Séamas 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Cad as na cogaiḋe agus na caṫa éiriġeas eadraiḃ? Naċ as so ṫig siad, as ḃur n‐ainṁiantaiḃ ḃíos ag troid le ċéile ’n‐ḃur mballaiḃ beaṫaḋ?

² Bíonn andúil agaiḃ, agus gan niḋ agaiḃ d’á bárr: bíonn siḃ ag marḃaḋ, agus bíonn éada oraiḃ, agus ní ḟéadann siḃ rud d’ḟáġáil: bíonn siḃ ag cóṁrac agus ag troid, agus ní ḃíonn rud agaiḃ, de ṫoisc naċ n‐iarrann siḃ.

³ Iarrann siḃ, agus ní ḟaġann siḃ, de ḃriġ go n‐iarrann siḃ go h‐olc, ċum ḃur n‐ainṁianta do ṡásaṁ.

⁴ A ṁná aḋaltrannaċa, naċ eol daoiḃ gur náiṁdeaċas i n‐aġaiḋ Dé cáirdeas an tsaoġail seo? Uime sin, cibé duine gur mian leis ḃeiṫ ’n‐a ċaraid do’n tsaoġal so, do‐ġní sé náṁa Dé ḋe féin.

⁵ Nó an measann siḃ gur díoṁaoin laḃras an scrioptúir, Is le h‐éad ṡanntuiġeas sé an spiorad do ċuir sé ’n‐a ċóṁnaiḋe ionnainn?

⁶ Aċt is móide do‐ḃeir sé grása: uime sin adeir se, Cuireann Dia i gcoinniḃ na n‐uaiḃreaċ, aċt do‐ḃeir sé grása do na h‐uṁlaiḃ.

⁷ Uṁluiġiḋ do Ḋia, d’á ḃriġ sin; aċt cuiriḋ i n‐aġaiḋ an diaḃail, agus teiċfiḋ sé uaiḃ.

⁸ Druidiḋ le Dia, agus druidfiḋ seisean liḃ. Niġiḋ ḃur láṁa, a ṗeacaċa, agus glanaiḋ ḃur gcroiḋeaċa go h‐iomlán, a luċt an dá ċóṁairle.

⁹ Biḋiḋ ag éagcaoineaḋ, agus ag déanaṁ bróin, agus ag gol: aṫruiġtear ḃur ngáiriḋe ’n‐a ḃrón, agus ḃur luṫġáir ’n‐a gruaim.

¹⁰ Déanaiḋ siḃ féin d’uirísliú i ḃfiaḋnaise an Tiġearna, agus árdóċaiḋ sé siḃ.

¹¹ Ná cáiniḋ a ċéile, a ḃráiṫre. An té ċáineas a ḃráṫair, nó do‐ḃeir breiṫ ar a ḃráṫair, cáineann sé an dliġe agus do‐ḃeir sé breiṫ ar an dliġe: aċt má ḃeireann tú breiṫ ar an dliġe, ní duine uṁluiġeas do’n dliġe ṫú, aċt is breiṫeaṁ ṫú.

¹² Atá aon dliġeadóir agus aon ḃreiṫeaṁ aṁáin ann, go ḃfuil ar ċumas dó saoraḋ agus daoraḋ: cia ṫusa do‐ḃeir breiṫ ar do ċóṁarsain?

¹³ Féacaiḋ i leiṫ, siḃ‐se adeir, Raċaimíd indiu nó i mbáraċ isteaċ ’n‐a leiṫéid sin de ċaṫair, agus caiṫfimíd bliaḋain innti, agus déanfaimíd tráċtáil, agus ġeoḃaimíd brabaċ:

¹⁴ agus gan a ḟios agaiḃ créad atá i ndán daoiḃ i mbáraċ. Óir cad é ḃur saoġal? Is scamall siḃ, ḃíos le feicsin ar feaḋ tamaill, agus ṫéid as annsin.

¹⁵ Is é rud ba ċeart daoiḃ a ráḋ ’n‐a ionad sin, Le toil Dé, agus sinn beo, déanfaimíd so nó súd.

¹⁶ Aċt anois do‐ġní siḃ mórḋáil ’n‐ḃur smaointiḃ uaiḃreaċa: droċ‐niḋ is eaḋ maoiḋṁeaċas d’á leiṫéid sin.

¹⁷ D’á ḃriġ sin, an té gur ab eol dó deiġ‐ġníoṁ do ḋéanaṁ, agus naċ ndéanann é, is peacaḋ ḋó é.