Tituis 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Aċt laḃair‐se na neiṫe oireas do’n teagasc fóġanta:

² is é sin go mba ceart do na daoiniḃ aosta ḃeiṫ staidéarṫa, moḋaṁail, stuamḋa, slán san gcreideaṁ, san ngráḋ, san ḃfoiḋne:

³ go mba ceart do na mnáiḃ aosta, leis, ḃeiṫ urramaċ ’n‐a n‐iomċar, gan ḃeiṫ bíodánaċ, gan an‐dúil ḃeiṫ aca san ḃfíon, ḃeiṫ ag taḃairt teagaisc ṁaiṫ;

⁴ ċum go múinfiḋ siad do na mnáiḃ óga gráḋ do ṫaḃairt d’á ḃfearaiḃ agus d’á gclainn,

⁵ ḃeiṫ stuamḋa, geanmaiḋe, go díċeallaċ i ngnóṫaiḃ an tiġe, ḃeiṫ cáirdeaṁail, uṁal d’á ḃfearaiḃ féin, ċum naċ maslóċar briaṫar Dé.

⁶ Spreag na fir óga, mar an gcéadna, ċum ḃeiṫ staidéarṫa:

⁷ dod’ ṫaisbeáint féin ar gaċ sliġe mar ṡompla i dtaoḃ deaġ‐ġníoṁarṫa; ag taḃairt teagaisc ġlain, ċéilliḋe, briaṫar folláin naċ féidir loċt d’ḟáġáil air;

⁸ ar ṁoḋ go gcuirfear náire ar an trasnálaiḋe, gan droċ‐ḟocal ḃeiṫ fágṫa aige le ráḋ ’n‐ár dtaoḃ.

⁹ Spreag na seirḃísiġ ċum ḃeiṫ uṁal d’á máiġistriḃ féin, agus ċum a dtoil do ḋéanaṁ san uile niḋ;

¹⁰ gan ḃeiṫ ag ais‐ḟreagairt; gan ḃeiṫ ag mionġadaiḋeaċt, aċt an uile ḋílse do ṫaisbeáint; ċum onóir ins gaċ éinniḋ do ṫaḃairt do ḃriaṫar Ḋé, ár Slánuiġṫeoir.

¹¹ Óir do foillsiġeaḋ grása Dé, ag slánú an uile ḋuine,

¹² g‐á ṁúineaḋ ḋúinn neaṁḋiaḋaċt agus ainṁianta saoġalta do ṡeaċaint, agus ár saoġal do ċaiṫeaṁ go staidéarṫa, fíréanta, diaḋa san ré seo atá de láṫair;

¹³ ag fanaṁain le dóċas beannuiġṫe agus le taisbeánaḋ glóire an Dé ṁóir agus ár Slánuiġṫeora Íosa Críost;

¹⁴ ṫug é féin ar ár son, ċum sinn d’ḟuascailt ó gaċ peacaḋ, agus pobal do ġlanaḋ ḋó féin, pobal díoġraiseaċ ċum deaġ‐oibreaċa do ċleaċtaḋ.

¹⁵ Innis na neiṫe seo ḋóiḃ agus aiṫḃear le gaċ uġdarás. Ná leig d’aoinneaċ beag‐is‐fiú do ḋéanaṁ ḋíot.