प्रकाशितवाक्य 15 - बिलासपुरी नौआं नियमआखरी बिपत्तियां ने स्वर्गदूत 1 फेरी मैं स्वर्गा च इक होर बड्डा कने अदभुत नशाण देख्या, यनि सात्त स्वर्गदूत तिन्हांले जे सत्तों आखरी मुशीवतां थिआं, काँह्भई तिन्हांरे हुई जाणे पर परमेशरा रे गुस्से रा अन्त आ। 2 फेरी मैं अग्गी च मिस्से शीशे साई इक समुद्र देख्या; सै लोक जे तिस पशुये पर कने तिसरिया मूर्तिया पर, कने तिसरे नौंआं रे अंका पर जयवन्त हुये थे, तिन्हांजो तिस कच्चा रे समुद्रा ले परमेशर रियां वीणां जो लईने खढ़िरे देख्या। 3 कने सै परमेशर रे दास मूसा रा गीत, कने मेमने रा गीत गां थे, “हे सर्वशक्तिमान प्रभु परमेशर, तेरे काम्म महान कने अदभुत ये; हे युग-युग रे राजा, तेरी चाल ठीक कने सच्ची।” 4 “हे प्रभु, कुण तेरते नीं डरगा? कने तेरे नौआं री महिमा नीं करगा? काँह्भई सिर्फ तूई पवित्र आ। सारियां जातियां आईने तेरी अराधना करनी, काँह्भई तेरे न्याय रे काम्म प्रगट हुई चुक्कीरे।” 5 इन्हां गल्लां ते बाद मैं ये देख्या भई स्वर्गा च मन्दर सै जे गवाहिया रा तम्बू आ, खोल्या गया; 6 कने सै सत्तों स्वर्गदूत तिन्हांले जे सत्तों मुशीवतां थिआं मलमला रे साफ कपड़े पैहनीने कने छातिया पर सोने री पट्टी बन्हीने मन्दरा ते निकल़े। 7 फेरी तिन्हां चार जिऊंदे प्राणियां चते इक्की तिन्हां सात्त स्वर्गदूतां जो परमेशरा रे सै जे युगानुयुग जीवित आ गुस्से ने भरीरे सात्त सोने रे कटोरे दित्ते। 8 कने परमेशरा री महिमा कने तिसरिया सामर्था रिया वजह ते मन्दर धुयें ने भरीग्या, कने तदुआं तका जे तिन्हां सत्तां स्वर्गदूतां रियां सत्तों मुशीवतां खत्म नीं हुईयां, तदुआं तका कोई बी मन्दरा च जाई नीं सकया। |
This work is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.