Séamas 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ná bíoḋ mórċuid díḃ ’n‐ḃur luċt teagaisc, a ḃráiṫre, agus a ḟios agaiḃ gur troime‐de an breiṫeaṁnas ġeoḃaimíd d’á ḃárr.

² Óir is iomḋa tuisleaḋ do‐ġeiḃ gaċ duine againn. Má tá aoinneaċ naċ dtuisliġeann i mbriaṫraiḃ béil, duine lán‐ḟoirḃṫe is eaḋ é, duine go ḃfuil ar ċumas dó srian do ċur le n‐a ċolainn ar fad.

³ Má ċuirimíd srianta isteaċ i mbéal na gcapall, ċum go ngéillidís dúinn, tionntuiġmíd a gcorp uile ṫart, ċóṁ maiṫ.

⁴ Mar an gcéadna do na longaiḃ, agus iad ċóṁ mór sin, d’á dtiomáint rómpa ag gaoṫaiḃ garḃa, tiontuiġtear iad le stiúir an‐ḃiġ, do réir tola an stiúrṫóra.

⁵ Is aṁlaiḋ do’n teangain, ball an‐ḃeag is eaḋ í, agus bíonn eaċtraí móra d’á maoiḋeaṁ aici. Féaċ an méid connaiḋ faduiġtear le teiniḋ ḃig.

⁶ Agus is teine an teanga: doṁan na h‐éagcóra atá suiḋte i measc ár mball is eaḋ an teanga, ag salú an ċuirp ar fad, agus ag cur cúrsa ár saoġail tré ṫeiniḋ, agus í d’á lasaḋ féin ó ifreann.

⁷ Óir gaċ cineál ainṁiḋe agus éin, feiṫidí snáṁġaile agus feiṫidí mara, ceannsuiġtear iad, agus do‐rinneaḋ ceannsa iad leis an nádúir ḋaonna:

⁸ aċt sáruiġeann sé ar an duine an teanga do ċeannsú; is aḋḃar urċóide gan smaċt í,

⁹ lán de niṁ ṁarḃṫaiġ. Is léi‐se ḃeannuiġmíd an Tiġearna, ár nAṫair: agus is léi ṁalluiġmíd daoine atá déanta i gcosaṁlaċt Dé:

¹⁰ tagann beannú agus mallú amaċ as béal aṁáin. A ḃráiṫre, ní ḟuil sé ceart sin do ḃeiṫ aṁlaiḋ.

¹¹ An ndéanann tobar fíor‐uisce agus uisce searḃ do scardaḋ amaċ as aon ḟoscailt aṁáin?

¹² An ḃféadann crann fige, a ḃráiṫre, caora crainn ola do ṫaḃairt, nó crann fineaṁna figí do ṫaḃairt? Ní ḟéadann, agus ní mó ḟéadas uisce guirt fíor‐uisce do ṫaḃairt.

¹³ Cia h‐é an duine agaiḃ atá eagnaiḋe, tuigseanaċ? Taisbeánaḋ sé a ġníoṁarṫa le n‐a ḋeaġ‐iomċar saoġalta, le caoin‐spiorad na h‐eagna.

¹⁴ Aċt má ḃíonn searḃ‐éada agus mian aiġnis ’n‐ḃur gcroiḋe, ná biḋiḋ ag maoiḋeaṁ as, agus ná biḋiḋ ag laḃairt bréige i n‐aġaiḋ na fírinne.

¹⁵ Ní h‐í seo an eagnaiḋeaċt ṫig anuas, aċt atá sí talṁaiḋe, colnaiḋe, deaṁnaiḋe.

¹⁶ Óir san áit ’n‐a ḃfuil éada agus aiġneas is ann ḃíos aċrann agus gaċ droċ‐ġníoṁ.

¹⁷ Aċt an eagnaiḋeaċt atá ó neaṁ anuas, i gcéadóir atá sí glan‐úr, síoṫċánta, leis sin, ceannsa, so‐ċóṁairleaċ, gan cealg, gan fimíneaċt.

¹⁸ Agus is iad luċt déanta na síoṫċána ċuireas go síoṫċánta an síol as a dtig an ḟíréantaċt.