Taisbeunaḋ 10 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus do ċonnacas aingeal tréan eile ag teaċt anuas ó neaṁ, néall mar ċlúdaċ air, agus boġa ceaṫa os a ċionn, agus do ḃí a ġnúis cosṁail leis an ngréin, agus ḃí a ċosa cosṁail le colaṁnaiḃ téineaḋ;

² agus do ḃí leaḃar beag ar ḟoscailt ’n‐a láiṁ aige: agus do ċuir sé a leaṫ‐ċos ḋeas ar an ḃfairrge,

³ agus a leaṫ‐ċos ċlé ar an talaṁ; agus do ġlaoḋ sé de ġuṫ árd mar ḃéiceas leoṁan: agus nuair do ġlaoḋ, do laḃair glórṫaí na seaċt dtóirneaċa.

⁴ Agus nuair do laḃair na seaċt dtóirneaċa, do ḃíos ar tí scríoḃaḋ, agus do ċualas an glór ó neaṁ aduḃairt, Cuir séala ar na neiṫiḃ aduḃairt na seaċt dtóirneaċa, agus ná scríoḃ iad.

⁵ Agus an t‐aingeal do ċonnacas ’n‐a ṡeasaṁ ar an ḃfairrge agus ar an talaṁ, do ṫóg sé a láṁ ḋeas suas ċum neiṁe,

⁶ agus do ḋearḃuiġ sé ar an té ṁaireas go saoġal na saoġal, an té do ċruṫuiġ neaṁ agus a ḃfuil ann, agus an talaṁ agus a ḃfuil ann, agus an ḟairrge agus a ḃfuil innti,

⁷ naċ mbéiḋ tuilleaḋ moille: aċt i laeṫiḃ glóir an seaċtṁaḋ h‐aingil, nuair ṫosnuiġeas sé ar ṡéideaḋ, annsin is eaḋ cóiṁlionfar rúindiaṁair Dé, do réir mar d’ḟoillsiġ sé d’á ṡeirḃíseaċaiḃ, na fáiḋe é.

⁸ Agus an glór do ċualas ag laḃairt ó neaṁ, do laḃair sé liom arís, agus aduḃairt, Imṫiġ, glac an leaḃar atá ar ḟoscailt i láiṁ an aingil atá ’n‐a ṡeasaṁ ar an ḃfairrge agus ar an talaṁ.

⁹ Agus do ċuaḋas ċum an aingil, agus d’iarras air an leaḃar beag do ṫaḃairt dom. Agus aduḃairt seisean liom, Glac agus sluig siar é; déanfaiḋ sé do ḃolg searḃ, aċt béiḋ sé ċóṁ milis le mil id’ ḃéal.

¹⁰ Agus do ġlacas an leaḃar beag as láiṁ an aingil, agus do ṡluigeas siar é; agus do ḃí sé ċóṁ milis le mil im’ ḃéal, aċt nuair do ḃí sé iṫte agam, do rinneaḋ mo ḃolg searḃ.

¹¹ Agus aduḃraḋ liom, Caiṫfiḋ tú tarngaireaċt do ḋéanaṁ fós i dtaoḃ a lán poibleaċa, agus ciniḋeaċ, agus teangṫaċ, agus riġṫe.