман ба шумо талофӣ хоҳам дод».

⁴ Ва онҳо гуфтанд: «Ту моро наранҷонидаӣ, ва ба танг наовардаӣ, ва чизе аз дасти касе нагирифтаӣ».

⁵ Ва ӯ ба онҳо гуфт: «Худованд бар шумо шоҳид аст, ва масеҳи Ӯ имрӯз шоҳид аст, ки шумо чизе дар дасти ман наёфтаед». Ва онҳо гуфтанд: «Шоҳид аст».

⁶ Ва Самуил ба қавм гуфт: «Худованд аст, ки Мусо ва Ҳорунро баргузид, ва падарони шуморо аз замини Миср баровард.

⁷ Ва акнун ҳозир шавед, то ки бо шумо ба ҳузури Худованд дар бораи ҳамаи некиҳое ки Худованд ба шумо ва ба падарони шумо кардааст, муҳокима намоям.

⁸ Вақте ки Яъқуб ба Миср омад, ва падарони шумо сӯи Худованд истиғоса бурданд, Худованд Мусо ва Ҳорунро фиристод, ва онҳо падарони шуморо аз Миср берун оварда, дар ин макон онҳоро ҷойгир карданд.

⁹ Валекин онҳо Худованд Худои худро фаромӯш карданд, ва Ӯ онҳоро ба дасти Сисро, сарлашкари Ҳосӯр, ва ба дасти фалиштиён, ва ба дасти подшоҳи Мӯоб супурд, ки ба муқобили онҳо ҷанг карданд.

¹⁰ Ва онҳо сӯи Худованд фарьёд зада, гуфтанд: „Гуноҳ кардаем, зеро ки Худовандро тарк карда, Баалҳо ва Аштораҳоро ибодат намудаем, ва алҳол моро аз дасти душманони мо раҳоӣ деҳ, ва мо Туро ибодат хоҳем намуд“.

¹¹ Ва Худованд Ерубаал ва Бадон ва Йифтоҳ ва Самуилро фиристод, ва шуморо аз дасти душманонатон, ки дар гирду пешатон буданд, раҳо кард, ва шумо дар амният сукунат намудед.

¹² Ва чун дидед, ки Ноҳош, подшоҳи банӣ‐Аммӯн, ба муқобили шумо меояд, ба ман гуфтед: „Не, бигзор подшоҳе бар мо подшоҳӣ кунад“, ва ҳол он ки Худованд Худои шумо подшоҳи шумост.

¹³ Ва алҳол, инак подшоҳе ки интихоб намудед ва ӯро талабидед; ва инак Худованд бар шумо подшоҳе таъин намудааст.

¹⁴ Агар аз Худованд тарсида, Ӯро ибодат намоед ва овозашро бишнавед, ва ба фармони Худованд зиддият нишон надиҳед, он гоҳ ҳам худатон ва ҳам подшоҳатон, ки бар шумо подшоҳӣ мекунад, дар паноҳи Худованд Худои худ хоҳед буд.

¹⁵ Валекин агар овози Худовандро нашнавед ва ба фармони Худованд зиддият нишон диҳед, он гоҳ Худованд бар зидди шумо хоҳад буд, чунон ки бар зидди падарони шумо буд.

Бар тибқи дуои Самуил Худованд раъд ва борон мефиристад.

¹⁶ Низ алҳол биистед ва ин кори бузургро, ки Худованд дар пеши назари шумо ба ҷо меоварад, бубинед.

¹⁷ Имрӯз, охир, мавсими даравидани гандум аст, вале ман сӯи Худованд хоҳам хонд, ва Ӯ раъд ва борон хоҳад фиристод, то шумо бидонед ва бубинед, ки чӣ гуна гуноҳи азиме пеши назари Худованд ба амал овардаед, вақте ки барои худ подшоҳ талабидаед».

¹⁸ Ва Самуил сӯи Худованд хонд, ва Худованд дар он рӯз раъд ва борон фиристод, ва тамоми қавм аз Худованд ва аз Самуил бағоят тарсиданд.

¹⁹ Ва тамоми қавм ба Самуил гуфтанд: «Барои бандагонат сӯи Худованд Худои худ дуо бигӯй, то ки намирем, зеро ки мо бар ҳамаи гуноҳҳои худ боз шарорате зам намудаем, вақте ки барои худ подшоҳ талабидаем».

²⁰ Ва Самуил ба қавм гуфт: «Натарсед, агарчи шумо ин шароратро ба амал овардаед, лекин аз пайравии Худованд дур нашавед, балки бо тамоми дили худ Худовандро ибодат намоед.

²¹ Ба ҳеҷ ваҷҳ дур нашавед, вагар на, чизҳои ҳеҷу пучро пайравӣ хоҳед намуд, ки онҳо бефоида аст ва раҳо нахоҳад кард, чунки онҳо ҳеҷу пуч аст.

²² Аммо Худованд ба хотири исми бузурги Худ қавми Худро тарк нахоҳад кард, зеро Худованд азм намудааст, ки шуморо барои худ қавм гардонад.

²³ Худи ман низ, ҳошо ки ман ба ҳузури Худованд чунин гуноҳро ба худ раво бинам, ки барои шумо дуо гуфтанро тарк намоям, балки шуморо ба роҳи нек ва рост ҳидоят хоҳам кард.

²⁴ Фақат аз Худо битарсед, ва Ӯро ба ростӣ бо тамоми дили худ ибодат намоед, зеро бубинед, ки чӣ гуна корҳои бузург Ӯ барои шумо кардааст.

²⁵ Валекин агар ба шарорат дода шавед, ҳам худатон ва ҳам подшоҳатон ба ҳалокат хоҳед расид».