Matius 23 - Kitab Alkudus: Injil Isa Almasih 1866 (Keasberry)FATSAL XXIII. 1 PADA tŭtkala itu bŭrkatalah Isa kapada pŭrhimponan orang itu, dan kapada murid muridnya, 2 Katanya, Adapun khatib khatib dan orang orang Farisia itu ada dudok diatas korsi Musa. 3 Sŭbab itu sagala sasuatu yang disurohkannya bŭrbuat, maka pŭrbuatlah ulihmu akan dia, tŭtapi janganlah kamu mŭnurot kŭlakuannya, kŭrna marika itu mŭngatakan sahja, tŭtapi tiada dipŭrbuatnya. 4 Kŭrna marika itu mŭngikat tanggongan yang brat, dan susah dipikolnya, maka ditarohkannya diatas bahu manusia, tŭtapi marika itu tiada mahu mŭnggrakkan iya itu dŭngan suatu jarinya pun. 5 Adapun sagala pŭrbuatannya itu dipŭrbuatnya, supaya dilihat ulih manusia sahja, kŭrna dilebarkannya azimat pada dahinya, dan dipanjangkannya rambu rambu pakieannya. 6 Maka sukalah marika itu dudok pada tŭmpat katinggian dalam pŭrjamuan, dan pada kadudokan yang mulia dalam kŭnisa kŭnisa. 7 Dan disukainya orang mŭmbri sŭlam dipŭkan pŭkan, dan orang mŭmanggil akan dia Mulana, Mulana. 8 Tŭtapi janganlah kamu ini dinamai Mulana, Mulana, kŭrna ada sa’orang jua Guru kamu, iya itu Almasih, maka kamu skalian ini bŭrsaudara. 9 Janganlah kamu mŭmanggil kapada sa’orang jua pun dalam dunia ini ayah, kŭrna asa jua Ayahmu, iya itu yang ada dishorga. 10 Maka janganlah kamu dinamai guru guru, kŭrna sa’orang jua Guru kamu, iya itulah Almasih. 11 Tŭtapi yang tŭrlebih bŭsar diantara kamu, iya itulah patut mŭnjadi hambamu. 12 Maka barang siapa yang mŭninggikan dirinya, iya itu akan dihinakan, dan barang siapa yang mŭrŭndahkan dirinya, iya itu akan ditinggikan. 13 ¶ Tŭtapi karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang Farisia, hie munafik! kŭrna kamu tŭlah mŭngunchikan krajaan shorga itu dihadapan manusia, maka kamu sŭndiri pun tiada masok, dan orang yang handak masok pun tiada kamu bri. 14 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang orang Farisia, hie munafik! kŭrna kamu makankan sagala harta bŭndah pŭrampuan janda, dan mŭlanjotkan sŭmbahyang dŭngan pura pura, sŭbab itulah kamu akan mŭnŭrima seksa yang tŭrlebih brat. 15 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang orang Farisia, hie munafik! kŭrna kamu mŭnglilingi laut dan darat, akan mŭnjadi sa’orang mualaf, dan apabila iya jadi dŭmkian, maka kamu jadikan dia pula isi nŭraka, dua kali gandah tŭrlebih deripada kamu sŭndiri. 16 Karamlah bagiemu, hie pŭmimpin buta! yang bŭrkata, Jikalau barang sa’orang bŭrsumpah dŭngan nama ka’abah, iya itu tiada mŭngapa; tŭtapi jikalau barang sa’orang yang bŭrsumpah dŭngan nama mas ka’bah, iya itu mŭnjadi fŭrlu. 17 Hie orang orang bodoh, dan buta, apakah yang tŭrlebih bŭsar, maskah atau ka’abahkah, yang mŭnjadikan mas itu suchi? 18 Dan lagi katamu, Jikalau barang sa’orang yang bŭrsumpah dŭngan nama tŭmpat pŭrsŭmblihan, iya itu tiada mŭngapa; tŭtapi jikalau iya bŭrsumpah dŭngan nama pŭrsŭmbahan yang diatas tŭmpat itu, iya itu mŭnjadi dosa. 19 Hie orang orang bodoh, dan buta, apakah yang tŭrlebih bŭsar, pŭrsŭmbahankah, atau tŭmpat pŭrsŭmblihankah, yang mŭnjadikan pŭrsŭmbahan itu suchi? 20 Sŭbab itu barang siapa yang bŭrsumpah dŭngan nama tŭmpat pŭrsŭmblihan, sŭrasa iya bŭrsumpah dŭngan nama tŭmpat itu, dan dŭngan nama skalian yang diatasnya itu. 21 Dan barang siapa yang bŭrsumpah dŭngan nama ka’abah, sŭrasa iya bŭrsumpah dŭngan nama ka’abah, dan dŭngan nama Tuhan yang dudok dalamnya. 22 Dan barang siapa yang bŭrsumpah dŭngan nama shorga, maka sŭrasa iya bŭrsumpah dŭngan arash Allah, sŭrta dŭngan nama yang dudok diatasnya itu. 23 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang orang Farisia, hie munafik! kŭrna kamu mŭmbayar dalam spuloh asa deripada slasih, dan adas manis, dan jintan, tŭtapi kamu laliekan pŭrkara yang tŭrlebih brat hukumnya dalam Tauret, iya itu bŭnar, dan rahmat, dan iman; adapun sagala pŭrkara ini patutlah kamu bŭrbuat, tŭtapi janganlah kamu mŭninggalkan lain pŭrkara itu pun. 24 Hie pŭmimpin buta! kuman kamu tapiskan, tŭtapi onta kamu tŭlan bulat. 25 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang Farisia, hie munafik! bahwa kamu mŭnyuchikan luar chawan dan pinggan, tŭtapi dalamnya pŭnoh dŭngan rampasan dan nŭjis. 26 Hie orang Farisia yang buta! suchikanlah dahulu dalam chawan dan pingganmu, supaya diluarnya pun bulih suchi. 27 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang orang Farisia, hie munafik! bahwa adalah kamu spŭrti kubor yang dilŭbor puteh, sasunggohnya klihatan diluarnya chantek, tŭtapi dalamnya pŭnoh dŭngan tulang orang mati, dan sagala jŭnis chŭmar. 28 Maka dŭmkianlah adanya kamu ini klihatan diluar bŭnar pada manusia, tŭtapi dalamnya pŭnoh dŭngan munafik, dan kŭjahatan. 29 Karamlah bagiemu khatib khatib, dan orang orang Farisia, hie munafik! kŭrna kamu mŭmbaikki kubor sagala nabi nabi, dan mŭnghiasi kubor sagala orang yang bŭrbakti; 30 Sambil kamu bŭrkata, Jikalau kiranya ada kami pada tŭtkala zaman nenek moyang kami, nŭschaya tiadalah kami sŭdaya dŭngan marika itu mŭnumpahkan darah nabi nabi itu. 31 Dŭmkianlah kamu juga mŭnjadi saksi atas diri kamu, bahwa kamulah anak chuchu yang tŭlah mŭmbunoh nabi nabi. 32 Bahwa chukopkanlah ulihmu sukatan nenek moyangmu itu. 33 Hie ular, dan kŭturonnan ular yang bisa! bagimanakah kŭlak kamu bulih lŭpas lari dirimu deripada seksa nŭraka itu? 34 Sŭbab itulah, bahwa aku akan mŭnyurohkan kapadamu bŭbrapa nabi, dan pŭndita, dan guru, maka sŭtŭngah deripada marika itu kamu akan mŭmbunoh dŭngan rŭgang, dan sŭtŭngah deripada marika itu kamu sŭsah dŭngan jari ampi dalam kŭnisa kŭnisa kamu, dan kamu akan mŭnghambat dia deripada sabuah nŭgri kasabuah nŭgri. 35 Supaya tŭrtanggonglah ka’atasmu sagala darah orang yang bŭnar itu yang tŭlah tŭrtumpah diatas bumi, iya itu deripada darah Habil, orang yang bŭnar itu, sampielah kapada darah Zakaria anak Barakia, yang tŭlah kamu bunoh diantara ka’abah dŭngan tŭmpat pŭrsŭmblihan. 36 Sasunggohnya juga aku bŭrkata padamu, bahwa sagala pŭrkara ini akan bŭrlaku juga dalam zaman orang ini. 37 Hie Jerusalem, Jerusalem, yang mŭmbunoh sagala nabi, dan mŭrŭjam sagala orang yang disurohkan kapadamu, maka adalah bŭbrapa kali sudah aku handak mŭnghimpunkan anak anak kamu, spŭrti sa’ekor ibu ayam yang mŭnghimpunkan anak anaknya kabawah kŭpaknya, maka tiada kamu mahu. 38 Bahwa sasungguhnya kŭlak tŭmpat kŭdiamanmu itu akan mŭnjadi sunyi sŭnyap. 39 Bahwa aku bŭrkata padamu, deripada waktu ini, tiadalah dapat kamu mŭlihat aku lagi, sampie kamu bŭrkata, Bŭrbahgialah orang yang datang dŭngan nama Tuhan. |
First published by the British and Foreign Bible Society in 1866
British & Foreign Bible Society