Séamas 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ A ḃráiṫre, coṫuiġiḋ creideaṁ ár dTiġearna ġlórṁair Íosa Críost gan meas ḃeiṫ agaiḃ ar ṗearsain duine seaċas a ċéile.

² Óir má ṫagann fear isteaċ ’n‐ḃur sionagóig, agus éadaiġe breaġṫa air, agus má ṫagann isteaċ, leis, duine boċt agus droċ‐éadaiġe air;

³ agus má ṫugann siḃ ómós do’n té ar a ḃfuil na h‐éadaiġe breaġṫa, go n‐abrann siḃ leis, Suiḋ‐se annso i n‐áit na h‐onóra; agus go n‐abrann siḃ leis an duine boċt, Seasuiġ‐se annsin ṫall, nó suiḋ annso fá stól mo ċos:

⁴ naċ mbíonn leiṫ‐ċeal d’á ḋéanaṁ agaiḃ ’n‐ḃur h‐intinn féin, agus naċ mbíonn siḃ ’n‐ḃur mbreiṫeaṁnaiḃ droċrúnaċa?

⁵ Éistiḋ, a ḃráiṫre ionṁaine, nár ṫóg Dia boċta an tsaoġail ċum ḃeiṫ saiḋḃir fá ċreideaṁ agus ċum ḃeiṫ ’n‐a oiḋriḃ de’n ríoġaċt atá geallta aige do na daoiniḃ ġráḋuiġeas é?

⁶ Aċt is aṁlaiḋ ṫugaḃar easonóir do’n duine boċt. Naċ iad na daoine saiḋḃre do‐gní leaṫtrom oraiḃ, agus naċ iad féin ṫarraingeas isteaċ i dtiġ na cúirte siḃ?

⁷ Naċ iad do‐ḃeir masla do’n ainm uasal as a n‐ainmniġtear siḃ?

⁸ Aċt má ċóiṁlíonann siḃ an dliġe ríoġḋa do réir na scrioptúra, Gráḋóċair do ċóṁarsa mar ṫú féin, atá siḃ ag déanaṁ go maiṫ:

⁹ aċt má ṫugann siḃ meas do ṗearsain duine seaċas a ċéile, atá peacaḋ d’á ḋéanaṁ agaiḃ, agus atá siḃ daorṫa mar ċionntaiġ do réir an dliġe.

¹⁰ Óir cibé duine ċóiṁlíonas an dliġe uile, agus go gcliseann air aiṫne aṁáin de do ċoiṁeád, atá sé cionntaċ ionnta go léir.

¹¹ Óir an té aduḃairt, Ná déan aḋaltrannas, aduḃairt sé leis, Ná déan marḃaḋ. Anois, bíoḋ naċ ndéanann tú aḋaltrannas, aċt go ndéanann tú dún‐ṁarḃaḋ, is cionntaċ i n‐aġaiḋ na dliġe ṫú.

¹² Laḃraiḋ agus déanaiḋ gníoṁ mar ḋaoine go dtiuḃarfar breiṫeaṁnas orṫa do réir dliġe na saoirse.

¹³ Óir breiṫeaṁnas gan trócaire is eaḋ ġeoḃas an té naċ ndearna trócaire: buaḋann an trócaire ar an mbreiṫeaṁnas.

¹⁴ Cia an tairḃe, a ḃráiṫre, do’n duine adeir go ḃfuil creideaṁ aige, gan gníoṁarṫa ḃeiṫ aige, leis? an ḃféadann an creideaṁ sin a ṡlánú?

¹⁵ Má ḃíonn bráṫair nó siúr lomnoċt, agus i n‐uireasḃaiḋ an ḃiḋ laeṫeaṁail,

¹⁶ agus go n‐abróċaḋ duine agaiḃ leo, Imṫiġiḋ i síoṫċáin, déanaiḋ ḃur ngoraḋ féin, agus bíoḋ ḃur sáiṫ agaiḃ; gan na neiṫe atá riaċtanaċ do’n ċolainn do ṫaḃairt dóiḃ; cia an tairḃe é sin?

¹⁷ Is mar sin do’n ċreideaṁ atá gan gníoṁarṫaiḃ, atá sé marḃ ann féin.

¹⁸ Aċt déarfaiḋ duine éigin, Atá creideaṁ agat‐sa, agus atá gníoṁarṫa agam‐sa: taisbeán do ċreideaṁ ḋom i n‐éagmais do ġníoṁarṫa, agus taisbeánfad‐sa mo ċreideaṁ ḋuit‐se lem’ ġníoṁarṫáiḃ.

¹⁹ Creideann tusa naċ ḃfuil aċt aon Dia aṁáin ann; is maiṫ do‐ġní tú; creideann na deaṁain féin é, leis, agus bíonn baill‐ċriṫ orṫa.

²⁰ Aċt, a ḋuine diċéilliḋe, an toil leat a ḟoġlaim gur niḋ gan éifeaċt an creideaṁ gan gníoṁarṫa?

²¹ Naċ le gníoṁarṫaiḃ do fíréanuiġeaḋ ár n‐aṫair Abraċam, agus é ag íoḋbairt a ṁic Íosóg ar an altóir?

²² Naċ léir duit go raiḃ an creideaṁ ag cóṁ‐oibriú le n‐a ġníoṁarṫaiḃ, agus gur tré ġníoṁarṫaiḃ do foirḃiġeaḋ a ċreideaṁ?

²³ Agus do ċóiṁlíonaḋ an scrioptúir, Agus do ċreid Abraċam i nDia, agus do h‐áirṁeaḋ ḋó é mar ḟíréantaċt; agus do glaoḋaḋ cara le Dia air.

²⁴ Do‐ċí siḃ go ḃfíréanuiġtear an duine, ní h‐é le creideaṁ aṁáin, aċt le gníoṁarṫaiḃ.

²⁵ Ar an gcuma ċéadna, naċ le gníoṁarṫaiḃ do fíréanuiġeaḋ Raċab méirdreaċ, gur ġlac sí na teaċtairí ċúiċi, agus gur scaoil sí uaiṫi iad bealaċ eile?

²⁶ Óir fá mar tá an corp marḃ gan an t‐anam ḃeiṫ ann, ar an gcuma ċéadna, rud marḃ is eaḋ creideaṁ gan gníoṁarṫa.