प्रकाशितवाक्य 10 - बिलासपुरी नौआं नियमस्वर्गदूत कने छोट्टी कताब 1 फेरी मिन्जो इक होर ताकतवर स्वर्गदूत बद्दल़ा जो ओडीने स्वर्गा ते उतरदे दिखया; तिसरे सिरा पर मेघधनुष था, तिसरा मुँह सूरजा साई चमकदा कने पैर अग्गी रे खम्बे साई थे। 2 तिसरे हत्था च इक छोट्टी जेई खुल्ही री कताब थी। तिने अपणा सज्जा पैर समुद्रा पर कने खब्बा धरतिया पर रखया; 3 सै जोरा रिया अवाज़ा च रड़ाया, तियां जे भई शेर गर्जया दा हो; ताहली जे सै रड़ाया, तां गर्जणे रियां सात्त आवाज़ां सुणाई दित्तियां। 4 कने ताहली जे सत्तों गर्जणे रियां आवाज़ां खत्म हुणे पर हऊँ लिखणे इ औल़ा था, पर मिन्जो स्वर्गा ते इक अवाज़ ये गलान्दे हुये सुणी, “सै गल्लां जे गर्जणां रे सत्तें आवाज़ें बोल्ली, तिन्हां पर सील लगाई दे कने तिन्हौं मत लिख।” 5 फेरी तिस स्वर्गदूता जो जे मैं समुद्रा कने धरतिया पर खढ़ी रे देख्या था; तिने अपणा सज्जा हाथ स्वर्गा खौ चक्कया 6 कने सै जे युगां-युगां तक जीवित आ, कने तिने जे स्वर्ग, धरती कने समुद्रा जो कने जो किछ तिन्हां चा बणाया, तिसरी कसम खाईने गलाया, “हुण त होर देर नीं हूणी। 7 पर सतवें स्वर्गदूता ताहली जे अपणी तुरही बजाणे लगणा, तां तिसरिया अवाज़ा ते परमेशरा रा सै रहस्य पूरा हुई जाणा, तियां जे भई तिने अपणे दास्सां यनि भविष्यवक्तयां जो घोषणा कित्ती थी।” 8 फेरी तिस अवाज़ देणे औल़े जो जे मैं स्वर्गा ते बोलदे सुणया था, सै फेरी भीं मेरने गल्लां करने लगया, “जा, सै स्वर्गदूत जे समुद्र कने धरतिया पर खढ़िरा, तिसरे हत्था ते खुल्ही री कताब लई लै।” 9 फेरी मैं स्वर्गदूता ले जाईने पुच्छया, “ये छोट्टी कताब मिन्जो दई दे।” तिने मेरने गलाया, “लै, कने इसाजो खाई लै; इसा तेरा पेट कौड़ा त करना, पर तेरे मुँआं च ये शैहता साई मिठी लगणी।” 10 मैं तिसा कताबा जो स्वर्गदूता रे हत्था ते लईने खाईल्या। सै मेरे मुँआं च शैहता साई मिठी लगी, पर ताहली जे हऊँ तिसाजो खाईग्या, तां मेरा पेट कौड़ा हुईग्या। 11 फेरी माहने बोल्या गया भई, “तिज्जो बौहत सारयां लोकां, जातियां, भाषां कने राजयां रे बारे च फेरी भविष्यवाणी करने पौणी।” |
This work is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.